साझामा पहिलो पोस्ट मार्च २७, २००५ ,
नियो लाई धन्यबाद !

वैंश !
********
माहूरीको उन्माद जस्तो
क्षणिक पनि होइन ।

भूकम्पको कम्पन जस्तो
अथाह पनि होइन ।


न सुस्केरा न आहत
न समय न साइत ।

कसले भन्न सक्छ र ?
कसले किट्न सक्छ र ?


कहां कहिले किन आउंछ
यो वैंशको घनघोर वर्षा
जिन्दगी नै हरा भरा हुने गरी
या जिन्दगीको अस्तित्व नै मेटिने गरी ।

खै, किन हो, यो वैंशले कसैको उमेर हेर्दैन
अलि चांडो वा अलि अवेर भो भन्दैन ।
जुंगा रेखीको विहानीमा पनि फक्रदोे रहेछ
मृत्यु शैयाको जवानीमा पनि पल्किदो रहेछ ।


धेरै सोंचे धेरै खोंजे
वैंशको सारा इतिहास फोरें
वर्षौ देखि एक्लै एकै ठांउमा कोल्टे फेरी रहें
यसपालीको शिशिर याममा मात्र
निस्सासिंदै चिसो रात संगै कोल्टे फेर्दा पो
वल्ल थाहा पाएं ।
वैंश, थाहै नपाई, वूढो भैसकेको रहेछ
वैंश, दुखेको मुटुलाई सुस्सुम्याइ रहेको रहेछ
वैंश, एक्लै एक्लोपनमा भुनुभुनाइ रहेको रहेछ ।


अस्तु !