>>>म सँग बोल्नको लागि न त केही शब्दहरु थिए न त ईच्छा नै । म केवल कौसी बाट देखिने त्रिभुवन बिमान्स्थल तिर हेर्दइ थिए ।<<<

>>>मलाई त्यो दिनको केही मान्यता थिएन । मेरो सुर्य त हिजै डुबेको थियो र अब कहिले उदाउने थिएन । <<<

यि  दुई ठाउँमा पुगेपछी चाँही मलाई सार्है घोच्यो !

1992 मा PIA को Airbus A300 crash भएको घटनाको बारेमा जानकारी भये पनि त्यती खेर त्यती दु:ख लागेको थिएन जती दु:ख आज बैरेको कथा पढेर लाग्दैछ !

अरु त के भन्ने र खोइ अब ! आशा छ १७ बर्षको अन्तरालपछी बैरेको मनको घाऊ अवस्य पनि अली बिशेक भयो होला !

समय हो आज एउटाको छ भने भोली अरु कसैको हुनेछ !