लघु- कथा- वार्तालाप

"नमस्कार प्रधानमन्त्रिज्यु"

"नमस्कार बाबु"

"आरामै हुनुहुन्छ।"

"छाती दुख्छ्।खोकी लाग्छ।"

" त्यसो भए स्वास्थ्य ठीक छैन?"

"दम छ। हिदडुल गर्न सक्दिन।"

"प्रधानमन्त्रिज्यु, देशमा शान्ति-सुरक्षा छैन नी।"

" म बिरामी छु।"

"प्रधानमन्त्रिज्यु, त्यसो भन्नु भएर भएन, देशमा महगीँ  बड्य-बड्यै छ।"

" म बिरामी छु।"

"प्रधानमन्त्रिज्यु,सहरमा दिन्-दाहडै लुट्-पाट मच्चेको छ।यसको बारेमा के भन्नु हुन्छ?"

"म बिरामी छु।"

"चुनाव कहिले हुन्छ त प्रधानमन्त्रिज्यु।"

"म बिरामी छु।"

"प्रधानमन्त्रिज्यु, त्यसो भए रजिनाम दिनुहोस्। पद त्याग्नुहोस्।"

"चुनाव चैतमा हुन्छ।"

Lopchan Ji,

Very realistic satire to Nepal's present political situation. I love both  stories.

Keep it up!

Sorry,

Double posting bhayecha

लघु- कथा- यथार्थ

"हो म बौलाएँ। म पागाल हुँ।हान मलाई ढुङ्गाले।"

"म बोक्सी हुँँ। म किच्कन्डी हुँँ। म पागाल हुँँ। थुक मलाई।" ओरिपरी झुम्मिएका सज्जन भनाउदा पागलहरु तर्फ छाती पिड्दै चिच्चाउछ " जेठो छोरो आर्मिले मार्यो,माइलो छोरा माओवादीले मार्यो । कान्छो छोरा एम्बुसमा मारियो।" प्रतेकको आँखा नियाल्दै " श्रीमानलाई  अपहरण गरी गोली हानी मारियो।"

सुक्क सुक्क रुन्छ अनी जोडले हाँसेर् "छोरीलाई आँगनमा लगेर बलत्कार  गरियो।" अली गम्भिर भएर " मेरा
 साना-साना नातिनिहरु स्कुलमा भिडन्तमा मारियो।हो मेरो नातिनिहरु स्कुलमा मारियो। सुन्यौ तिमीहरुले?" प्रश्न गर्दै "मेरो  परिवार सबै मारियो यो कथित जन्-युद्दमा।"

"हो म पागल भएँ यि बमहरुले गर्दा,यी बन्दुकहरुले गर्दा । प्रचन्ड र बाबुरामको नौटन्की जन्-युद्दले गर्दा।"

चिच्च्याई-चिच्चाई झम्टियर " उठ तिमी जाग तिमी, उठ तिमी जाग तिमी, उठ तिमी ,उठ तिमी, उठ तिमी, उठ तिमी,, उठ, उठ ………………….."

झल्ल्यास हुन्छु त आफ्नै खाटमा।

"कती सुती राको यो केटो? कलेज जान डिलो भएन? म १ घण्टा देखी चिच्च्याई रहेछु। होइन के देख्यो सपना?"

"आमा मैले  यथार्थ देखें"

बन-बास

घोर निन्द्रामा थिएँ। एक्कासी निन्द्रा खुल्यो। सिरानीसंगै राखेको मोबाईल बजेको रहेछ।

बिहान कलेजको पढाई र दिन भरिको कामको थकाईले लोलाएका आँखा बिस्तारै उघारी हेरे अन नोन कलबाट फोन आएको रहेछ। नेपालबाट दाईले फोन गर्‍यो भनी हत-पत फोन उठाएँ। साथीले गरेको रहेछ। सन्चो-बिसन्चो आधान-प्रधान भयो। कुरा-कानिको सिलसिला क्रममा देशको स्थितिकोबारे बेलि-बिस्तार ला’यो।

"हलो! सुनी रा'छ" उताबाट साथी बोल्यो

"भन" मैले जवाफ दिएँ

"आज-भोली नेपालमा त खत्तम छ"

"हो र? के भयो र त्यस्तो? " मेरो  प्रश्न

"कुन बेला बत्ती जान्छ थाहै हुँदैन।दिनमा २० घण्टा बत्ती जान्छ। धारामा त कहिले कही मात्र पानी आउछ। हलो ! सुनी रा'छ"

"हलो! अँ अली ठुलो स्वरले भन। अली सुनिएन"

"हलो! अब सुन्यो"

"हलो! अँ सुने भन"

"स्कुल क्याम्पस बन्द छ। तराइ बन्द भएको २ हप्ता भयो।राज्-मार्ग पनि बन्द छ। भोली चक्काजाम छ। पर्सी उपत्यका बन्द छ। हलो! सुनी रा'छ"

"अँ"

करिब ५ मिनट लामो नेपालको खबर पछी सोद्यो

"अँ साच्चै तिमी नेपाल कहिले आउने?"

" म बन-बास अहिले नै आउन्न" मैले भने।

यत्तिकैमा कोनेक्सन कट भयो। म फेरी निदाउन खोजे,तर पटक्क निद्रा लागेन। एता पल्टिएँ उता पल्टिएँ। नाना भाती कुराहरु खेल्न थालयो मनमा।जुरुक्क उठेर एक गिलास पानी खाएँ ।अनी फेरी पल्टिएँ। कुन बेला भुसुक्क भयो थाहै भएन।