[Show all top banners]

बैरे
Replies to this thread:

More by बैरे
What people are reading
Subscribers
Subscribers
:: Subscribe
Back to: Kurakani General Refresh page to view new replies
 रङ्गीला

[Please view other pages to see the rest of the postings. Total posts: 22]
PAGE: <<  1 2  
[VIEWED 18431 TIMES]
SAVE! for ease of future access.
The postings in this thread span 2 pages, go to PAGE 1.

This page is only showing last 20 replies
Posted on 03-26-09 10:11 AM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

आज समयपनि रोकिएको छ, सारा देव मानौ कि सारा ब्रह्मण्डनै उस्को सौन्दर्ता हेरी राखेको छ । सुर्यको पहिलो किरण हिमालको टाकुरामा पर्दा हिमाल लाली झै च्म्कन्छ भन्छन, तर आज त्यो चमक पनि उस्को अगाडि फिक्का परेको छ । आज त ईन्द्रलोकको अप्सराहरुपनि उस्को सौन्दर्ता देखी मुर्मुरीरहेका होलान् । यस्तो ब्रह्मण्डको गतीलाई नै तहल बहल गर्ने सुन्दरीको हात मैले थामेको छु । हुन त हेर्दा मेरो हात उस्को माथि भएकोले हेर्नेहरुलाई उस्ले मेरो हात थापेको झै लाग्छ तर वास्तवमा उस्ले हात थापेको होइन मैले थामी राहा छु । जीवनमा व्याकरणमा कहिले ध्यान दिएन नेपाली क्लास धाउ धाउ गरी पस्स भए तर आज थाम्ने र थाप्ने ले मेरो जीवनमा ठुलो भूमिका खेली राखेको छ । यो रोकिएको समयले मलाई मेरो अतित तिर लान खोज्दै छ तर मैले आफ्नो मनलाई बरतमानमै राख्न खोजी रहेको छु । यो चन्चल मनलाई आफ्नो अधिनमा राख्न धेरै गार्हो भईराखेको छ । शायद कृष्णले अर्जुनको रथको लगाम नसमातेको भए अर्जुनको पराजय निस्चित थियो होला, मेरो यो मनको लगाम समात्ने कृष्णनै थिएन, मेरो त हार मनले अतिततिर जान्छु भनेर सोचेकै बेला निस्चित भईसकेको थियो ।


ओइ केटाहरु रङ्गीला मैय्या आएको छ स्कुलमा भन्दै बोका छिर्यो क्लास भित्र, हुन त त्य्सलाई बाख्री पनि रङ्गीन लग्थियो २ खुट्टामा उभिने अली लचक भएको जन्तु नै उस्को डिक्सनेरीमा मैय्या हुन्थियो । त्यही पनि बोकापन त हामीमा नभएको होइन, झुम्मियोउ क्लासको ढोका बाहिर नभन्दै नयाँ भर्ना भाको मैय्यामा मै हुँ भन्नेलाई ढाल्ने दम थियो, मेरो र उस्को हेराइ के मिसिन आटेको थियो, ज्यापु मोराले आफ्नो खुइटे मुख खोल्यो " केटा हो रिसर्व है " कसैले मौका पाको छैन त्यतिकै रिसर्व भन्दै भोटे जङ्यो हुन त भोटे र ज्यापु बच्चा देखीको साथी भोटेले नकारी नकारी मान्यो । तर कुरो यहाँ भोटेको होइन मेरो थियो । दिल चाहता है फिल्ममा झै आफुलाई पनि " इस बार कि बात और है हुन्थियो " तर पहिला र आहिले हेर्ने र हेरे पछि मनमा आउने चाहना बेग्लै थियो ।

 


तरुनीहरु सधैं हेर्न पाओस भनेर होला स्कुलको हेड मास्टरले पनि केटीहरुको सोउचालय जाने बाटो हाम्रै कक्षातिर लगाई दिएको थियो । आफ्नो कक्षाको ठिटीहरु त हैरान हुन्थिए तर अरुलाई पनि बाँकी छोडेका थिएनौ हामीले । अब त झन रङ्गीला ठिटी जिस्काउने मौका कहाँ छोडथे । अब समय पर्खिनुनै केटाहरुको बाच्ने आधार भएको थियो । तन मनले बोलाए पछी देउता त आउछन रे , रङ्गीला मैय्या नआउने त कुरै भएन, उस्को एक हेराइमा कती घायल भए कती कायल , कोही "राहोमे उन्से मुलाकात होगइ" भन्दै गाउन थाले, कोही चाँही "रङ्गीला रे" भन्दै घोक्रो सुकाउन थाले। यसरी नै हाम्रो केही दिनहरु कटेको थियो । उस्लाई आफ्नो बनाउने धोको कसैले छाडेको थिएन। सबैजना आफ्नो चक्रब्युमा उस्लाई फसाउन ष्यडन्त्र रची रहेका थिए। उस्को मिल्ने साथीहरु चक्लेट, तितौरा र अरु उपहारले बारीको मुला झै फली सक्या थिए । तर उस्को मनको कुरा उसैसँग थियो ।

मलाई पनि उस्को मनको कुरा भुज्ने रहरले रात दिनमा बदली सकेको थियो । धेरै ईच्छा आकन्क्ष्या भये पनि उस्को स्वोर सुन्ने मौका हामी कसैलाई नशिव भएको थिएन । भाग्यमानीको भुतै कमारो भने झै अल्छि लगेर क्लास बन्क गरेर लाइब्रेरीमा लुकेको बेला भगवानले म तिर हेरेर मुस्कुराए, मैले आवाज नै सुने - "लौ मोज गर"। उनी पनि लाइब्रेरी भित्र प्रबेश गरिन, एक्कासी त्यो ठुस ठुस गनाउने, अध्यारो ठाउँ फुललै फुलले भरिएको घामको किरणमा मस्तिएको बगैचा झै सुन्दर लाग्न थाल्यो । उनी हिड्दै मेरो तर्फ बढी रहेको थियो, मन हर्शित भए पनि पसिनाले जीउ चिसाइ सकेको थियो । मेरो मुटु भित्र बहिरको सट्टा तल माथि उफ्री रहेको थियो। उनी आएर मेरै सामुन्ने बसी र एउटा किताब केलाउन थालिन । म तिर हेररे उनी मुस्कुराइन, य्तो मुस्कानले समुद्र जसरी चट्टानमा परेर लहरहरु ल्याउथियो मेरो तर्फ त्यो लहरहरु आइ रहेको थियो र त्यस लहरले डुबाउला भन्ने पिरले दिमागले सारा इन्द्रियहरुलाई सचेत गराये सिवाय मेरो कन्ठलाई । दिमागले नबोल बैरे नबोल भाडाइ थियो मुखले बोल्ने मेरो काम हो तिमी आफ्नै बाटो लाग भएर दिमागलाई थर्कायो र एक्कै चोटी "हाइ" निस्कियो मुखबाट, त्यो "हाइ" आँफैलाई एस्तो ठुलो लाग्यो कि मानौ तिनै लोकमा गुन्जिएको थियो । उस्ले पनि मैले बोल्ला भन्ने सोचेकी थिएन तर त्यो आवाजले उसैलाई झस्कायो ।

उस्ले पनि मेरो अभिबादनलाई बिनम्र तरिकाले सम्बोधन गरिन, उस्को स्वोर सरस्वतीको बिणाको धुन भन्दा मधुरो र स्वछ थियो। बासुरी को स्वोर भन्दा सुरिलो थियो र कोहिलीको गीत भन्दा मिठो थियो त्यो स्वोर मेरो शरीर भरी दौडी रहेको थियो । अब त मेरो दिमागले पनि मुखको साथ दिन्छु भनेर निर्णय गर्‍यो र मेरो ओठले पनि उस्को स्वोरको उपहार २ इन्च दाँया र बाँया लागेर दिये । नाम त उस्को आहिले सम्मा सारा स्कुलमा प्रख्यात भइसकेको थियो त्यो प्रश्न सोध्नु मेरो मुर्ख्ता हुन्थियो ।

मेरो ष्यडन्त्रको मन्त्र उस्को अगाडि निर्बल, लाचार देखिनु थिएन तर म अरु भन्दा भिन्न छु तिम्रो जादुको आभाब म माथि चल्दैन, म तिम्रो साथी धेरै पागल कम देखाउनु थियो । र त्यो ष्यडन्त्रलाई तुरुन्तै प्रयोगमा पनि ल्याए -

म : आज काल खूब छाएको छौ नि स्कुल भरी ?

 

क्रमश:

 
The postings in this thread span 2 pages, go to PAGE 1.

This page is only showing last 20 replies
Posted on 03-26-09 10:22 AM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

राम्रो मात्र होइन "रङ्गिला " सुरुवात भएको छ। शुभकामना ।
 
Posted on 03-26-09 12:04 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

म : आज काल खूब छाएको छौ नि स्कुल भरी ?


मेरो यो ठाडो प्रश्नले उस्को होस् हवास उथल पुथल पार्दिएको थियो । यो उस्को मुहारले स्पस्ट बनै दिएको थियो तर आफ्नो होस सम्हालेर मेरो प्रश्नले उस्लाई केही असर नभए झै उस्ले

उनी : स्कुलमा त भर्खर छाएको छु , लक्ष्य अझै भेटेको छैन ।
मनले उस्लाई कोटी कोटी प्रनाम गर्‍यो , बैरे आफ्नो प्लान आँफै तिर ब्याक फाएर होला जस्तै छ ।
दिमाग : हार मान्नु अहिले उचित हुन्न। चक्रब्यु भित्र घुस्ने बाटो त आभिमन्न्युलाई पनि थाहा थियो , बाहिर निस्किन नदिये पुग्छ।
मनले दिमागको कुरा सित सहमती दियो र दिमागलाई यो महाभारतमा कृष्णको अभिनेता गर्ने आग्रह गर्‍यो, दिमाग कृष्ण बन्न पाको किन नकारथियो सजिलै हुन्छ भन्यो । हाम्रो अस्त्र शास्त्रहरु हाम्रो बोली र बङ्य हुने भयो -

म : लक्ष्य बसेको ठाउँबाट टाढा छ कि नजिक ?
उनी : आकाशको तारा यहाँ बाट हेर्दा एक अर्काको नजिक देखे पनि वास्तबमा निकै टाढा हुनछन, मेरो लक्ष्य जस्तै ।
म : यो सारा ब्रहमाण्डको नजरबाट उनिहरु धेरै नजिक छन, शायद तिमी पनि त्यही भ्रममा छौ की ?
उनी : हुन सक्छ, तर यही भ्रम कसैको मिठास, कसैको बिष बनेको छ र यही भ्रम कत्तीको जीवनको शाहारा, कसरी तोड्ने त्यो भ्रमलाई
म : यत्तीको घमन्ड त गुलाबलाई पनि हुँदैन, उस्लाई थाहा छ कि उु पनि कुनै दिन ओिइलाउछ भनेर
यतीकैमा त्यो ४० मिनेटको क्लासको घन्टी बज्यो । मेरो प्रश्नको जवाफ दिन नपाएकोले उु छट्पटाउछे, भन्ने विश्वाश मलाई थियो , तर उस्को बिचार  मलाई तडपाउने थियो आफु बसेको मेच अगाडि सारेर म बाट टाढा जाला जस्तै गरी तर फरक्क फर्केर मेरो सामु आएर -
उनी : जवानीमा गुलाबको वरीपरी भमराहरु मन्डराउछन भने त्यसमा गुलाबको के दोष, त्यसलाई गुलाबको घमन्ड भनिन्न, गुलाब केवल एक जनाको निमित्त मात्रै फुलेको हुन्छ र अरु भमरा आफ्नो मिन्ती फुलेको हो भन्ने भ्रममा बाचँछन भने त्यो भ्रम गुलाब ले त कहिले तोडदैन ।
जीत मेरो कदम चुम्न के आटेको थियो उस्को बचन सुने पछी उस्कै पछी लाग्न थाल्यो, यो हुन मेरो रथ हाकेको कृष्णले त दिने थिएन, उु जानु अघी एक ह्रिदय छुने बाण त छोड्नै पर्ने थियो, र मैले फेरी सोधे - यो फुल चाँही कस्को लागि फुलेको हो नि ?
उु म तिर हेरेर फेरी मुस्कुराइ, र आग्रेंजीमा मधुरो स्वोरले - " दिस इज फोर मी टु क्नो एण्ड फोर यू टु फाइन्ड आउट " भन्दै मेरो नै ह्रिदय छेद्दी लाइब्रेरीबाट निस्किन थाली, कृष्णले पनि भिस्मलाई रथबाट ओर्ली प्रणाम गरे झै, मेरो दिमागले पनि उसलाई प्रणाम गर्नु उपाये बाहेक अरु केही चारा देखेको थिएन र त्यो सम्बोधन पनि गरिदियो ।
तर मनलाई सान्त्वोना त दिनु नै थियो, कृष्णले झै चतुराइसँग मनलाई "हारकर भि जित्ने वालोको बाजीगर केहेते है"। यो कुरा त मनले पनि भुजेको थियो। तर त्यो भन्दा पनि ठुलो समस्या टाउँकोमा आइपुगेको थियो , उस्लाई सम्बोधन गर्न ओठ २ इन्च दाँया बाँया गाको फिर्ता आउनै मन्दैनन। अब यो तालले क्लास गए सबले शंका गर्नु स्वाभाविक थियो तर ज्यपूले थाहा पाए त अचार पर्थियो र फोकडमा धुन पाको अरु बोकाहरुले के छोड्थीए जसो तसो गरी लगियो आफ्नै मशान तिर

 

त्यो दिन कसरी कट्यो याद नै भएन तर बेलुका चाँही गाला लगायत बङगरा चाँही खूब दुखेको थियो , राती ओछ्यानमा पल्टि उसैलाई सम्झिदा एक्कासी मैले स्वोर सुने - "ओये डार्लिङ बैरे, सुति सकिश ?" म उस्कै सम्झनामा व्यस्थ थिए त्यही पनि म झस्के तर यो स्वोरमा त्यो मिठोपन थिएन यो त घोक्रीएको बोरहा च्यातेको स्वोर थियो, साइडमा ज्यापू आझै बोल्ने प्रयत्न गर्दै थियो - "ओये जिमु"। (तपाइहरु ठुलो सोचमा पर्नु भयो होला कि ज्यापू मेरो साइडमा सुत्ने बेला के गर्दै छ भनेर, मैले शायद सुरु मै भन्न बिर्सें होला, हामीहरुको स्कुल चाँही ईन्डियामा थियो र छात्राबासमा बसेको हुनाले एउटै दोर्मेतोरीमा हुन्थियो, र अरु बेला, उड्डौन मोज नै भए पनि अहिले मेरो सौता मेरै बगलको पलङमा थियो), मैले त्यसको स्वोर नसुन्या झै गरे तर मसानेले लात हानेर उठायो,
तेरो बाउलाई किन एती राती उठाको भन्दै गज्रे
तेरो भाउजु, के गर्दै होली आहिले ? भन्ने प्रश्न गर्‍यो त्यस्ले
ह्याअा के थाहा मलाई भन्दै म झर्किए, सुती राहा होला नि काठमाडौं मै कत्तै
कहाँ काठमाडौंमा यार उता गर्लस होस्टेलमा मेरै बारेमा सोच्दै बसी राख्या होलिन भन्दै आध्यरोमै मुसुक्क मस्केको पनि देखियो ।
थुइय काइते, मेरो बारे नसोची त पोल्दा पोल्दै उछिट्या मसानेको बारेमा के सोच्ली, मुखले होइन मनले चाँही भन्यो , हाम्रो गोल्डेन रुल कसैको छप्की ( रिसर्भ गरेको मैय्यालाई उडौन नपाउने थियो) हुन त रङ्गीला मैय्या भर्खरै आएकी हुन तर हाम्रो रुल लागु भएको १ बर्ष पुरा भई सकेको थियो, त्यसको बिपरित जानु आफ्नो शरीरक सन्तुलनको लागि उपयुक्त नहुने कुरा मलाई लगयात सारा केटाहरु राम्रो जानकारी थियो । तर त्यसको प्रश्नको समर्थ जनायो भने आफ्नै बेज्जत होला झै लाग्यो र कुरा पनि मोड्ने तरुनीको बारेमा पनि सोच्न पाउने गोली जवाफ सोच्न थाले र तुरुन्तै - "सुत बोका भोली बिहान खेत खन्न जानु छैन तलाई भन्दै आर्को तिर पल्टे" मेरो जवाफको उत्तर त्यसले पनि गर्नु नित्यान्त आवश्यक थियो । तर आवाज त्यसको मुखले चाँही गरेन, खाट बाट उठेरै एक छिन हावा अन्तैबाट लिनु पर्‍यो (यो हाम्रो छात्राबासको अर्को नियम थियो, हार हुन्छ झै लाग्यो भने छेप्स्त्र प्रयोग गर्न उपयुक्त हुनेछ)। यसै त्सै त्यो रात पनि बित्यो, बिहानि पख आफ्नो जीवनको नयाँ सुरुवात भये झै लाग्यो ।
सुर्यको किरणले नि नेरो निम्ती मात्रै न्यानोपन दिएको झै लाग्यो, चरा चुरुङगीहरुले पनि मेरै लागि मात्रै गीत गाएको जस्तो लाग्यो। त्यो दिन त्यो क्षण केवल मेरो मात्रै थियो। तर यथार्त आर्कै थियो, त्यो नौलो दिनको न्यानोपनमा कालो बादल झै आइपुग्यो मेरो सौता।
दाई प्लिज मेरो लागि एउटा लभ लेटर तेरो भाउजुलाई लेख्देन ....         

 
Posted on 03-26-09 3:56 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

बैरे महोदय,



रमाइलो गैराखेको भए पनि हिज्जेको गडबडिले अली बुझ्न यो गिदी लाई गाह्रो पर्‍यो। कृपया हिज्जे सच्याउन केही समय खर्चिनु होस्। कथा एक दम , दमदार गैराख्या छ।


 
Posted on 03-26-09 3:59 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

पहिलो पल्ट लेख्दै छु त्रुटी माफ गर्नु होला । आर्को भाग अली मिल्दो होला
 
Posted on 03-26-09 4:06 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

दाई प्लिज मेरो लागि एउटा लभ लेटर तेरो भाउजुलाई लेख्देन ....         

 

 

मेरो कृष्ण अब सकुनीमा बद्लियो, मेरो ष्यडन्त्रमा परिवर्तन ल्याउनु नितान्त आवश्यक थियो । अब मेरो सौता मेरो पासो हुने छ र मेरै चालमा चल्ने छ । लभ लेटर त लेखी दिनु नै पर्थ्यो साथीको नाताले र आफ्नो ज्यानको मायाले पनि तर चिट्ठी एस्तो हुनु पर्‍यो कि त्यो पढ्ने बितिकै उस्लाई ज्ञान होस् कि त्यो ज्यापूको होइन मेरो मनको भावनाहरु हुन् भनेर। मलाई थाहा थियो उनी कती खेर लाइब्रेरी आउछे भनेर तर त्यो बेला आफ्नो कक्षा हुन्थियो, केही त बन्दो बस्त गर्नु थियो, र ज्यापूसँग सम्झौता गरे झै भने, तेरो सबै लेटर म लेखी दिन्छु तर मलाई एकान्त चाहिन्छ त्यसैले, यो क्लासको होमवोर्क, र नोट लेख्ने काम तेरो, त्यती खेर म चाँही लाइब्रेरी गएर तेरो चिट्ठी लेखी दिन्छु। क्लास बन्क गर्ने खालका कोही थिएन मेरो बाटो खुलस्त थियो। ज्यापूले पनि उस्को डुंगा पार लाग्ने भयो अब चाँही भनेर तुरुन्तै सैतानसँग आर्थत मसँग सम्झौता गर्‍यो।

 

 

त्यो दिन पनि उनी लाइब्रेरी आइन्, र हाम्रो नजर फेरी एक अर्कासँग कुरा गरी रहेको थियो। उनैलाई हेरी उसैलाई चिट्ठी पनि लेखे, जानु अघी के लेखेको भनेर प्रश्न गरीन, मेरो मनको कुरा अरु कसैको निम्ती तिम्रो लागि, यो कृया कलाब निकै दिनहरु सम्म चली रहयो, नत उस्ले ज्यापूलाई उत्तर नै दिइन् न त मलाई नै, तर उत्तरको अपेक्षा केही दिन पछी मैले नै छोडेको थिए, उस्लाई सधैं भेटेको जो हुन्थिए ।

 

 

ठिटीहरु शोचालय क्रम जारी नै थियो र रङ्गीला मैय्या पनि आउने मद्धेहरु पर्थे। आउँदा २ सौता सँगै बसेको देखेर होला मुसुक्क मुस्कुराउथी, ज्यापू मग्न मस्त हुन्थियो, तर त्यो मुस्कान केवल मेरो निम्ती हेरेर छोडिएको थियो भन्ने विश्वाश मलाई थियो। यसै गरी दिनहरु बित्दै गए, उस्को मनको कुरा आझै उसितै थियो, मेरो लागि केवल उस्ले आहिले सम्म केही मुस्कानहरु, आकल झुकलको आँखाको झिम्काइ, र मिठो बोली साचेकी थिइ।

 

 

छुट्टीमा काठमाडौं जानु अघी न त उस्ले मलाई आफ्नो फोन नम्बर नै दिइ, न त मैले नै मागे, न उस्ले मेरो नम्बर मागिन, नेपाल पुगुन्जेल एउटै प्लेनमा हुन्थियोउ, पछी भेट भई हाल्छ नि भनेर नि होला सोध्नै बिर्सियो। काठमाडौंमा सबै आफ्नो आफ्नो बाटो लागे, उनी हामी भन्दा एक क्लास सानो भएको करणले शायद काठमाडौंको ग्रुप भेट घाटमा पनि भेटीएन, अरुलाई उस्को बारे सोध्नु पनि मिल्दैन थियो।

 

 

हेर्दा हेर्दै, स्कुल जाने दिन पनि आउन लाग्यो। च्यङ्ग्राले यो पाली बसमा जाने शुजाब निकाल्यो, अब म धर्म संकटमा परे, भोटे बसमा बस्नै सक्दैन थियो र त्यसको साथ ज्यापूले त दिन्थियो दिन्थ्यो मैले पनि दिनु पर्ने थियो, र प्लेनमा गएदेखी उस्लाई पनि भेट भईहाल्छ कि भन्ने आश थियो, तर आफुलाई बसमा जने रहर पहिले देखी थियो, भोटेले ल ल त इनिहरुसँग जा न त बसमा, म र ज्यापू प्लेनमा आउछु स्कुलमै भेट भई हाल्छ नि । लौ भनेर भोलीको बस को टिकेट लिना जानु पर्‍यो भनेर म र च्यङ्ग्रा लग्योउ टिकेट लिन, बसमा चाडो जानु पर्थ्यो यात्राा लामो भएकोले, ३-४ दिनको यात्रा रमाइलो हुने भयो प्लेनको टिकेट किन्ने पैसाले त मोज गर्न पुग्थियो।

 

 


बस स्टपमा पुगेर च्यङ्ग्राले ४ वटा टिकेट मग्यो , मैले ओये अघोरी ४ वटा किन त्यो २ वटा टिकेटको पैसाले त तन्न धोक्न पहिन्छ किन बौलाको त भने , च्यङ्ग्रा मुसु मुसु हासँदै तेरो भाउजु र उस्को साथीलाई पनि टिकेट किनीदिनु पर्‍यो नि भन्दै टिकेट लिना थाल्यो, को भाउजु कहाँको भाउजु अनी को साथी, उस्ले अरु कोही केटीसँग आको कुरा थाहा पायो भन्ने रिसौछे भन्ने डर मलाई लागि रह थियो। च्यङ्ग्राले छुट्टीमा एउटी तरुनीसँग माया प्रिती लगाएको कुरा बातायो, अनी मैले चाँही तेरो कवाबमा म हड्डी किन बन्ने र बेकारमा किन आर्को तरुनीसँग कुरा गर्ने म, भन्दा च्यङ्ग्राले तलाई सन्चो छैन कि क्या हो ? फोकडमा तरुनीसँग कुरा गर्न पाउने त्यो पनि को भन्न भनेर वाक्यलाई त्यही टुङ्गायो, जो सुकै होस् मेरो न बाउ पट्टीको न आमा पट्टीको, मलाई के को खाचो, मैले पहिले भने झै भाग्यमानीको भुतै कमारो, च्यङ्ग्राले ज्यापू पट्टी को त हो, त्यो जवाफले मेरो हृदय हरशित गरैदियो, च्यङ्ग्रालाई एक लात हानेर जिन्दगीमा पहिलो पटक राम्रो काम गरिस भनेर स्याबासी दिए । अनी भुज्दै जादा च्यङ्ग्राको मायालु चाँही ईन्डियामै पढ्ने रहेछ, हाम्रो स्कुल देखी केही टाढा र मेरी चाँही उस्को खै कस्को छोरी रे , मलाई पनि त्यती चासो थिएन, उु सँग समय बिताउन पाउनु नै मेरो लागि सबै कुरा थियो ।

 

 

जाने दिन पनि आयो, च्यङ्ग्रा बिहानै मेरो घर आइपुग्यो, म पनि रात भरी सुत्या थिएन त्यो दिन को प्रतिक्षामा, के हो राजा रात भरी निद्रा लाग्या छैन जस्तो छ नि तलाई नि भन्दै च्यङ्ग्रा आइपुग्यो कोठामा, ल नकरा, पैसा टन्नै बोक्या छस होइन, तरुनीहरुलाई खर्च गर्न दिनु हुन्न सब त र म मिलेर गर्नु पर्छ, बरु तेरो पैसा पनि मलाई दे, म जगेना गरेर रखछु भन्दै त्यसको पैसा पनि मैले लिए। लौ सुन केही नियमहरु फेरी पछी भनिनस भनेर बौलौलास।

 

 

जाडँ नखाने, बरु तरुनीहरुले वाइन खाने कुरा गर्‍यो भने हामी चाँही बियर मात्रै तान्ने, त्यो पनि लिमिटेड, नभए कस्ता जड्या रहेछन भन्ला तेरी आमाहरुले, अनी ख्वाइमा चाँही नो कोम्प्रोमाइस, जे भने त्यही खाने, लौ लौ , "दोन्ट टिच योर फादर हाउ टु %#$@"  भन्ने सुन्या छस होइन, भन्दै च्यङ्ग्रा भट्ट्यायो। ल त ल भनेर बस पार्कतिर लागियो, बस पार्क पुग्दा तरुनीहरु हाम्रै प्रतिक्ष्या गरी राहा रहेछन, च्यङ्ग्राको मायालुसँग परिचय गरियो र बस भित्र लागियो, अगाडि पछाडिको सिट रहेछ, तरुनीहरु एउटै सिटमा बसे, यो देखेर च्यङ्ग्रा मेरो मुखमा ट्वाल्ल परेर हेर्यो, आइज, डार्लिङ मै सित तेरो यात्रा कट्ने भयो, भन्दै डोरीले आफ्नो सिट भए तिर ताने, सिटमा बस्ने बित्तिकै च्यङ्ग्राले तरुनीले सुन्ने गरी "चोक्टा खाना गाकी बुढी झोलमा डुबेर मरी भन्या यही हो" भन्दै बौलायो, मैले नि रात भरी करायो दक्षिणा हरायो, सुत अब रात भरी सुत्या छैन भन्दै तिर मारे च्यङ्ग्रालाई हेर्दाइ, ताक्या चाँही अन्तै।

 

 

च्यङ्ग्रालाई ओये गेडे, जा आफ्नो मायालु भएको ठाउँमा गएर बस, भनेर भनियो, पाको भए तैले भन्नु पर्थियो थपक्क जन्थिए, ल नकरा ३-४ दिनको यात्रा हो पृथ्वी घुमी हाल्छ कि ? भन्दै झ्याल बाहिर हेर्या झै गर्दै सिटको साइडबाट आफ्नो तरुनीको हात समाउन लाग्यो , मैले नि लौ मोज गर भन्दै नदेखे झै गरे ।


    
बस थान्कोत के कट्या थियो, भूत मेरो कमारो हुन आइपुग्यो, म वाक म्यान सुनी राहा थिए एक्कै चोट्टी, "एक्स्कुस मी, बैरे तिमी अगाडि बसी दिन्छौ, म यहाँ च्यङ्ग्रासँग बस्छु नि, अब मेरो भाउ त अली महँगो बनाउनु नै पर्‍यो, ब्यङग च्यङ्ग्राको मायालु द्वारा मेरीलाई सताउनु थियो।

 

 

मसँग बस्दा तिम्रो साथीलाई केही असर पर्दैन भने मलाई केही छैन जो सँग बसे नि, उस्ले मेरी तिर हेर्दइ - तलाई केही फरक पर्छ ? उस्ले तुरुन्तै फरक पर्ने भए तलाई जा पछाडि किन भन्थिए र अरुलाई मसँग बस्दा फरक पर्छ भने , अगाडि ड्राइभरसँग क्यबिनमा बसे हुन्छ। ल ल जा अगाडि गएर मार पिट गर भन्दै च्यङ्ग्रा कराउन थाल्यो । म पनि दङ्ग पर्दै गये , तिमीलाई बस्ने प्रेफेरेन्स छ कि झ्यालमा ? म जहाँ छु त्यही नै ठीक छु भन्ने गोली म तर्फ आयो। लौ खोजेको पाइयो भन्दै "एक्स्कुस मी" भन्दै झ्यालको सिट तिर बसियो। अब तरुनीलाई जिस्काउनु त उदेस्य थियो तर अली नजिक बसोस भन्ने पनि चाहना थियो।

 

 

म : भिर त निक्कै गहिरो रहेछ


उनी : मनमा जे छ त्यो मन भित्रै राख, अल्छिन लगाउने होइन


म : म सँग लक्षिन छेउमै छ मलाई के को पिर


उनी: मेरो छेउमा के छ, त्यो त मलाई थाहा छैन


म : अब बाटै बाटो गयो भने लछिन नभए ....


उनी : उफ्फ्फ्फ्फ्फ्फ्फ्फ


म : अनी छुट्टीमा के के गरियो? कसैको यादले सताको थियो कि ?


उनी : छुट्टी रमाइलो नै भयो, चिट्ठी हेर्दाइ याद पनि गरे !


म : लेख्नेको कि पठाउने को ?


उनी: दिस इज फोर मी टु नो एन्ड फोर यू तो फाइन्ड आउट


म : लौ


उनी : अघी झ्यालमा बस्नु अघी किन खोजेको पाइयो भन्या?


म : टाईम आए पछी थाहा हुन्छ ।


यसरी नै हाम्रो महा युद्द फेरी सुरु भएको थियो। र नारायण गढ कटेर पछीम लाग्दै गरेको बस भित्र मेरो प्लान सुरु, ठीक समय आइपुगेको थियो, उनलाई यात्राले थकाएको थियो, र उस्को आँखा भारी हुँदै गएको थियो र आँखालाई आराम दिन उनी धल्कियो। त्यो सानो सिटमा आरामले के निद्र लाग्थियो , उता ढल्के टाउको बहिर झुल्लीन्थ्यो यता ढल्काए छेउमा म बसेको थिए। उनी आधा निद्रामा मात्रै थियी, मेरो काधमा उस्को शिर पर्ला कि भनेर उनी सचेत थियिन्, तर प्रतिक्षाको फल मिठो हुन्छ मलाई थाहा थियो म कुर्नु मात्रै पर्थियो ।

 

 

केही समयमा मैले मेरो फल पाए। मेरो काध गहरुङगो भएको महशुश भयो । मैले आफ्नो बाँया तर्फ हेर्दा उु मेरो काधलाई आफ्नो सिरानी बनाइ सुती रहेकी थियीन्, म पनि उस्लाई गार्हो नहोस् भनेर, नसुती, नहल्ली, त्यही आशनमा बसी राखेको थिए। उु अब सुतेको झन्डै ४-५ घण्टा भएको थियो, र आँखाको आराम सक्काएर आँखा खोल्दा मेरो नजरले उस्लाई झस्कायो, उनी झस्केर "सरी, किन नउठाको म तिम्रो काधमा सुत्दा ?"

 


मेरो झ्यालमा बसेको फल बल्ल पाको थिए किन गुमाउनु भनेर नउठाको

 


त्यो रातको अध्यारोमा उस्को मुस्कानले एकै चोटी अज्यालो ल्याएको थियो - "लौ त अब फल खानेलाई म को हो र रोक्ने, बरु खाना खान रोकियो भने उठाउ भनेर उु फेरी मेरो काधमा आरामले सुत्न बसी । मेरो जीवन धन्य भएको थिए। भूतलाई मन मनै - "कुनै दिन तेरो कमेरो म बन्छु भनेर,  म पनि थकान मार्न बसे।

 

क्रमश: ....

 

 
Posted on 03-26-09 4:26 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

म पनि पढ्दै छु है,


रोचक एन्ड इन्टेरेस्टिङ छ


थप्दै जाउँ


 
Posted on 03-27-09 11:35 AM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

रोकियो भने उठाउ भनेर उु फेरी मेरो काधमा आरामले सुत्न बसी । मेरो जीवन धन्य भएको थिए। भूतलाई मन मनै - "कुनै दिन तेरो कमेरो म बन्छु भनेर म पनि थकान मर्न बसे।
 

 

त्यो ३-४ दिनको यात्रा कती चाडो बित्यो थाहा नै भएन । हामी ईन्डिया प्रबेश गरेर यात्राको अन्त्य भइसकेको थियो , च्यङ्ग्राले  फिल्म हेर्ने सुझाब राख्यो र त्यो सुझाबलाई नकार्न कसैले सकेन । हेरेको फिल्म भएपनि "कुछ कुछ होता है " हेर्न गइयो । मुभि हल भित्र मैय्यालाई समाउन खूब मन थियो तर आफु माथि काबू राखे ।

 

फिल्म सक्के पछी आफु त शाहरुक खान निश्चित थिए, तर उनलाई न त रानी न त काजोल नै भन्न मिल्थियो, रानी त सुरुवातमै चिलिम फर्केको थियो, काजोल भनु भन्ने, आफु विबाहित हुनु पर्ने थियो । यो कुरा उस्ले राम्ररी भुझेको थियो, र मुभि सक्किने बित्तिकै, म को हुँ होला भनेर प्रश्न गर्‍यो । मैले जवाफमा मुख रानीको, क्यार्याक्तर काजोलको त्यो पनि ब्रेक पछीको भने, र म तर्फ हेरेर आफ्नो आँखा झिम्काइ, उस्ले मेरो जवाफमा आफ्नो सहमती जनाएको थियो ।

 

अब बिचको कुराहरु गरू भने उपन्यास नै हुन्छ, कुरालाई झन्डै १ बर्ष जती अगाडि लगौ, स्कुल सकिने बेला पनि भएको थियो, ज्यापू आझै मेरो हातको पासो थियो। उु अझै, म उस्को शुभचिन्तक थिए तर कुरो उस्को पौचं भन्दा टाढा थियो । स्कुलको अन्तिम दिन फेर वेल थियो , त्यो दिन उस्को र मेरो अन्तिम भेटको दिन थियो, मैले मलाई लगेको कुराहरु गर्ने निधो गरे । राती डान्स पार्टी भयो, सब जना नाच्न गाउँन मस्त थिए ।  मलाई उु सँग नाच्नु थियो , र कसैको वास्ता नगरी उु उभिएको ठाउँमा गए, "क्यान आइ हेब दिस डान्स प्लिज ?" उस्ले तुरुन्तै जवाफ दियी - " आइ थत यू उड नेभर आस्क" र आफ्नो हात अगाडि बढाई, मैले उस्लाई केही भन्न आट्या थिए उस्ले - " साथी, यो क्षणलाई, बर्तमानमै रहन देऊ, भोली न तिमीले देखेको छौ न त मैले । तिमी जहाँ हुन्छौ मेरो लागि प्रिय नै रहने छौ । "

 

उसको आँखामा सितको थोपा थियो, स्वोरमा थर्काहत, हात, मेरो हात समातेको थियो, मलाई छोड्न खोजेको थिएन। तर यो क्षण समय मेरो शत्रु थियो । उु सँग त्यो रात छुट्टीनु अघी मैले उु सँग फेरी भेट्ने बाँचा गरे -"हाम्रो कथा यतीकैमा त सकिदैन यस्को अन्त्य, हुन धेरै बाँकी छ, यतीकैमा सकिने भए शायद त्यती लामो यात्रा साथमा हुँदैन थियौ होला" भनेर त्यो रात उु सँग बिदा मागे ।

 

त्यो शताब्दीमा न त ईमेल को शुबीदा नै थियो, न त मैले मेरो घरको फोन नम्बर नै दिए । म पढाई सकेर काठमाडौं आए र २-३ महिनामै अमेरिका तिर लागे । ३-४ बर्ष हाम्रो न त भेट नै भयो न त एक अर्का कहाँ छौ भन्ने खोजी नै गर्‍यौं । तर भूत आझै मेरो कमेरो नै थियो। अचानक एक दिन मलाई ईमेल आयो - " इज दिस द सेम बैरे फ्रम ईन्डिया ?" मैले त्यस ईमेलको तुरुन्तै जवाफ दिए।

 

मेरो जवाफको रिप्लाई फेरी आयो - "साथी मिल्छ भने मलाई लण्डन भेट्न आऊ " र उसको ठेगाना पनि लेखेको थियो । मैले लण्डन जाने निर्णय गरे । तर यो पाली म उसलाई गुमाउन सक्दिन , यो पाली म लण्डन गएर उसलाई आफ्नो बनाउने छु भन्ने द्रिढ निर्णय गरेको थिए । मैले लण्डनको टिकेट किने र उसको लागि बिभाहको सारी । उसले मलाई भेट्न बोलौनु भनेको उसले मलाई बिर्सेंको थिएन र मेरो लागि कुरी रहेकी छे र मेरो तर्फबाट कुरो अघी बढेन भने त्यो मेरो गल्ती हुने छ ।

 

लण्डनको ७ घण्टाको उडान मेरो लागि ७ यूग झै लाग्यो, म हिथ्रोव बिमानस्थलमा ओर्लिए , ल मलाई लिन उु त्यहाँ उपस्थित थियो, म त्यहाँबाट आफ्नो होटेलतिर लागे, बाटोमा हामी केही बोलेनौ एक अर्काको हात थामी, हाम्री युद्ध आसुँहरुले गरीरहेको थियो , होटेलमा पुगिसके पछी उसले, "आहिले आराम गर, म बेलुकी भेट्न आउछु भनेर बिदा लियो" आफुलाई कहाँ निद्रा लाग्थ्यो र ? बेलुकाको प्रतिक्षामा म कुरी रहे ।  साझ पनि दिनलाई धाक्दै आयो , र त्यही आधेरोमा उु ज्योतिको उज्ज्यलो झै मेरो कोठा भित्र आईन् । " ल हिड बाहिर केही खान जाम, " - "हजुरको जो आग्या " भन्दै म उसको पछी लागे, कोठा बाहिर जानु अघी उसले -" पेच हाने बानी अझै गाको छैन, तिम्रो ?" भन्दै निस्कियो, "अझै तिम्रो नासो, सम्हालेर राखेको छु, तिमीलाई शौम्पीन्छु, अनी चेन्ज हुनु पर्ला नि " भन्दै निसके ।

 

रेस्तुरान्टमा गएर कुनाको सिट रोजियो, मैले ब्याग बोकेको थिए र त्यस भित्र उसको कोशेली थियो । त्यो कोशेली उसलाई त्यही दिन दिने निर्णय गरेको थिए । पहिले सधैं ब्यङ्ग दिने मेरी रङ्गीला अहिले झोक्राएर रानी मुखर्जीको " ब्ल्याक " भएको थियो, उसको आँखा अझै रसाई रहेको थियो । उु मौन थियो, मैले किन केही नबोलेको भनेर सोधे , उसले कसले देखेको थियो र यो दिन ? भनेर जवाफ दियो, तर त्यो स्वोरमा उत्शाह थिएन, मैले फेरी किन र के छ र यो दिनमा त्यसतो ? भनी सोधे । खाना पनि आयो र दुबैजना मौन भएर खाना खान बस्यौं ।

 

उसले भोलीको प्लान के छ भनी सोध्यो ? मैले यही मौकाको फाईदा लियी उसलाई त्यो कोसेली दिए अनी भने - " यो तिम्रो लागि , यो लगाउने बाँचा गर्छौ भने भोली तिम्रो घरमा आउने बिचार छ भने। उसले त्यो कोसेली हेर्यो र फेरी आँखा भरी आसुँ ल्याएर मलाई अगांलो हाल्यो , मेरो बर्षौको रित्तो हृदय आज उसको अगांलो फेरी जागेको थियो । उसले - "भोली म यही लगाउछु, तिमी मेरो घर बिहान १० बजे आऊ भन्यो र आफ्नो बाटो लाग्यो ।

 

जिन्दगीमा कत्ती कुरीयो, एक दिन कत्ती नै गार्हो होला र , त्यो पनि आफ्नो जीवनको बहुमुल्य दिनको लागि कुर्न त म तयार थिए। होटेलमा गएर ८ बजेको वेक अप कलको लागि आग्रह गरे। बिहान ठीक ८ बजे फोनको घन्टी बज्यो - "अर्को छेउबाट गूड् मर्निङ शर, योर वेक अप टाईम इज हियर " भन्यो र मैले थ्यांक यू भनेर फेरी फोन राखे । आफ्नो नित्य कर्म सबै सकाएर सुट लगाइ, उसको घर तर्फ बढे।

उसको घरमा चहल पहल पनि थियो । ज्वाँई आउने बन्दो बस्त त गर्नै पर्‍यो नि भन्दै मन मनै सोचे । तर मलाई कसैले चिन्या पनि छैन देख्या पनि छैन के गर्ने होला भन्ने बिडम्बना मनमा लागि रहेको थियो । म आको उसले आफ्नो झ्याल बाट हेरी राखेको थियो , र मलाई देखेर मलाई लिन आयो। उसले मैले ल्याइदिएकै सारीमा शु-शज्जित भएको थियो। मानौ स्वर्गबाट अपसरा मेरो स्वागतको लागि आएको थियो। मेरो सामु आएर उनी उभिई -     

 

हिड पहिला मेरो कोठामा जाम भनेर आफ्नो कोठामा लगीन्, उु अझै रोहिरहेको थियो, म एक्कै चोटी हराएको झै महशुस गर्न थाले , मैले के हुँदै छ, तिमी किन रोई राखेकी, सबै ठीक त छ ? भनेर सोधी , उसले म केही भन्छु र केही माग्छु दिन्छौ भनेर सोध्यो । मैले नकार्ने कुरै थिएन हुन्छ भने,

 

उनी : बैरे आज मेरो विवाहको दिन हो । हाम्रो भेट नभएको ४ बर्ष भयो तर मैले तिमीलाई कहिले बिर्सिन , तर घरको कुरा टार्न पनि मैले सकिन, तिमीलाई भेटे तर धेरै ढिलो, हिजोको दिन मेरो लागि अत्यन्त जरुरी थियो, तिम्रो अन्तिम स्पर्शलाई बोकी अब म मेरो सारा जीवन अरुको भएर पनि बिताउन सक्छु ।

 

मेरो हशंले जीउ छोडि सकेको थियो, म केही बोल्ने योग्य थिईन । त्यही पनि प्रयत्न गरे - "तर"

 

उनी : मेरो कुरा अझै सकेको छैन, तिमीले पनि आज मलाई बिदा दिनु पर्ने छ, तिमीले पनि मलाई आफ्नो सोच, आफ्नो सपना र आफ्नो जिन्दगीबाट बिदा दिनु पर्ने छ। मैले घरमा मेरो एक दम मिल्ने साथी अमेरिकाबाट आउँदै छ कन्या दान गर्दा उु पनि उपस्थित हुनु पर्छ भनेर आग्रह गरेको छु र घरमा सबैले हुन्छन भनेका छन ।

 

मैले आफुले आफुलाई सहांल्नै सकेको थिएन उसको हात कसरी सगांली अरुलाई दिन सक्छु र ? मैले उसको खुशीको लागि आफ्नो बलिदान दिन राजी भए। मन मनै हुन पनि हो नि , आहिले सम्म केही अत्तो पत्तो नभाको मान्छेको उसले कसरी विश्वाश गाह्रोस, कुर्न पनि मुम्किन थिएन।


मेरो रोई रहेको मनलाई यसो तसो गरी सम्झए। तर वास्तवमा मेरो जिन्दगीमा आधी आएको थियो। म जेउदै मरे तुल्य झै भए । आफ्नो मनको गृहलक्ष्मीलाई गुमाउन मेरो नै गल्ती थियो। म आफुलाई धिकार्दै यो बर्तामानमा आहिले उभिरहेको छु ।

 

मेरो हात काँपी रहेको छ । उसले सगुनको सुपारी, फूल र अक्षेताहरु मेरो हातबाट थापी रहेकी छे, र उसको हात उसको हुनेवालाले थामी रहेको छ, जुन हात मैले थाम्नु पर्ने थियो आज त्यो अरु कसैको छ।  त्यतीकैमा मेरो नजर उसको हुनेवाला जीवन साथीकोमा पर्‍यो, मलाई हेरी उु मुस्कुराइ रहेको थियो । मेरो मनले -"मेरो भूत आज म तिम्रो, कमेरो भए । तिमीले लगाएको सारा ऋणहरु मेरो प्रियेसँगै तिरेको छु ।

म त्यो सगुन दिएर त्यहाँबाट निस्कीए । जानु अघी उसलाई पुण नयाँ जीवनको शुभ-कामना दिए , उसले आफ्नो श्रीमानसँग एक छिन भनी मलाई छोड्न बाहिर सम्मा आईन् । "साथी, हाम्रो जीवनको पानाहरु यही सम्म लेखिएको रहेछ, तिमी जहाँ रहने छौ मेरो प्रिये नै रहने छौ, फेरी भेटिएन भने, तिम्रो जीवन सफल होस् "

 

म केही बोलिन, मेरो आँखा बोली रहेको थियो ...... शायद उसले त्यशमा आफ्नो जवाफ पनि भेट्यो होला .......

 

 

समाप्त :

 
Posted on 03-27-09 11:56 AM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

jus no words.. BRAVO! kathaa matrai hos yo..

luved the way u presented.. i have no words to describe how em feeling rite now. nepal bata india gaako padhda maan haluko thiyo, dangaa thiyo

yo last part padhda ta sabdai haraye, ke ke lekhunla bhanne socheko thiyen.. sab bilaye..

arko kathaa ko pratikshya ma!

well done! well written! and yeah.. thanx to thuldaai.. writting improved a lot.. i meant the spellings, still room to improve in that dept. but simply awesome!



 
Posted on 03-27-09 12:08 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

Thank You perfectonist,


This was my first ever written story.. It was very hard to write in nepali.. as I am not that used to ... Thank you to Rahulvai for giving valueable suggestion. I hope next to come will have a much better improved spellings, as I get used to.


 


And thank you to all the sajha users for taking time and reading my story. I am very humble to your appreciation.


Thank you


 
Posted on 03-27-09 12:49 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

baire!


kasto runa man lagyo bhanya..


Good narration! need to make sentences short from next time.


All the best!


 
Posted on 03-27-09 2:46 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

Thank you for your comment sajha_addict, advise acknowledged. Thank you again for your opinion
 
Posted on 03-27-09 3:08 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

रोचक सुरुवात, घोचक अन्त्य । वाह ! वाह !



बैरे जी, मैले यो भन्दा अघी नै लेखी सकें, भाषिक शुद्धतालाई अलि ध्यान दिने हो भने २२ क्यारेट को सुन २४ क्यारेटको हुन्छ साथमा सुगन्ध पनि।


मार्मिक बिषयलाई यसरी हिपहप शैलीमा लेख्नु हरकोइ को बस को कुरा होइन। बिम्ब र प्रतिकहरुको सहि प्रयोग अत्यन्त प्रसंशनिय छ ।


 
Posted on 03-27-09 3:21 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

बैरे गजबको मजेदार कथा हाल्नुभयो!


पेलम प्रभो पेलम!


 
Posted on 03-27-09 3:43 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

ट्रायाजिडी परेसी थाह हुन्छ लभ पर्या रे छ कि रैन्छ भन्थे एक जना लभपन्नीत। यता नी थाह भाकै जस्तो बुझियो।


बैरे, अरु नी जाओस, लभ परेकाहरु भन्दा ट्रयाजीडी परेकाहरुकै जमात ठुलो छ क्यारे। लोकतन्त्र हो भने हाम्रै हुन्छ शासन।


लेख्न चै नछाडम् है। हामी पढ्न छाडदैनम्।


 
Posted on 03-27-09 3:49 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

निकै नै गज्जब को प्रस्तुती


कथा रमाइलो छ - लास्टाँ ट्राजेडी परेर झुर भयो


 
Posted on 03-27-09 4:06 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

rahulvai -
रोचक सुरुवात, घोचक अन्त्य । वाह ! वाह !
बैरे जी, मैले यो भन्दा अघी नै लेखी सकें, भाषिक शुद्धतालाई अलि ध्यान दिने हो भने २२ क्यारेट को सुन २४ क्यारेटको हुन्छ साथमा सुगन्ध पनि।


मार्मिक बिषयलाई यसरी हिपहप शैलीमा लेख्नु हरकोइ को बस को कुरा होइन। बिम्ब र प्रतिकहरुको सहि प्रयोग अत्यन्त प्रसंशनिय छ ।


गुरुजी तपाईलाई त मैले प्रणाम पहिले नि गरेको थिए फेरी पनि गर्छु, मेरो यो मर्मलाई भावमा स्पस्ट ल्याउन तपाईको ठुलो योगदान छ । मेरो अन्तर आत्माको कोटी कोटी, प्रणाम स्विकारौ।


Birkhe_Maila -
बैरे गजबको मजेदार कथा हाल्नुभयो!


पेलम प्रभो पेलम!


तपाईहरुले यो सुरुवात गर्नेको कथा पढि दिनु भएकोले म क्रितज्ञ भए


Deep
ट्रायाजिडी परेसी थाह हुन्छ लभ पर्या रे छ कि रैन्छ भन्थे एक जना लभपन्नीत। यता नी थाह भाकै जस्तो बुझियो।
बैरे, अरु नी जाओस, लभ परेकाहरु भन्दा ट्रयाजीडी परेकाहरुकै जमात ठुलो छ क्यारे। लोकतन्त्र हो भने हाम्रै हुन्छ शासन।
लेख्न चै नछाडम् है। हामी पढ्न छाडदैनम्।


दीप प्रभु, तपाई त साझाको जल्दो बल्दो तारा, शुभेक्षाले, मलाई पनि मेरो रङ्गीलाको याद दिलाईदियो, तपाईको नाउँ आँफै पार हुदो रहेछ, मेरो त च्यङ्ग्राले लगाउन लागेको थियो, भूतको ऋण नतिरी साध्य रहेन छ के गर्ने प्रभो , तपाईले मेरो कथा पढिदिनु र सुझाब दिनु भएकोमा गुल्शन ग्रोभरले भने झै " दिल गार्डन गार्डन होगया"


serial


निकै नै गज्जब को प्रस्तुती
कथा रमाइलो छ - लास्टाँ ट्राजेडी परेर झुर भयो


serial जी, कसैले ट्राजेडी बिनाको लभ पनि के लभ भन्थे, आफ्नो पनि हालत त्यस्तै भयो, तपाईले काहानी पढिदिनु भएकोमा म धेरै आभारी छु ।


 
Posted on 03-27-09 4:48 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

कुरो बुजे मारोग


 


 
Posted on 03-27-09 6:51 PM     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

Katha ramro lagyo saathi ... ali ali afno lop pani yaad aiyo malai. . Sauchalaya ko part chai thakai milyo... aile ta malai ni tha chaina kaha holi uni... kunai din aaune po ho ki mail  .... auru ni lekhdai jaam hai ta !!


 
Posted on 01-14-14 12:54 PM     [Snapshot: 2898]     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

मज्जा एवं दुख एक्कै फेर लाग्यो.....पहिला कथा क्या संयोगान्त गैराको थ्यो लास्ताँ त वियोग भैरा.....

राम्रो कथा ...तर थुल्दाइ ले भनेजस्तै भाषाले गर्दा पढ्न बुझ्न अलिक कठिन भाको थ्यो ....

साझा फर्केर फेरी लेख्ने पो होकी बैरे ?

थाहा छैन
 
Posted on 01-14-14 1:53 PM     [Snapshot: 2981]     Reply [Subscribe]
Login in to Rate this Post:     0       ?    
 

गानो पो गाको हो कि ....कठै
 



PAGE: <<  1 2  
Please Log in! to be able to reply! If you don't have a login, please register here.

YOU CAN ALSO



IN ORDER TO POST!




Within last 60 days
Recommended Popular Threads Controvertial Threads
डीभी परेन भने खुसि हुनु होस् ! अमेरिकामाधेरै का श्रीमती अर्कैसँग पोइला गएका छन् !
शीर्षक जे पनि हुन सक्छ।
What are your first memories of when Nepal Television Began?
Sajha Poll: नेपालका सबैभन्दा आकर्षक महिला को हुन्?
NRN card pros and cons?
Basnet or Basnyat ??
निगुरो थाहा छ ??
Nas and The Bokas: Coming to a Night Club near you
अमेरिकामा छोरा हराएको सूचना
Breathe in. Breathe out.
nrn citizenship
Top 10 Anti-vaxxers Who Got Owned by COVID
Doctors dying suddenly or unexpectedly since the rollout of COVID-19 vaccines
ढ्याउ गर्दा दसैँको खसी गनाउच
Sajha has turned into MAGATs nest
Send Parcels from USA to Nepal & Worldwide.
Why is every youths leaving Nepal? Why are not youths entering politics and serving the country, starting business etc?
if you are in USA illegally and ask for asylum it is legal
TPS Work Permit/How long your took?
महँगो अण्डाको पिकल्प : कुखुरा र खोर भाडामा लिने
Nas and The Bokas: Coming to a Night Club near you
NOTE: The opinions here represent the opinions of the individual posters, and not of Sajha.com. It is not possible for sajha.com to monitor all the postings, since sajha.com merely seeks to provide a cyber location for discussing ideas and concerns related to Nepal and the Nepalis. Please send an email to admin@sajha.com using a valid email address if you want any posting to be considered for deletion. Your request will be handled on a one to one basis. Sajha.com is a service please don't abuse it. - Thanks.

Sajha.com Privacy Policy

Like us in Facebook!

↑ Back to Top
free counters