दुइ भाग नै एकै पटक पढेर सकाए......

....... मान्छे पनि त धुवाँ जस्तो नै हो नि त जति माथी चढ्छ ,आफ्नो परिचय हराउँदै जान्छ, पत्तो पनि लाग्दैन उसलाई कहिले उ आफु वाट अर्कै कोहि भइसक्यो भनेर।.....


नदिको छालको छेउमा वनाएको वालुवाको धर्सो न रहेछ आखिर आकर्षण त,एक चोटी समयले पानी पार्यो धर्को हराएको पत्तै भएन !"

गज्जब को बिस्लेशन फुच्चे ......अरु भाग को प्रक्तिश्या मा....