न्यूयोर्क । दुई साता अघिको घटना सम्झँदा अझै मुटु काँप्छ ज्वाला कार्कीको । गोली लागेको शरीरको त उपचार भइरहेको छ, तर मानसिक रुपमा भने अझै विक्षिप्त छिन् । उनले कहिल्यै कल्पनासम्म नगरेको घटना अमेरिका आएपछि भोग्नुप¥यो । अमेरिकामा बेला–बेला गोली चलेर धेरैको मृत्यु भएको घटना सुनिरहेकी ज्वालाले कुनै दिन आफैं गोली लागेर मृत्युको मुखमै पुगिएला भन्ने सोचेकी पनि थिइनन् । बरु केही समयअघि मेरिल्याण्ड बस्दा एक्लो महसुस गरेर नेपालीको बस्ती भएको सुरक्षित स्थान खोज्दै २४ वर्षे कार्की टेक्ससको अर्भिङतिर बसाइँ सरिन् । तर, दशा लागेपछि कसले छेक्न सक्छ र ? टेक्ससको डलासस्थित नेपाली बस्ती, त्यसमाथि पनि आफ्नै अपार्टमेन्टभित्र उनीमाथि गोली चल्यो । सधैंझैं उनी गत अक्टोबर २९ मा कामबाट घर फर्किंदै थिइन् ।

‘दुर्भाग्य नै मान्नुपर्छ, मैले त्यस दिन अपार्टमेन्टको चाबी लिन बिर्सिएछु,’ उनले घटनाबारे सुनाउन थालिन्, ‘मेरो रुममेट आउँदै गरेकाले १० मिनेट जति पर्खनुपर्ने भयो । बाहिर चिसो थियो । लन्ड्री रुममा पर्खनुप¥यो भन्दै भित्र गएँ । सधैं कपडा धुन आउनेहरुको चहलपहल हुने लण्ड्री रुममा कोही पनि थिएन । म साथीसँग फोनमा कुरा गरिरहेको थिएँ । त्यतिबेलै एउटा १४–१५ वर्षको काले केटा आएर मेरो पर्स र  फोन माग्दै बन्दुक तेस्र्यायो र पड्काउन थालिहाल्यो ।’ उनको शरीरको दायाँ खुट्टा र हातमा गोलीले बनाएको घाउ अझै निको भइसकेको छैन । सात वटा गोलीले पेट, बायाँ कोखा, दायाँ हात र दायाँ खुट्टामा प्वाल पारेको छ । हाल उनको उपचार भइरहेको छ ।

चिकित्सकहरुले शीघ्र सुधार भइरहेको बताए पनि अझै दायाँ हात र खुट्टा चलाउन सक्दिनन् । फोक्सो र पेटमा गोली लागेकाले छातीदेखि नाइटोभन्दा तलसम्म अपरेशन गरिएको छ । घाउ र चोटको दुखाइ सहन नसक्ने छ । डिस्चार्ज भएर घरमा बसेकी कार्कीको नियमित 

ड्रेसिङ भने घरमै भइरहेको छ । पोखरा, चौठेकी कार्कीलाई यतिबेला अमेरिका पटक्कै सुरक्षित लाग्दैन । घरभित्रै बसिरहेका बेला पनि

कसैले आएर गोली हान्छ कि भन्ने मनमा त्रास भइरहन्छ । ‘सम्झिँदा पनि मुटु नै थर्ररर हुन्छ । डरले राम्ररी निदाउन पनि सक्दिन ।

 

निदाइहाले पनि नराम्रो सपना देखेर तर्सन्छु,’ त्रसित हुँदै उनी सुनाउँछिन्– ‘सिसी क्यामेराको अगाडि अपार्टमेन्टभित्रै कोही आएर गोली हान्छ भने अमेरिका जति असुरक्षित कतै छैन होला । मेरो घटनाले गर्दा यहाँको सम्पूर्ण नेपाली समुदाय नै डराएको छ ।’ उनको मात्र होइन पछिल्लो समय अमेरिकामा हप्तैपिच्छे गोली चलेर सर्वसाधारण मरिरहेका छन् । एक साता अघि मात्रै टेक्सस नजिकैको सदरल्याण्ड स्प्रिङस्थित एक चर्चमा एउटा बन्दुकधारीले गोली चलाउँदा २६ जनाले ज्यान गुमाए । दुई साता अघि न्यूयोर्कको म्यानहाटनमा एक मुस्लिम युवकले ट्रकले हानेर सडकपेटीमा हिंडिरहेका ८ जनाको ज्यान लियो । अमेरिकामा दैनिक सुनिने यस्ता समाचारले उनको मन झनै अत्याउँछ । ‘आफूलाई परेकाले होला जताततै असुरक्षा नै असुरक्षा देख्छु । 

जोसुकैले बन्दुक बोक्न पाउने भएकाले यहाँ कतिबेला के हुन्छ भन्न सकिँदैन,’ उनी त्रसित हुँदै भन्दै थिइन्, ‘सिसी क्यामेरा अगाडि आएर गोली ठोक्नेलाई त प्रहरीले अहिलेसम्म पक्राउ गर्न सकेन, अब त प्रहरीप्रति पनि विश्वास लाग्न छोड्यो ।’ टेक्ससको डलासमा एल सेन्ट्रो कलेजमा अध्ययनरत कार्की २ वर्ष अघि मात्र अमेरिका आएकी हुन् ।सुरुमा   केही समय न्यूयोर्कमा बसेकी कार्की मेरिल्याण्डमा एक वर्ष बसेपछि ४ महिना अघि मात्र पढाइको सिलसिलामा डलास गएकी थिइन् ।

नेपालमा रहेका बाबुआमा आत्तिएलान् भनेर आफूमाथि भएको  टनाबारे अझै राम्ररी बताएकी छैनन् । ‘डिस्चार्ज भएर घर आइसकेपछि आफैंले फोनमा बोलेर सामान्य बिरामी छु भनें, बिस्तारै बिस्तारै सुनाउँदै छु,’ उनले भनिन् । मृत्युको मुखैमा पुगेर फर्किएकी कार्कीको बन्दुकको गोलीले शरीर छियाछिया पारे पनि बाँचेर केही गर्ने आत्मविश्वास भने दरिलो छ । उनको उपचारमा सहयोग जुटाउनका लागि अमेरिकाको टेक्ससस्थित नेपाली समाज टेक्सस र युएस नेपाल हेल्प नेटवर्कले रकम संकलन अभियान चलाइरहेका छन्