साझा पाठक बर्ग: मेरो धागोको शिर्षक पढेर लोगनले के लेख्न लाग्यो भनेर आश्चर्यमा नपर्नुस | अरुको जस्तो कथा कोर्न सक्दिन | यो कमजोरीको कारण मेरो बसोबास र हुर्काइ संग आबद्द छ | अरु धागोमा पनि आफुलाई चिनाई सकेको हु | त्यो धागो कोरी सके पछि धेरै नया मेम्बर थपीइ सक्नु भएको छ अनि पुराना मेम्बरलाइ पनि re-call होस् भन्ने आसयले एक हरफ थपेको छु |
कती भयो देश छोडेको दिन गन्तिका कुरा छोडौ बर्ष पनि गन्न छोडियो तर पनि यो मन आफु हुर्किएको गाउ घर समाज र आफन्तहरु बारे बेला बेलामा झझल्का आई रहन्छन तेसैले मेरा कुरा कानीहरु गाउले पारामा लेख्ने हुँदा पाखे भनाइ पनि खाईएको बिर्सिन सकेको छुइन| दसकौ शहरी बसाइले पनि शहरीया बनेर लेख्न सकेको छुइन| पहाडी भाषा पुस्तकमा र घरमा मात्र बोलिन्थ्यो | नेपाली पढाउने सापकोटा गुरुको पुर्खेली घर पाल्पा भए पनि वहाँ त्यही समाजमा मिल्नु र भिजी सक्नु भएको थियो | अङ्रेजी पढाउने गुरु बिहार बाट आयातित हुनु हुन्थो| शहरको सरकारी हाइ स्कुल गैइयो |स्कुलका किताबी पढाई ले मात्रा भाषामा तेती बिकास हुँदैन रहेछ | आफ्नो बारे यती पृष्‍ठभूमीले पुग्ला |

आकर्शक हेडिङको खोजाइ सबै भन्दा पहिले हुने अनी त्यो सँग मिल्ने कथा जोड्ने चलनले छेउ न पुच्छर मिलेको लेख वा कथा देखिएका होलान मात्र होईन मलाई नै इङित गर्दै तै नै होस् भन्ने २ -४ जना निक्लेलान अर्थात KAREN मार्काहरु लाइ इंगित गरेको हु | "fake it until you make it " भन्ने कुरा धेरैले सुन्नु भएकै होला, म नेपालमा हुँदा यो कुरा चल्न चल्ती मा आई सकेको थिएन तर अहिले त्यो कुरा पालना गर्दै छु| लक्षमै पुग्न नसकिए पनि लक्षको आधार-सिबिर सम्म त पुग्न सकुला कि भनी कोर्ने प्रयास छोडेको छुइन | निरन्तरता आबस्यक छ र पालाना गर्ने कोशिस गर्दैछु |

तपाइँ हरुले मद्धे कसै कसैले "मेरो बुबाको सुनको तक्मा" पढ्नु भ्याउनु भयो होला | मैले पनि केहि कोर्नु पर्ने र कोरु कोरु लागेर मात्र केही हुँदैन रहेछ | कुनै साहित्यकार वा ब्यग्नकारले फुर्यो फुर्यो भने जस्तै सबै भन्दा पहिले कथाको को बिषय बस्तु फुर्नु पर्‍यो अनी त्यो फुराइ अनुसार कोर्नु पर्‍यो हैन र ? उहिलेका संगितकारले रात बिरात धुन चलेको बेला सङितको सिर्जना गर्थे रे अनी त्यो संगीत र सिनेमाको कथा सँग मिल्ने गितको सिर्जना गर्नु पर्थ्यो रे ?
मेरो कोसिश अन्यत्र मोडयो यसको कारण साझामा कसैको कमेन्टमा मेरा बाउ बारे मलाइ जानकारी नभएको कुरा पढ्न पाए | नया धागो नै कोर्न तिर ध्यानाकर्सन संगै बिसय बस्तु पनि फ़ुराउन थाल्यो |
"तेरो बा पनि सुस्त थिए " भनि सोधनी गरेका हुन् वा जानकारी गराएका हुन् बुझ्ने कोसिस जारीनै छ || साझा बाटै सुने पछी पिताजी बारे केही सोच आए | पहाडी कुनामा हजुर बा हुन्जेल नेपाली र केही सन्स्क्रित सिक्नु भयो रे| पाठ याद नभए बासको छडिले डाम आउने गरी कुटाइ खाने डरले माइलो काकालाई आज बढेको पाठ सिकाए दे भन्दा यती पाङ्रा दे अनी सिकाइ दिन्छु भन्थे रे | यसरी धेरै पल्ट् छडि खान बाट बचेँका कुरा सुनेको थिए |
मेरा दाइ हरु सबै शहरमै पढे म चै छैठौ कक्षामा मात्र शहर छिरेको हुँ | शहरमा जुम्ल्या केटाहरु म भन्दा एक दुई बर्ष स्यानो होला त्यस मद्दे एउटा लाइ देखेर सबैले तिमीहरु दाजु भाई हौ भनी गाउले हरुले सोध्थे| जुम्ल्या भए पनि अर्को संग अनुहार मिल्दैन थियो | हामीलाई जिस्क्याउन सोधेका होलान भन्दै त्यस बारेमा तेती ध्यान दिएको थीइन तर आज यही साझाको एउटा कमेन्ट "तेरा बाउ पनि सुस्त थिए?" भन्ने पढे पछी चै दिमागमा चसक्क चस्का पस्यो र सोच्न बाद्य तुल्यायो | हो मेरा बा sharp थिएनन तर सुस्त चै थिएनन किन भन्न पुग्यो भनि चाखको बिसय बन्न पुग्यो |
मेरा बा गठिला, मिठो बोलिचाली भएका थिए र धेरै महिला हरु आकर्सित हुन्थे भन्ने कुरा पहाड पुगेका बेला गाउले बुढा पाका बाट सुनेको हुँ | अहिले किन शहरीयाले त्यो केटा र मलाइ दाजु भाई हौ भनेका कुरामा केन्द्रित हुँदा मनमा धेरै कुरा हरु उब्जिन थाले | त्यो जुम्ल्याको आमा बाउको बिहे भएको लामो समय पछि यिनी हरु जन्मिएका हुन | संका उठ्दै गए, मन मनै कुरा हरु उब्जदै गए (Cohabit / Niyoga which was practiced in ancient Hinduism) कही मेरा बाले कुठाउमा इन्जार खोल्न पुगेका त होईनन " ? अहिले बुझदा ति जुम्ल्या पछि कुनै बच्चा नै भएनन् र केहि बर्स पछि उनि हरु बसाइ सराइ गरे | मेरा बा ले जाइ कटक चै गरेन जस्तो लाग्छ र इजार कसेर बस्न नसकोमा दुख लाग्नु भन्दा पनि विर्य दान गरेर एक महिलालाई सहयोग र उनले "बाझी " भनाइ सुन्नु परेन र कोख पनि खालि नभएकोमा खुसि छु |