सबिता र कबिता
अन्तिम भाग

अब कबिताको नाटकको अन्त्य कसरी गर्ने भन्ने सोचमा आइडिया खोज गर्न थालें। ज्ञान लाल् नि मीठा मिठा सपनाहरु सजाएर आइपुगे, काठमाडौं। कलकत्ता देखि को दुइ दिने  यात्रा भरि उ कबिता संग बिताउने रंगिन पलहरुको बजेट बनाउदै  थिए होला, यता ती पल,  छल मा परिवर्तन भै सकेको के थाहा। आउने बित्तिकै मेरो घर आइपुगे ज्ञान लाल्।

कहिले आइस्?

आज बिहान।
के छ यार हाल खबर?

कस्को? मैले नि दिएं।
मेरो कि उसको?

तेरो नि, उसको त म आफै पत्ता लगाई हाल्छु नि।

ए मेरो, ठिकठाक, गर्मी यता नि छ, उता नि छ। यता धेरै अधर्मीहरु देखें। भेटें।
को अधर्मी? मन मा अलि चिसो घुसे छ ज्ञानलालको मा।

हेर ज्ञान लाल, म तं कहिले आउला र सल्लाह गरौला भनेर बसेको। आजै आइ हालिस्। सिरियस कुरो छ।

के भन न छिट्टै, ( ज्ञानलाल् को सास् फुल्न थाल्यो)

कबिताको बारेमा। तं न रिसाउ एक् छिन, पुरै सुन अनि मात्र रियाक्ट गर।कबिता को बारेमा जे जति मैले नेगेटिभ कुरा देखें सुनें सब सत्य रहेछ। १५-२० दिन अघि पाक:चा आएको थियो, तेरो हात खुट्टा भाच्दिन्छु भनेर।

किन भाच्ने मेरो? कहिले काहि मात्र रिसाउने ज्ञानलाल आगो भयो।

तैले पाक:चाले लभ गरेको केटी माथि आँखा लगाइस् रे। इन्जिनीयरको ध्वाँस दिई चारा हालिस् रे। जबर्जस्ती कबिताको इच्छा बिपरीत घुमाउन लगिस् रे।

ज्ञानलाल को आँखामा आगो होइन पानी बरर् झर्न थाले, मेरो कुरा पुरा नभैकनै।

के यार्, यति कुरा मै रोइस्, मर्द ले के के सहनु पर्छ के के।

म ज्ञान लाल को पीडा महशुस गर्न सक्छु। महशुस गर्नु र पीडा झेल्नु फरक फरक हुन् तर  पनि भन्न करै लाग्छ।

मलाई थाहा छ, तेरो मनमा कति रेक्टर स्केल को भूकम्प आएको छ अहिले। अझै आफ्टर श:क झेल्नु छ। ठण्डा दिमाग ले कसरि डन्डा चलाउने भनेर सोच्ने बेला हो यो।
 अझै पत्याउन सक्दिन तेरो कुरा। अस्ति मात्र कबिताको लेटर् आएको थियो, छुट्टीको प्लानहरु पठाएकी।

लौ सुन, म संग पाक:चा को फोन नम्बर छ, तं आउने बित्तिकै फोन गर्छु र यो द्वेध चरित्रको पर्दाफास गर्ने उपाय भनुला भनेको थिएं। मैले एउटा प्लान सोचेको छु, तं राजी हुन्छस् भने, पाक:चा लाई फोन गरेर त्यहि अनुसार गर भन्छु।

हुन्छ?
के हो प्लान?

अब, म आइपुगें, साह्रै मिस् गरेको छु, भेट्नु पर्‍यो भनेर फोन गर्नु। भोलि शनिबार पनि हो,अरु बहाना  पनि चल्दैन।

 अनि?

पाक: चा  र तं एकै ठाउंमा बसेर फोन गर्ने। पहिला टयाम र ठाम मिलाउ। त्यसको लगत्तै पक:चालाई फोन गर्न लगाउने। भोलि त्यहि समयमा त्यही ठाउंमा भेट्न कर गराउने। संभवत एकै समयमा एकै ठाउंमा भेट्न स्विकार गर्ने छैन। अनि पाक: चा लाई अलि चाँडो २०-३० मिनेट अगाडी त्यहि ठाउं होइन कि संगै को ठाउंमा भेट्न राजी गराउने। त्यस पछि त काजी काम सकियो। दुबै संगै प्रकट हुने।

यो प्लानले काम गर्ला त?

संभवत गर्छ। दुबै लाई नाइ भन्न् सक्दैन त्यसले। एकै ठाम् मा एकै ट्याम मा भेट्न  पनि सक्दैन। तर कर गर्यो भने अलि फरक समय मा फरक ठाउमा भेट्न आउछे, मेरो बिश्वास हो।

लौ यो प्लान अनुसार गर्ने भएं, कहाँ बोलाउने त?
तैले किङ्गस् वे को नाङ्लो मा बोलाउ, पाक चालाई जमल को मिराज मा। ३०मिनेट को फरक मा भए, बाटो पनि पर्छ। तर दुबै जना मिराज मा जाने।

वण्डरफुल आइडिया।

सधै के को हन्डर खान्छस त वण्डरफुल पिलान् न बनाए।

यो प्लान को बारेमा पाक्:चा लाई अवगत गराएं। पाक:चा झन् हौसिए।

प्लान अनुसार सबै हुने भयो। सुरुमा त पक:चा को आग्रह लाई नकारी, माइजु हस्पिटलमा छ उता जानु पर्छ भन्दै। हस्पिटलबाट नजिकै छ, १० मिनेट लाई मात्र भने पछि कबिता आउने भइ।

दुबैलाई बोलाएर भनें, पर्दाफास् हुन्छ नै, तर यसको अर्थ यो होइन को पर्दा च्यात्ने काम् होस्। अर्थात उ आफै लज्जित हुने छे, त्यसैले इज्जत लिने काम नगरिएसै।  बस, तिमी संग को सहयात्रा यहि टुंगियो आइन्दा देखि कुनै ज्ञानलाल कुनै पाक:चा को चोखो माया मा खेलवाड नगर्नु। हर कोइ मान्छे ज्ञानलाल् हुन सक्दैन, हर कोइ पाक:चा। आदि इत्यादि मिलाएर भन।

हुन्छ भन्दै, दुबै जना गए। प्लान अनुसार भए। पर्दाफास् भयो। यो कथा को पर्दा नि खस्यो।

"लौ छोरी, यिनै हुन सबिता र कबिता को कथा। कस्तो लाग्यो त?"
 
"कस्तो नक्कचरी है ड्याडी दुबै जना?"

ती नक्कचरी भए त आफ्नै ठाउंमा हुनु नि, ज्ञान लाल जस्तो सोझो चरा यानी बि-चराको मुटु छोयला-छोयला कचिला-कचिला भएको न बानाउनु नि ।

"अहिले के गर्दै छिन् नि कबिता?"
 
सुन्छु, तिनको अहिले सम्म बिहे भएको छैन रे। बिहे होस् पनि कसरी? एकै चोटी २ जना संग बिहे गर्न खोज्ने? एक जनाले गन्नै नसक्ने गरी बिहे गर्दै जाने, अर्की को चाहिँ बिहे नै नहुने। तिनीहरुको चाल-चलन हाम्रो समाजमा चल्दैन, हाम्रो समाजलाइ पच्दैन। न पचे पछि छेर्छ। त्यहि भएको हो।

हाहाहा!!!!!!!!!!!!! गर्दै छोरी पनि मेरै स्टाइलमा हास्न थाली।

!!!अस्तु!!!