CL,
Enjoy reading your story.
This one reminds me of my college (RR, 2005). Felt like you were in English literature class with me.. :)

Keep writing.
Guchcha Chor

८८४८ ज्यु

राम्रो कमेन्टको लागि धन्यवाद!

थाहा छैन ज्यु,
त्यतिधेरै व्याख्या गर्नु भएकोमा मुरी मुरी धन्यवाद! लेख्ने प्रयास हो, धेरै कुरा सिक्न बाकी छ।

yacc ज्यु,

यती धेरै प्रसंसा गर्नु भएकोमा धन्यवाद! क्रेजीले तपाईंको सुझाबको ध्यान राख्नेछ।

मेरो_नाम के हो? ज्यु,

त्यस्तो झेल्ली गर्नु हुँदैन, फेरी दु:ख पाईन्छ।

कमेन्टको लागि धन्यवाद!

"गुच्चा चोर" ज्यु!
त्यो लास्ट बेन्चमा बसेर हल्ला गर्ने मै त हुँ नि, चिन्नु भयो?
तपाईं त्यो ग्रीन टि-सर्ट लाउने मान्छे हैन?

खुस्केटलाई नचिन्नु होला है?

भाग-६

मेरो बिहानी उसैको सम्झनाबाट शुरु हुन्थ्यो र हरेक रात उसकै सपनीमा गएर टुङिन्थ्यो। बिहानै उठ्नासाथ चिया पकाउथे र घर पछाडिको ठुलो चौरमा बसेर उसको बारेमा सोच्थे। उ कहाँ बस्छ होला? के गरिरहेको होला? मलाई सम्झिन्छ कि सम्झिदैन होला? आदी इत्यादी कुराहरु मनमा खेल्थे। जब चिसो बतासले सरर मेरो गाला सुम्सुमाउथ्यो, मलाई उसले स्पर्श गरे झै लाग्थ्यो। निलो आकाशमा हेर्दै म मनमनै सोध्थे। “ए आकाश,
तिमी त देख्छौ होला उसलाई, मेरो माया उसैलाई लगिदेउ न !" हदै पार गरेको थे मैले उसको मायामा। उसको नोटहरु पढ्दा उसैले हेरिरहेको जस्तो लाग्थ्यो।

एकदिन हामी के हो बिषयमा छलफल गर्दैथ्यो। केही बिधार्थीहरु उसलाई प्रश्न गर्दैथे अगाडि, मलाई बिभा जिस्काउन थाली।

"अनी के छ त खबर हाम्रो बिनय जी को?"

"ठिकै छ!" मैले हड्बडाउदै भने, बिनय मेरो प्रेमी बिभा र जिबनको लागि, तर वास्तविक मेरो प्रेमी त अगाडि उत्तर दिदैथ्यो बिद्यार्थीहरुको !

"के गर्छ काम?" बिभाले अन्तर्वाता शुरु गरी!

"पढाउछ!" मैले दाँयाबाँया नसोची भने।

"मास्टर साहेब?" बिभाले पत्याइन।

"स्कुलमा पढाउछ!" मैले आफ्नो झुठलाई अरु मोडे।

"मास्टर साहेब रोमान्टिक छ?" बिभाले फेरी सोधी।

"एकदम रोमान्टिक! हरेक दिन चिट्ठी लेख्छ, उ ताराहरुमा मेरै अनुहार देख्छ रे!" मैले कुन फिलिमको डाइलग सम्झे।

"अनी?" बिभा चम्की।

"मेरो नाममा कबिता लेख्छ, गीत लेख्छ!" मैले खुस्केटलाई हेरे, उ एउटा बिधार्थीसँग कुरा गर्दैथ्यो।

"तिमीहरु कहिले भेट्छौ त?" फेरी उही प्रश्न!

"थाहा छैन!" मैले हरेक दिन भेट्छौ, तर मायाको कुरा गर्दैनौ भन्न सकिन।

"लङ डिस्ट्यान्स रिलेसनशिप कहिले सफल हुँदैन।" बिभाले मलाई सचेत गराइ।

मेरो त यही पनि केही भैरहेको थिएन। म उसलाई हरेक दिन देख्छु, उसैलाई सोचेर दिनरात तड्पिन्छु तैपनी मेरो प्रेमको गती जहाको त्यही थ्यो।

"कस्तो हुँदैछ पढाई?" झसँग भए म, मेरो अगाडि बिभा र जीबनको बिनय थ्यो, खुस्केट उभिएको थ्यो।

मेरो वाक्य फुटेन, म उसको अनुहार हेरी मात्र रहे।

"तिमीले अस्तिको जाँच राम्रो गरेको छौ! धेरै प्रगती हुँदैछ।" खुस्केट मलाई नै भनिरहेको थ्यो।

"सर, मेरो नि?" बिभाले सोधी।

"सरी! मैले सम्झिन सकिन!" खुस्केटले त्यसो भन्नु हुन्थेन। "म भोली पेपर फिर्ता दिन्छु सबैलाई!"

बिभाको मुख अध्यारो भयो। मेरो पेपर सम्झिने बिभाको नसम्झिने, खुस्केटले गल्ती गर्यो।

"केही सोध्नु छ?" खुस्केटले फेरी मलाई सोध्यो।

म लाटी झै भए, बोल्नै सकिन, मात्र टाउको हल्लाए, "केही छैन" भन्न सकिन।
त्यस्को दुइदिन पछी खुस्केटको मुखमा तनाब जस्तो देखिन्थ्यो। अली अली दारी पनि चुस्स चुस्स देखिन्थ्यो, उसलाई दारी सुहाएको जस्तो लाग्यो मलाई। पढाउनु अघी उसले भन्यो, उसको बारेमा कुनै बिधार्थीले कम्प्लेन गरेको छ। मैले बिभा र जिबनलाई हेरे, उनिहरु दुबै मेरो हेराइलाई बेवास्ता गरीरहेका थे। मलाई लाग्यो बिभाले गएर कुरा लगाइ, किनभने खुस्केटले मेरो जाँच मात्र राम्रो भएको कुरा गरेको थ्यो। जाँचको पेपर फर्काउदा मैले बिभालाई धेरै नम्बरले जितेको थे। मेरो ८०% थियो, उ अझै ७०% मा थी। मैले पेपर देखाइन उसलाई, उसलाई झन शँका लागेको हुन सक्छ। जिबन त ५०% तिर पुगेको थ्यो। जरुर उनिहरुबिच केही सल्लाह भयो। तर मलाई केही भनेनन।

मेरो साथीहरु साथी रहेनन, खाली मलाई खुस्केटको अध्यारो मुख हेरेर पीर पर्यो।

"पहिला मैसँग कुरा गरेको भए राम्रो हुन्थ्यो, हामी छलफलद्वारा समस्या समाधान गर्न सक्थ्यौ।" खुस्केट सकारात्मक कुरा गरिरहेको थियो।

क्लासरुममा सबै चुप थिए, पिनड्रप साइलेन्स थ्यो।

"आखिर म पनि त मान्छे हुँ, मेरो गल्ती होला तर त्यसलाई सुधारनै नसकिने त थिएन होला।" खुस्केट भन्दैथ्यो। त्यो दिन उसले हामीलाई नयाँ च्याप्टर पढाएन, पाँचौ जाँचको कुरा गरिरह्यो। कस्तो प्रश्नको हल कसरी गर्ने भन्ने कुरा गर्यो। महत्वपूर्ण च्याप्टरहरु दोहोर्यायो।
मैले नचाहेको दिन पनि आयो, पाचौ जाँच यानि मेरो जिबनको सबैभन्दा ठुलो जाँच, मेरो प्रेमको परीक्षा। जाँच अघिको रात मैले छर्लङ कटाए, धेरै छटपटाएर, थोरै पढेर। एउटा चिट्ठी लेख्ने प्रयास गरे। मैले सुरुवात गर्नै सकिन, "प्रिय" लेख्न डर लाग्यो, उ त अझै मेरो सर हो, केही गरी, चिट्ठी लेखेको कारण मलाई फेल गर्दियो भने भन्ने डर पनि लाग्यो। त्यसपछी मैले सोचे, म सानो "धन्यबाद!" नोट लेख्नेछु र पेपर सङै उसको हातमा दिनेछु। तर मैले त्यो नोट पनि लेख्न सकिन, अरु बिद्यार्थीको अगाडि उसलाई मैले चिट्ठी दिएको जस्तो हुन्थ्यो। त्यो उसको छबी र मेरो चरित्रको लागि राम्रो हुन्थेन। के गरौ? भनेर सोच्दा सोच्दै मैले उज्यालो भएको थाहा पाए। त्यो दिन जसरी भए पनि म उसलाई मेरो मनको कुरा बताउछु भन्ने निर्णय गरे।

मेरो मनमा डर थ्यो, चिन्ता थ्यो, जाँच भन्दा मलाई खुस्केटसङको भेटको पीर थ्यो। अन्तिम जाँच भएकोले होला क्लासमा सबै मनमनै पढिरहेका थे, बिभाले मलाई जाँच पछी भेटौ भनी। अन्तिम दिन भएकोले मैले हुन्छ भने। आखिर उ मेरो मिल्ने साथी थी। १० नबज्दै खुस्केट क्लासभित्र पस्यो, पहिलो नजर उसको म मा थ्यो, मैले उसलाई हेरे।

"अब के हुन्छ?" मेरो मनले उसलाई सोध्यो।

"किन यस्तरी ओइलाएकी?" उसको आँखाहरुले प्रतिप्रश्न गर्यो।

"म के गरु?" मनमनै सोधे।

"म कसरी भनु?" शायद उसले मनबाटै भन्यो।

हामी निशब्द हेरिरह्यौ एक अर्कालाई निमेसभर! कत्रो शुन्य! निस्तब्धता! कहालीलाग्दो खालीपन!

"किन यस्तो अध्यारो?" उसले मलाई भनेको हुन सक्छ तर उसले क्लासमा उज्यालो नभएकोले पनि भनेको हुन सक्छ, उसले बत्ती बाल्यो क्लासभारी उज्यालो भयो।

एक्छिनमा उ प्रश्नपत्र बाडिरहेको थ्यो, त्यतिबेला उसले मलाई हेर्दै हेरेन।

मैले मनलाई सकेसम्म प्रश्नपत्रमा केन्द्रित गर्न खोजे, बिस्तारै जाँचमा भुल्यो मेरो मन। जब म दोहोर्याउदै थिए, मैले याद गरे उ त्यो दिन मेरो छेउ नै आएन। मात्र अगाडि बसिरह्यो, मेरो मन चिसो भयो। एक मनले छिटो पेपर दिएर जाउ जस्तो लाग्यो, अर्को मनमा कतै उ आउछ मेरो नजिक जस्तो लाग्यो। उ जाँच सकेर जानेहरुलाइ "उज्ज्वल भबिश्यको कामना" भन्दैथ्यो। मैले प्रश्नपत्र धेरै दोहोर्याए, तर उसले एकचोटि पनि मलाई केही सोधेन। अन्त्यमा मैले पेपर बुझाउने निर्णय गरे, मेरो बेन्चदेखी उसम्मको दुरी संसारको सबै भन्दा लामो दूरी थ्यो, मैले एक पलमा नै पार गरे। उसले पेपर लिदा पनि मलाई हेरेन। केही भनेन। मैले उसलाई "धन्यबाद!" मात्रै भने। फर्किदै गर्दा "अब आराम गर्नु!" भनेको सुने।

परीक्षा हलबाट निस्किदा मेरो मुटु गर्हौ थ्यो, एउटा ठुलो गाँठो परेको थ्यो। मेरो मनमा अध्यारो थ्यो, म हिड्दै थे, म निस्कदैथे मेरो प्रेमको गल्लीबाट कतै टाढा, बाटोमा मैले कसैलाई देखिन, केही सुनिन, डाको छोडेर रुन मन लाग्यो, त्यसरी रुन कारण चाहिन्थ्यो, किन रोएको भनेर कसैले सोधे म सँग जवाफ थिएन। कलेजको मुख्य ढोकामा पुग्दा, मलाई मेरो आँखा रसाएको जस्तो लाग्यो, केबल एक थोपा आसु मेरो दाँया आँखाबाट झर्यो, त्यसलाई पुछे, सरासर हिडिरहे। बाटोभरी शुरुदेखी अन्त्यसम्मका द्रिश्यहरु मेरो आँखामा आइरह्यो, कतै उ मेरो पछी पछी आइरहेछ भन्ने आशामा पछाडि फर्केर हेरे। मैले उसलाई देखिन। मलाई फर्केर जान नमनलागेको होइन, तर जान सकिन।
अझै पनि म आफुले आँफैलाई सोधी रहन्छु।
"त्यो के थियो?"

समाप्त

समाप्त रे ? यो त् भएन नि क्रेजी ब्रो ! त्यो के थियो ? मलाइ त् लाग्छ अपरिपक्को माया कुरकुरे बैंश थियो ! अब अर्को कथा कहिले आउँछ त् ?

ला सकिए छ येति चाडै.. राम्रो लाग्यो कथा क्रेजी, अरु पनि लेख्दै गर्नु.. आर्को कथा को आशा मा.....

सादेको गोल्वेडा ज्यु,

क्रेजी ब्रो भन्नु भयो, सिस पो हो जस्तो लाग्यो मलाई त! जवाफको लागि धन्यवाद! कथा सिध्याउनै पर्थ्यो सकियो, अर्को चोटि समय मिलेमा फेरी लेखौला।

मेरो नाम के हो ज्यु,

प्रतिकृयाको लागि धन्यवाद! अर्को कथा लिएर आउने कोशीश गर्नेछु फुर्सद मिलेमा!

सकृय रुपमा कथाको भागहरुमा कमेन्ट गर्नु भएकोमा धेरै धेरै धन्यवाद!

सकिए छ लौ !! हुन त यो कथाको अन्त्य झन्डै थाहा भए पनि के होला जस्तो चाहिं लागेको थियो !
फुर्सद मिलाएर लेख्दै गर क्रेजी ...अरु पनि पढ्न पाइयोस !!

I was hoping for happy ending. Should not be ended here. Next one plz :)

भक्ते ज्यु,

एकोहोरो प्रेम वा दोहोरो भनेर थाहा पाउन नसक्दा मेरिले दु:ख पाइ, तपाईंले नि अन्त्य अड्कल गर्नु भएको रैछ। धन्यवाद पढिदिनु भयो र कमेन्ट गरिदिनु भयो, फुर्सद मिलाएर बेला बेलामा आउनेछु कथा लिएर।

MiroraMero ज्यु,

सरी! कथा त सकियो त! अब कसरी ह्यापी इन्डिङ गर्ने होला? खुस्केट र मेरिको लब पर्‍यो भने फेरी लेख्नु पर्ला। तर उनिहरुको त ट्र्याजिडी परिसक्यो त! अब तपाईं भन्नु कसरी उनिहरुलाई फेरी मिलाउने?
Sometimes the end may be the beginning of the story, would love to write happy ending, just do not have any idea at this time. If you have, plz help!

हत्तेरी, क्रेजी ले अर्को कथा लेख्यो भनेर दौडेर आको यो thread हेर्न.....

@Crazy_Love
I was planning to buy copyright from you for this story and make a movie out of it :)
I think you should not let the love die like this.

"कलेजको पहिलो दिन, सबै नया अनुहारहरु..."
भने पछि कलेज त भरखर सुरु भयको हो| पहिलो वर्ष होला होइन? कथा त अगाडी बढ्न सक्छ नि त| मेरी लाई खुस्केट यति धेरै पन परे पछि त उनि खुस्केट लाई भेट्न जान सक्छिन नि त अर्को वर्ष कलेज सुरु भय पछि|

I think you should continue the story. I think खुस्केट likes her too. So they both likes each others then why should not you let them love? Let the Love win, and please get them together.

@Crazy_Love

And if Merry can not wait till start of the next year then you could give her a little surprise.

After some days she goes to a birthday party of her friends (The friend who has not introduced on the story yet), and she sees खुस्केट. खुस्केट could be friend of her friend's brother.

You DA man, so you could bend the story :)

MNK,
Jhukinu bhaeko ma sorry !

MimroRaMero,

I like your idea, go ahead and write tyo k ho? Part -2. I give you permission to go crazy and make Khusket miss Mary this time. Let him love her like he never loved anyone before.

All the best,

Crazy_love

@Crazy_love
Thanks for the offer. I don't think my writing will be as good as yours, but I will try.

When I have some time, I will try to write.

Bhaag 1 dekhi ekai choti bhag 5 ? Bich ko khai ta

Hi Alche,

Did you see following message on top of the post?

The postings in this thread span 2 pages, go to PAGE 1.

Click on go to PAGE 1 and enjoy the story.

Hope this works!
CL

end ma maile k bujhe vane bibha ra jeevan le gayera khusket ko bare ma complain gare raicha ani miss mary ko ni naam add gare raicha complain garne student ko list ma. khusket came to know abt this and thats why he was mad,sad,disappointed with miss mary and didn't even try to talk to her even though it was their last day together. whereas miss mary didn't know all about this. so she could do nothing but just to cry.
am i close enough crazy_love.if yes, plz i wanna hear more abt it.

Hi Krn Maharjan Jyu,

The reason you explained may be one, but I am still not sure what exactly was in Khusket's mind on last day that he even didn't look at Miss Mary until the end. It is weird! Miss Mary was surprised too. You know what if I ever get a chance to meet Khusket I will ask him same question. Guess what! Khusket is a fictional character and I cannot find him in real life.

Thank you for your curiosity!

CL

खुस्केटीय कथामा सबै निथ्रुक्क भिजेका रहेछन तेसैले त कोइ यस्तो भयो होला कोइ तेस्तो भयो होला भनेर अड्कल काट्दै छन् .

कथाकारको चातुर्य नै हो कथाका पात्रलाइ जिवन्त प्रस्तुत गर्न सक्नु र पाठकलाइ अन्त्य सम्म पनि एउटा काउकुति लगाएर, एउटा कौतुहल मोडमा छोड्न सक्ने - यसमा हजुरको कथाले सार्थकता पाएको छ . तर अझै पढ्न पाए हुने भन्ने मलाइ नि लागिरहेको छ . खुस्केट एउटा नरिवल जस्तो मान्छे हजुरले प्रस्तुत गरिसेको छ , यो नरिवल भित्रको कोमल भाग र जल कति जलेको छ , कति मिठो छ या कहीं कुहिएको पो छ कि - त्यो पनि सुन्न पाए हुने भन्ने लागेको छ . तर कहिले कहिँ कथा लम्ब्याउन्दा निरस र सम्मोहक क्षमाता गुमाउँदछ . कथाकारले कथा सकियो भनेपछि सकियो नै होला , रमाइलो लाग्यो सदा झैँ हजुरको कथा पढेर .

- थाहा छैन

Hi ThahaChaena,

Tyo Khusket le Miss Mary ko matra haina sabai ko man chore ko Jasto cha, huda huda malai samet katha nasakeko ho ki Bhanne lagna thaleko cha, Yadi Kunai din Miss Mary le Khusket Sanga bhetne mauka pai ra kehi prashnako uttar sajilai pai bhane ma feri arko bhag lekhne prayash garchu. Tara tyo ta bhabisyale bataucha, shayad arko bhag na huna sakcha wa kehi panaharu thapina pani sakcha.
Thanks!
CL