Fuche,

I never miss your stories. You are improving more and more and, on this part, 

"उ थोरै ठुस्किए झैँ गरी ,मलाई लाग्यो उ म माथि आधिपत्य जनाउन चाहन्छे ,म बुज्थेँ उसका ईशारा हरुलाई उ मलाई तिम्रो समयमा थोरै मेरो पनि हक छ भनेर जनाउनलाई न रिसाएकि थिई ।"

ए फुच्चे भाई,

मैले दुई चार दिन यता दर्शन भेट नदिनु र तिम्ले नि हवार्-हवार्ति यो सिपाहि कथाको भागहरु लेख्नु उस्तै परेछ। तर आजै सबै पढेर भ्याइयो। ल ल झन रोचक हुँदै छ।

 G&W देखी शुरु भको (शायद) तिम्रो साहित्यिक यात्रा  हाम्ले शुरु देखी नै पढ्दै-रमाउदै आको हो र यो जारी रहनेछ।

crazy आम्मामामा कस्तो रिसाको ?पोष्टिङ्कै हिसाबले हेर्ने हो भने त दुई दुई दिनमा लेखिरहेको जस्तो लाग्छ । भुलचुक माफ पाउँ अर्को पार्ट तल छ ।

justareader jee-नरिसाउनु होस न भन्या !अर्को पार्ट तल छ ।

stat - thanx for such a sweet attachment to my story ,trying to improve हेरौँ कत्तिको सफल हुइन्छ ! कमेन्ट दिन नछोड्नुहोला म सकेसम्म सुध्रिने प्रयास गर्नेछु ।

दँशैतिहार - हाहाहाGNW त हाम्रो क्लासको खासियत थियो नि !still remember tope ko class

अन्य पढेर प्रतिक्रिया नदिनुभएकालाई पनि धन्यवाद !

"अनि ?" भारि मनले मैले सोधेँ ,मलाई त्यो आफ्नो सोधाई औपचारिकता मात्र लाग्यो , फगत औपचारिकता ,कथा मा बाँकि केहि बचेकै छैन झैँ लाग्यो ।तर उ गम्भिर भएर ठिंग उभिएको थियो ।काँधको राइफल भारले गलेर होला तल झारेको थियो । अनि त्यहि राइफलको चुच्चोले खुट्टा छेउको माटोमा केहि कुराको आक्रिति बनाईरहेको थियो गहिरो गाडेर । बल प्रयोग गर्नुपर्ने आवश्यकता थिएन त्यो बलौटे माटोमाँ ,आक्रिति बनाउन पनि सजिलो ,मेटाउन पनि सजिलो हर्के को मन जस्तै ! त्यो अँध्यारोमा तिँ माथि बालुवा मा कोरेको आक्रिति ! हुन त त्यो आक्रिति देखिदैन थियो होला तर पनि उ अनवरत कोरिरहेको थियो ।

"तँ मलाई सारै नराम्रो मान्छे हो बनेर दाँज्छस् है ?"अचानक उसले प्रसङ्ग बेगर को प्रश्न राख्यो ।

"होईन !"मैले हतारिएर उत्तर दिएँ । म उसलाई हिनताबोध गराउन चाहन्न थेँ । कुनै कुनै सत्यहरु पिडादायक हुन्छन् भन्ने मैले पनि बुझेको छु ।अझ आत्मा मा आफ्नो परावर्तन खोजेर आफु नराम्रो लागेको सत्य त सबै भन्दा पिडादायक हुन्छ ।मान्छे ले आँफैलाइ घ्रिणा गर्नु भनेको उसको अन्त्य हो करिब करिब । त्यसपछि उसले जिउन छोड्छ उ मात्र जिवन काटिरहेको हुन्छ  । हर्के आफुले छोड्ने छाप कस्तो हुन्छ जान्न खोजिरहेको थियो ,मैले उसलाई त्यो मौका दिइन ।

"कल्पना को जीवन बर्बाद गरिदिएँ भनेर त पक्कै पनि सोचिरहेको होलास् हैन ?"

तर ढिटले झैँ उसले फेरि प्रश्न राख्यो त्यहि सेरो फेरोमाँ । यसपालि भने हैन भन्ने शब्द मेरो मुख बाट निक्लेन । म झुट बोल्न चाहन्थेँ तर सकिन ।मैले नदेखेकि मेरी नायिका को उसले कोरिदिएको धमिलो तस्विर झलझल्ति मेरो अगाडि आइरह्यो ।

उ मुसुक्क हाँस्यो अनि फेरि आफ्नै कथामा फर्कियो ।

"करिब दुई महिना हामीले हरेक हफ्ताको अन्त्य उसैको कोठामा बितायौँ ,शायद मेरा जीवनका स्वर्णिम पलहरु थिए ति जस्लाई मैले अझै मुटुका कुना काप्चामा साँचेर राखेको छु । हरेक रात उहि नशा ,उहि मादकता ,उहि प्राप्ति र उहि त्रिप्ति बोकेर गुज्रिए ! मेरो जीवनमा ति प्रत्येक रातमा उ एउटा नयाँ आयाम थप्दै गई ,उसको ओठ नयाँ स्वाद थप्दै गयो ,उसको अँगालो नया उष्णता थप्दै गयो ,अनि उसको सन्तुष्टि नै मेरो लक्ष बन्यो त्यति खेर । उ कहिल्यै पुरानि लागिन बरु अझ निखारिएकि ,अझ अभ्यस्त लागि ,अझ पारङ्गत लागि ! मानौँ उ मेरो लागि मात्र बनेकि हो ! उ मात्र पग्लिन जान्दछे मेरो आत्मा भिज्ने गरी ,मेरा दिनहरु कल्पनामा डुबाउने गरी ति रात हरु गुज्रन्थेँ ।"

"तैँले सिकाएर होला नि !" उसको वर्णन मैले सहन सकिन ,उसको रास लिला को कथाहरु सुन्नु मात्रै मेरो रातचर्या भए जस्तो  , उसको अभिमान बिजय भएकै कथा रह्यो यो पनि मैले सोचे जस्तै ! आखिर के नयाँ छ यसमाँ ? केहि पनि त नयाँ छैन न शुरुवात न अन्त्य । ,उसले अचम्म मानेर मलाई हेर्यो मेरो मुहार पढ्न खोज्यो ,मेरो ब्यङ्ग्यको जरा पत्ता लगाउन खोज्यो ।

"संसार सबै तैँ जस्तै सन्तात्मा हरुले भरिएको भए कति सुखि हुन्थ्यो होला ! तँ हरेक कुरा आफ्नो ढंगबाट सहि गलत छुट्याउँछस् तर एउटा कुरा नबिर्सि , यो संसार मा साँचो झुटो हुन्न ,यो संसारमा केवल सत्य हुन्छ ,कुनै हामीले मान्ने हुन्छन् कुनै हामी मान्दैनौँ ,अनि हामीले नमान्ने सत्यलाई हामी झुटको मुकुण्डो लगाईदिन्छौँ ,स्वार्थको जसले त्यो शुषुप्त सत्य पनि आफसेआफ झुटो हुन्छ ।" उसले खुइय सुस्केरा काड्यो ।

"मलाई लाग्न थाल्यो म कल्पना माथि ठूलो अन्याय गर्दै छु ,मैले वास्तविकता बताउनु पर्छ ।"

"के ? यहि कि तैँले उसलाई प्रयोग गरेको थिइस् ?त्यो तैँले वास्तविकता बताएको होईन ,उ बाट छुटकारा पाउने बहाना खोजेको होस् । " म अनायसै चिच्याएँ ।अब के हामी कथा कस्तो थियो गर्नु हुन्थ्यो र हुन्न थियो को मात्र समिक्षा गरिरहेका थियौँ त ? यता उता हेरेँ , पसिना ले लतपत भइसकेको रहेछु त्यो बंकड भित्र । अनि आफ्नो पसिना पुछेँ ।

"तँ पहिला पुरा कथा त सुन्" उसले मेरो आवेश ठण्डा बनाउने प्रयास गर्यो ।अनि फेरि आफ्नो कथा सुनाउन तिर लाग्यो ।

"अनि सोचेँ यो माया हो ,जस्ले गर्दा मलाई लागिरहेको छ कि म कल्पना माथि अन्याय गर्दै छु । म उसलाई आजै बिहाको प्रस्ताव राख्नेछु !"

मलाई मेरो कानमाँ बिश्वास लागेन ,साँच्चै नै हर्के ले भनेजस्तै त्यो कथा पुरा भएको रहेनछ ,यो कथाको नयाँ मोड मेरो लागि पटक्कै पनि विश्वास योग्य थिएन ।हर्के ति रातका बिताएका पलहरुको लागि विवाह गर्ने सोचमाँ गयो । हरेक नारी सँगको अनुभुति फरक फरक हुने रहेछ आखिर क्रिया त्यहि हो अन्त्य त्यहि हो तर पनि मान्छेको मुटुमा फरक फरक असर छोड्ने रहेछ त्यसले । पक्कै पनि अलौकिक हुनुपर्छ कल्पना उसकि कल्पना मेरी नायिका जस्ले ढुंगामा मुटु जोडिछे त्यतिखेर ,उसले हर्केमाँ उमारेको मुल साँच्चै अचम्म थियो ,परिभाषा भन्दा बाहिरको थियो ।

"म सँधै को हफ्ता को अन्त्य झै त्यो हफ्ताको अन्त्य पनि बेलुका कल्पनाको कोठामा गएँ फटाफट ,उसका साथिहरु भोलिपल्टको छुट्टि मनाउन घर तिर लागि सकेका थिए सँधै जस्तै ! कोठा नितान्त एक्लो थियो ,अनि धमिलो प्रकाशमा उ मलाइ नै कुरेर बसिरहेकि थिई । म पुग्ने बित्तिकै उ झम्टिहाली हफ्ताभरिको प्रतिक्षा उसलाई सँधै धेरै भोको बनाउँथ्यो । उसले बोल्ने समेत मौका दिईन ,उ जे जे चाहन्थि बिस्तारै बिस्तारै म गर्दै गएँ ।

सुस्ताएको बेला मैले उसको नग्न शरिर माथिको फैलिएको लामो कपाल लाई खेलाउँदै उ सँग विवाहको प्रस्ताव राखेँ । उसले अचम्म मानेर मेरो अनुहार हेरी । अनि सोधि तिमीलाइ थाहा छ ओछ्यान ,आवश्यकता ,सम्बन्ध र भावना फरक फरक कुरा हुन भनेर ? मैले उसको गोल गोल घुमेको कुरा बुझिन । म विवाह को कुरा गर्दैछु ,मैले उसलाई थोरै अरु स्पष्ट गर्न खोजेँ । म पनि त्यहि नै कुरा गर्दैछु । हामी अहिले जे गर्दैछौँ त्यो मात्र साटासाट हो आवश्यकताको साटासाट , भावना अर्को कुरा हो सम्बन्ध अर्को कुरा हो जुन शायद म तिमीसित कल्पना पनि गर्न सक्दिन । त्यति खेर उ ढुङ्गा जस्तै भएर अनुहार मा भाव परिवर्तन सम्म नल्याई जवाफ दिईरहेकि थिई । एकछिन त म अवाक भएर उसका शब्दहरु सुनिरहेँ त्यस्तो कलिलो शरिरबाट निक्लेका त्यस्ता रुखा शब्दहरु कहालि लाग्दो म निस्सासिएर त्यति नै खेर त्यहिँ नै ढलौँला जस्तो । त्यतिन्जेल सम्मको मैले गरेका कुराहरु मै माथि फर्किए ,पहिलो चोटि मलाई कसैको अगाडि हात फैलाएको अनुभव भयो । एक छिन हामी बिच भनाभन भयो । परास्त भएको मैले सहन सकिन । आधारातमै उसको कोठा छोडेर म बाहिर निस्किएँ ।"

क्रमश:

."""...ओछ्यान ,आवश्यकता ,सम्बन्ध र भावना फरक फरक कुरा हुन भनेर..."""

हम्म्म्म्म्....शायद!!!

एउटा कुरा प्याच्च भन्न मन लाग्यो- यो हरफमा ओछ्यानलाई आवश्यकता नै भन्न खोजिएको हैन? कि प्रस्तुत कथावस्तु अनुसार आबश्यकता , सम्बन्ध र भावना जस्तै अर्को एक कडि हो ओछ्यान??

Fuche, After reading this part I am feeling like watching a drama by 'Sarbanam Natya Samuha'.

ok keep on entertaining us.

CL, 'kadi' means milestone (I guess what Birkhe trying to say).

kina kalpana le testo jabab di chhe, achamma!

fuche yasari katha lai bicha ma rokeyra, pathak ko dhairyata ko pariksha lidai, afu harauna bhaena :)

माहिला दाई र क्रेजि प्रतिक्रिया को लागि धन्यवाद !मैले ओछ्यान लाई आवश्कता को एउटा कडि नै  देखाउन खोजेको हो ,जसरि भावना सम्बन्धको कडि हो ,भुलचुक भएमा माफ पाउँ है !

stat u have always helped me to improve ,thanx for the support and sugestions.

pjna -जीवन अचम्म छ भन्या ,म पनि छक्क परेँ कल्पनाको जवाफ सुनेर

कथा रोकिएको छैन गति ढिलो भएको मात्र हो ,अन्तिम भाग लेखि सिध्याएँ पढेर कमेन्ट दिनुहोला!

यसपालि मैले उसलाई त्यसपछि के भयो भनेर सोध्न पनि सकिन ,नढाँटि भन्दा उ परास्त होस् भनेर मैले पनि चाहेको हुँ ,कल्पनाले मलाई त्यो चाहना गर्न बाध्य बनाई ,तर यसरि उ परास्त होस भन्ने मैले पक्कै पनि चाहेको थिइन । कल्पनाले किन यस्तो गरी  ? मलाई लागेकि नायिका स्वार्थि किन भई ?तर फेरि सोचेँ सम्बन्धको शुरुवातमा हर्केले पनि त त्यस्तै होस भन्ने चाहेको थियो । सँधै आफुले सोचे जस्तै अन्त्य त कहाँ हुन्छ र । अनि फेरि सोचेँ साच्चै निरिह हुन्छन् पुरुषहरु ,उसलाई मैले नदेखिकनै नायिका माने भने हर्के परास्त हुनु त स्वभाविक नै छ शक्तिमा पुरुष र नारिको तौल छैन । त्यसमाथि  नारि मात्र आँशु बगाउन जान्दछे बगेको आँशुको परिभाषा बुझ्दिन ,उसको लागि अरुको आँशु फगत बगी जाने पानी हो अनि आफ्नो आँशु हतियार,त्यो पनि कहिल्यै खेर नजाने अचुक !  जो उसलाई भिन्न भिन्न समयमा भिन्न भिन्न ब्यक्तिमा प्रहार गर्न आवश्यक भइरहन्छ ,यो संसार यस्तै छ ।

                               हुन सक्छ म पुरुष भएर मात्र पुरुषको बारेमा सोचिरहेको छु म पनि स्वार्थि भइराखेको छु । तर पनि त मैले नारिको आँशुको अगाडि कस्ता कस्ता ढुङ्गे पुरुषहरु पग्लेको देखेको छु ,मुस्कान ले गर्दा मोड परिवर्तन भएको त हर्के नै यहाँ ज्वलन्त छ तर खोइ त नारि परिवर्तन भएको उदाहरण ? दुई बर्ष देखि मेरो तपस्या नबुझ्नेमा पनि मैले एउटि कल्पना देखेँ ,हो यहाँ धेरै कल्पना हरु छन् ।जस्ले मात्र आवश्कता बुझेका छन् ,सम्बन्ध र त्याग बुझेका छैनन् तै पनि हामी त्याग गर्दैछौँ ।शायद एउटा मुर्खता ! हुन त माया पनि एउटा ठूलो मुर्खता न हो ,म बुझ्दै थिएँ बल्ल बुझ्दै थिएँ ।

"तैँले रिठ्ठोको बोट रोपेर कागति फलेको देखेको छस् ?" उसले मेरो सोचमाँ क्रमभंग गर्यो । मुस्कुराईरहेको थियो उ ।मैले उसको मुस्कानमा पनि उसको विवशता देखेँ ।

"छैन ।"

"मलाई पनि त्यस्तै भयो मैँले जे रोपेँ त्यहि न पाएको हुँ ।"

"खोई होला ? को सहि गलत मैले त केहि छुट्याउन सकिन ।" मैले आफुले निकालेको सारांश छोट्याउँदै भनेँ ।

उ फेरि मुस्कुरायो म अन्यौलमा परेको देखेर !

"म त्यसपछिको दुई तिन दिन त अहिले जसरि छटपटउईरहन्छस् नि त्यसरि नै छटपटाएँ । मलाई लाग्यो उसले भरेको ठाउँ अहिले खालि भएको छ । अब आउने रातहरु कहिल्यै न्याना हुनेछैनन् किनकि त्यो आत्मियता उसले म बाट खोसिसकेकि छे । म भोतारिरहेको एउटा यात्रि मात्र रहनेछु अब किनकि लक्ष उसले लुकाईदि सकेकि छे । केहि नलागेर उसलाई पर्खेर बस्ने चौतारो मा म फेरि ३ दिन पछि कुर्न लाई बसेँ ।"

उ एकछिन रोकियो मेरो सोचलाई समय दिन ।

"परबाट उ आउँदै गरेको देखेँ ,मुटुको ढुकढुकिको गतिमा अनौठो परिवर्तन आयो । बोल्ने के भनेर मनमनै कण्ठ पार्न थालेँ । म उसलाई हेरिरहेँ । नजिक आएर पनि उसले मलाई वास्ता गरिन मानौँ अघिल्ला हफ्ता महिनामा केहि भएकै छैन ।हामी दुवैले एउटा नयाँ शुरुवात गरे जस्तो । अब फेरि परिचयबाटै मेलो सार्नु पर्ने जस्तो । दुवै जना भिन्ना भिन्नै यात्राका अन्जान यात्रि भए जस्तो !"

"अनि ?"

"अनि के ?विवश त म थिए ,उसलाई त केहि फरक नै नपरेको देखिईसकेको थियो उसको अनुहार बाट ,साँचै ढुङ्गा मा बरु परिवर्तन आउला उ त स्थिर थिई । म नै अघि बढेँ गफ शुरुवात गर्न । त्यो दिन त्यो चौतारिमा कोहि थिएन त्यसले हाम्रो कुराकानि थोरै भए पनि सहज बनायो । मैले उ सँग भिख मागे झै गरेर सोधे ,के हामी नयाँ शुरुवात गर्न सक्दैनौँ ? मान्छे साँचै कमजोर हुन्छ अवस्थाको अघि ,मेरो त्यो अवस्था आउला भनेर चिताएको पनि थिईन ।"

                              उसले यति भनेर घडि हेर्यो करिब तिन बज्न आँटेको थियो ।बित्दै थियो समय उसको कथा को बहावमा अनि रातमा गुज्रिने ति सिरेटाहरु पनि एक छिन त्यहि परिधिमा रोकिएर उसको कथा सुन्नलाई कान ठाडो पारीरहेको भान हुन्थ्यो ,सल्ला पनि सुसाउनलाई एक छिन रोकिएको थियो कथा भन्नलाई बाधा पर्ला कि भनेर ।

"उसले ठाडै भनी ,सम्बन्धको नयाँ शुरुवात हैन निरन्तरता चाहन्छौ भने निरन्तर हुन सक्छ । तिमी मेरो आवश्यकता पुरा गर , म तिम्रो गर्नेछु । मलाई थाहा छ तिमी शिकारि हौ भोलि अर्को पंक्षि खोज्नेछौ तर मैले खोजेको पनि त्यहि नै हो । जतिन्जेल सँगै रहनेछौँ त्यतिन्जेल रमाइलो गरौँ ,त्यसपछि न तिमि मलाई चिन न म तिमिलाई चिनौँ ,के गर्ने संसार स्वार्थि छ ,स्वार्थ बोकेका मात्र बाँच्छन् यहाँ ,सन्तहरु त पलायन हुन्छन् , आर्मिहरु वफादार र कर्तब्यनिष्ठ लडाइँको मैदानमा हुन्छन् तर जब ओछ्यानको कुरा आउँछ उनीहरुजस्तो विश्वासघाति कोहि हुँदैन भन्ने मलाई पनि थाहा छ । तिमी मेरो विश्वास जित्ने हैन मेरो शरिर ,मेरो भोकलाई जित्ने प्रयास गर बदला मा म तिमिलाई पनि त्यहि नै दिनेछु जे तिमिले म सँग साट्नेछौ । त्यो जिम्मा मेरो । यहि नै हो उसले भनेको , मेरो कानमा अझै पनि बिझिरहन्छन् यी शब्दहरु ! पहिलो चोटि मलाई उ घिनलाग्दि लागी ,शायद मैले उसमा आफ्नो प्रतिबिम्ब देखेँ ।"

फेरि हाँस्यो उ । उसले यि शब्दमा आफैँमाथि घ्रिणा गरेको वा कल्पना माथि त्यसमा भने प्रश्नवाचक चिन्ह लाग्यो । त्यसको मतलब त यो थियो उसले नजानि नजानि नै भए पनि हर्केको आत्मा मा एउटा उज्यालोको बिउ रोपिछे । के अझै बाँकि छ त उस्मा त्यो उज्यालो खोई देखिन्न , छैन होला वा उ लुकाउने प्रयास गर्छ ।

म फेरि सोचको अर्को धरातलमा पुगेँ । हर्के ले त्यहि नै क्रिया गरुन्जेल त मैले औसत पुरुषहरुको बानि हो भनेर पचाइनै रहेको थिएँ त्यसो भए के कल्पनाले उ सँग त्यस्तो कुरा गर्नु क्षमा नै दिन नहुने वाक्यहरु थिए त ति ? वा उ एउटा तितो सत्य उकेलिरहेकि थिई ? हर्के साँचो भन्छ साँचै यो संसारमा झुठ हुँदैन ,मात्र सत्य हुन्छ एउटा हामीले मान्ने सत्य एउटा नमान्ने सत्य ।

"म त्यसपछि बोल्न गइन उ बस्ने मेरो मुटुको कुनामा चुकुल लगाएँ ,हो धुलो जमेको थियो होला आज सफा गर्ने प्रयास गर्दैछु । उसको र मेरो सम्बन्ध टुट्यो । मलाई कहिले काहिँ डर लाग्थ्यो म ड्युटिमा बस्दा खेरि उ देखिने हो कि भनेर ! उसको सामना गर्ने मेरो हिम्मत थिएन ।भगवानले मेरो सुने ,मेरो सरुवा त्यसपछि चारालिमा भयो यहि ब्यारेकमा ! अहिले पनि सम्झिरहन्छु त्यहि मोरिलाई जब राम्रि केटिहरु देख्छु ,झस्किन्छु बा अरु एकचोटि साँचो पिरति बसि पो हाल्छ कि भनेर !"

उ त्यसपछि चुप भयो ।हामि दुवै झिसमिसे उज्यालो पर्खिदैँ थियौँ ।घडिका काँटाहरु बिस्तारै चार तिर सर्दै गए । मैले दुईजनामा को गलत अन्त्य सम्म छुट्याउन सकिन । म पेण्डुलम जस्तै घुमिरहेँ घरि हर्केको पक्षमा घरि कल्पनाको पक्षमा । मेरो आत्मा मुटु चिन्ने गरिको उज्यालो माग्दै थियो ।

समाप्त!

Awesome!

This one is the best of you in my opinion.

फुच्चेको लेखाइलाइ मेरो सलाम! (Just added after editing)

Fuche, You've perfectly ended the story. I can  view some reality either

Keep going on for other blasts as well.

crazy - No doubt that u have given me a great support ,whenever i write something as experiment ,thanx for the salaam.

pjnaa007-thanx for reading such a long story and giving me the comment on each and every steps of the story

Stat - Thanx .There is something real in it my friend ,every story borns from little bit of reality ,its the degree that makes story fiction or real.Keep sugesting me the way to improve hai.

somewhereondearth-dai dhog gare, kina dai faraar ?katai crazyle gareko guess sacho ta hoina?

फुच्चेको लेखाइले त मलाई पनि सोचमै पार्छ। हरेक भाग पढ्दा यो कथाको अन्त्य कसरी हुन्छ होला भनेर सोच्थे। अन्तिम भाग पनि एकदम चित्त बुझ्यो र कथाको अन्त्य पनि।

प्रेरणा र क्रेजी ले भने झै फुच्चेको लेखाइलाइ मेरो पनि सलाम!

Fucheketo, ekdamai raamro laagyo... padhunjel pani nasakiyepani hunthyo jasto laagne...really nice one.. keep on posting more..

oho, dippu finally I caught u here.. how hve u been, and whre r u these days... missed ur stories so much... when is ur next one coming? b in touch...