आक्कल झुक्कल अफिसको ढोकैमा भेटिंदा  म उसका आखा नियाल्थें l अनगिन्ति अनुहारसंग यो आँखा ठोक्किन्छ तर केहि खास अनुहारका खास आँखाहरुले मलाइ तुरुन्तै कैद गर्छन l यसरि मेरा आखालाइ  कैदी बनाउने अत्यन्त सिमित आँखामध्ये उसका ति दुइ शान्त आँखा पनि थिए l सामान्य चिनाजानी थियो हामि बीच l म त्यो सामान्य लाइ प्रगाढ बनाउने प्रयत्नमा थिएँ l एउटा नजानिँदो आकर्षणको सिर्सिरे बतासले मलाइ हल्का छोएझैं भान हुन्थ्यो जसले  उसलाई छुँदै आएको होला l उसका बोलीको मधुरता , उसका हाउभाउका शिष्टता ओहो! केहि त छ उसमा l म अनुमानै गर्न सक्दिनथें उसका बारे l जहा त्यति चंचल हाउभाउ छ त्यहाँ भारि गम्भीरता पनि छ किन? निर्दोष ति आखाहरुमा नछोड्ने तर बुझिनसकिने रहस्य भएझैं किन? तर असहज थियो त्यसरी एकाएक कसैमाथि गहिरो चासो राख्नु l एकोहोरो हेरिदिनु l 

कसो कसो एकदिन सम्मुख पर्यौं र मैले राम्ररि नियालें ति चंचल-गम्भीर आखाहरू l तत्क्षण मैले यो पनि भुलेछु कि हामि एक अर्कालाई धेरै चिन्दैचिन्दैनौ l उसलाई पनि निकै अप्ठेरो र अचम्म लागेछ र त हठात् पछाडी फर्केर ति मेरा प्रिय आखाहरुलाई भिडतर्फ कता हो कता हुत्याइदिएको देखें मैले l म पनि एक खालको हतप्रभ भएँ र सम्हालिएँ l निकैबेर पछी कसैले पछाडी बाट बोलायो l फर्केर हेरें तिनै प्यारा दुइ आखा थिए l अलिक अत्तालिएर मैले “भनें माफ गर ! मैले त्यसरी तिमीलाई नियाल्न नहुने l अँ तिम्रो नाम बिर्सिएँ , 
सम्झाउ न !” 

 

“मेरो नाम शुभश्री! एउटा कुरा सोधुँ तपाईलाई!”

‘सोध न!”

“तपाईं केटी मान्छे भएर केटी लाइ नै किन यसरि नियाल्नुहुन्छ कुनै नवजवान ठिटो जस्तो?” उसका प्रश्नले मलाइ थोरै लज्जित पनि बनायो l कतै मलाई सुभश्री ले समलिंगी महिला त ठानिन? 

 

“शुभश्री! तिमि मेरो बारे धेरै जान्दिनौ र मलाइ पनि तिम्रो बारे थाहा छैन l यदि तिमीलाई अप्ठेरो लाग्दैन भने एक दिन हामि संगै बसेर चिया खाजा खाउँ न! मलाई तिम्रो बोलीचाली मन पर्छ l तिमि म जस्तै एक महिला l म संग तिमि डराउनुपर्ने त केहि छैन नि l”

एकछिन अकमक परि अनि टाउको कन्याउदै भोलिपल्ट त्यहि समयमा अलिक पर्तिर टिफिन बेकरीमा चिया खाने वाचा गरि l हेर्दा अत्यन्त सोझी र लाटी देखिने शुभश्री यथार्थमा त्यति लाटी छैन भन्ने मलाइ अनुमान भैसकेको छ l लेख्ने मान्छे न परें , कतै केहि गतिलो बिषय मिल्छ कि त्यो पनि महिलाकै बारे मा एक यथार्थ भोगाई! मेरो स्वार्थ भनेपनि जे भनेपनि त्यति नै थियो शुभश्री बारेको चासो l 

 

भोलिपल्ट समयमै अफिस पुगें l अफिस भनेपनि प्राय फिल्डमै कुद्नु पर्ने हो तर त्यस दिन कतै नजाने तालिका मिलाएँ l हाम्रो अफिसकै फ्ल्याटमा अर्कोपट्टी एक नाम चलेको फाइनान्स छ जहा शुभश्री पियनको काम गर्छे l एसो नियालें सुभश्री झाडु लगाउदै रहिछे l “गुड मर्निंग सुभ! टिफिन बेकरी सम्झेकी छौ नि!” “हजुर! गुड मर्निंग म्याम! सम्झेकी छु  l” एकछिन यताउता काम गरें l समय कतिबेला बित्ला र टिफिन समय होला भन्ने मेरो ध्यान थियो l जब समय भयो म भने फोनमै भुलेछु l सुभश्री ले ढोका ढक्ढक गर्दा पो झसंग भएँ l हत्तपत्त ब्यागमा डायरी, पेन , र रेकर्ड टेप राखें र निस्किएँ l टिफिन बेकरी खचाखच छ l उसैपनि दिउसोको खाजाको समय l मलाइ अलिक एकान्त चाहिएको l अलिक कुनाको टेबलमा पुग्यौं र सुभश्री र म सम्मुख बस्यौं l