म महान गोर्खाली को छोरो मेर बौ बाजे ले देखाएको पुरुसार्थ संसार भरी प्रख्यात छ ,एही सानो आदम्बर मेरो मन मा पनि छ तेसैले त म जुनगा पालेको छु ,मेरो जुनग आहा मेरो जुनग म दिन्मा ५० पटक अैना हेर्छु अनु मुसर्छु मेरो जुनगा। मेरो जुनगा ले मेरो बिरता को गाथ बोकेको छ मेरो गोर्खाली नासो हो यो तेसैलाई हेरेर म मक्ख छु मलाई संसार क् हो किन चाइयो म त गोर्खाली तेइ पनि आझै जुनगे गोर्खाली । मेरो एस्तो महान गाथ म भित्रै छ भन्नु अली अनर्थ हुन्छ ,मलाई चिन्ने सार भारे ,भुरे , गन्य , मन्य सबै मेरो जुनगा भन्दा अझै बढी बुझेक चन।
कुनै दिन थियो मेरो जुनग चल्द ह्वैइत हाउस  हल्लिन्थ्यो ,दिल्ली थर्किन्थ्यो पाजी काठमाडौं त थुरुरु नि। मलाई थाहा छ मेरो जुनगा को समर्थ्य,तेसै पालेको हो त???? तेसै म मुसार्छु होला र??
मेरो यो जुनगा ले बिस्वो किरितिमान राख्ने सम्भावना पनि नभएको होइन किनकी prithivi hallauna नसकेनी केही त हल्लाउछ  yo ज्उङा ले!! मेरो यो जुनगा को ईतिहास मा अचानक एउत मोद आयो जस्ले आज मलाई बुचै बनाइदिएको छ ,मेरो नाक्मुनी को त्यो बक्लो जुनगा हतेर मेरो नाक चिन्तित छ । मेरो यो जुनगा जवानी मा तरुनी पत्याउने कसी थियो दिन धल्दै जाँदा यो जुनग दुनियाँ हसाउने बुती भयो अझ दिन धल्दै गये यो जुनग लाई त मेर सत्रु हरु जुम्रा लुकाउने कुती भन्न थालए । यि मेरा satru
अरु अन्त कही  बाट आएका होइनन यि त सबै मेरै जुनगा का उपज हुन आज मेरै जुनगा माथि खनिएका चन ..........