हरि डन
-----------
अन्तिम भाग
**************

हाम्रो सामु अनेक किम्बदन्तीहरुका नायक हरि दाइ ?? बिश्वास भएन | हैन भनुं कसरी ? सोध्ने हिम्मत पनि त भएन | सिनियर राजन दाईले परिचय गराई दिनु भयो | “यिनीहरु हुन् यसपाली आएका , एक से एक होनहार छन् “|
हामीले आफ-आफ्नो परिचय दियौं | हरि दाई संगै फेरी एक कप चिया सुर्क्यायौ| जागिर को सिलसिलामा हो कि उच्च अध्ययनको सिलसिलामा उहाँ डिग्री लिन आउनु भएको रहेछ | भर्खरै कालेज परिसरमा आउनु भएकोले एउटा सानो सुटकेस पनि साथै थियो | सम्भवत हुलिया परिवर्तन भएको हुनु पर्छ हरि सरको नत्र डन हरि लाई नचिन्ने को थियो होला |

सामान्य भन्दा अग्लो तर दुब्लो पातलो, गहुँ गोह्रो, हेर्दै भलादमी मान्छे कसरी डन हुन सक्छ जस्तो लाग्यो | भोलि पल्ट नै काम सक्याईवरी पर्सि नै नेपाल फर्किने योजना साथ आउनु भएको र बस्ने बन्दोबस्त चाहि हामी मध्ये कसैको कोठामा हुने भयो | मैले आफ्नो कोठा ग्राउण्डफ्लोरमा भएकोले मेरो मै बस्ने आग्रह गरें र उहाँले मान्नु भयो |
“लौ भाइहरु हो ! मेरो बारेमा तिमीहरुले अनेक कथा सुनेको होला नै | “

हामीले एक साथ् भन्यौं – हो सर , धेरै सुनेको , आज दर्शन पाउँदा त्यो कथा दन्त्य कथा जस्तै लाग्यो |
“हो हैन म भन्दिन , एक छिन बाहिर बजार घुम्न जाउँ न त |”

हरि सरको प्रस्ताब नाइँ भन्ने दुस्साहस कसको ? “ हुन्छ सर भन्दै हामी ३ जना र हरि संग कालेजको क्यान्टिन छेउ कै गेट हुँदै बजारमा पुग्यौं | रेल्वे क्रसिंगको छेउ मै पानको दोकान थियो , राम भरोसेको |

“क्या हाल है राम भरोसे” हरि सरको सम्बोधनले पानवाला झसंग भयो | अगाडी साक्षात् हरि डन| हत्तपत्त त्यो सानो माथि उठेको दुकान बाट झरेर हरि सर्को पाउ लागे |

“ ख्वामित , मालिक , हमने नहीं देखा , माफ किजिए , मालिक | हम त बाल बच्चे वाले आदमी है “ | मानौं हरि डनलाई नदेखे झैँ गरेको र अभिवादन नगरेको कारण उसको ज्यान खतरा मा छ र उ ज्यान माफी मागी रहेको छ | उ भित्र डर कांपिरेहेको थियो |

“नहीं बे , एक मिठा बना रे “| हरि सर नर्मल हुने कोशिश गर्दै थियो | काँपेको हातले एक बिरा पान बनाइ “और कुछा साहेब “ भन्दै टाउको झुकायो |

एक बिरा पानको पच्चीस पैसा, हरि सरले एक रुपैयाको नोट दिनु भयो |

राम भरोसे अब रुना थाल्यो, “साहेब इस गरीबको ज्यान बक्स दिजिए, हमने आप को नहीं देखा |” मानौं पैसा लिनु भनेको एक गोलि खानु हो |

“नहीं रे राम भरोसे, अब हम वो वाला नहीं रे | इन सबको एक एक पान देना और येह लेना” भन्दै पानको पात सजाउने सानो बक्सा मै पैसा राखिदिनु भयो |

अरु साथीहरुले पान खाए , मलाइ पान मन पर्दैन र नलिकन गएँ अघिल्लो पसलमा |

बब्लुको समोसा चाट दोकान मा | पसल बाहिर बेन्चहरु राखिएको हुन्थ्यो | बेन्चमा बस्यौं |

हरि सर ले “ अबे बब्लु , चार चाट लेआना” | अब होश गुम्ने पालो बब्लु को | कराइमा पकौडा फ्राई गरिराखेको बब्लुको भेजा फ्राई भो | हत्त न पत्त हरि सर को पाउ समात आइपुग्यो | साहेब , क्या सा करुं ? मालिक ज्यान हाजिर है |

"कुच नहीं बब्लु, फस्ट क्लास चाट खिलाउ आज |" हामी बसेको बेन्चमा आफ्नो गम्छाले सफा गरी चार वटा सफा गिलास मा पानी ल्यायो | उ काँपिरहेको देखिन्थ्यो नै | केही तलमाथि होला भन्ने पीर |

चाट नि खाइयो | पैसा लिन मानेन | पाउ समाएर रोए | यतिन्जेल अरु पसलवालाहरुले हरि डनको उपस्थितिको सुइँको पाइसकेको रहेछ | एक एक गर्दै त्यै चाटवालाको आएर पाउ पर्न थालि सकेको थियो | एउता तमाशा बनीसकेको अवस्था |

हरि सरले “अब जाउँ होस्टलमा | धेरै तमाशा नगरौ |” भन्नु भयो र हामी मुश्किलले त्यो भीडबाट एउटा साक्षात् डन को त्रास हेरेर फर्क्यौं |

त्यसको दुइ दिन पछी हरि सर आफ्नो काम सक्याई नेपाल फर्किनु भयो | एउटा दन्त्यकथाको पात्रले दर्शन दिए जस्तो गरी आउनु भयो र जानु भयो | पछी त्यताका नेपाली बिद्यार्थी समाजले पत्रिका निकाल्ने क्रममा नेपाल मै भेटें उहाँलाई कार्यालय मै | तत्कालिन श्री ५ को सरकारको अधिकृत | यति सोझो इन्जिनियर साहेब पनि हुन्छ? भन्ने ब्यङ्ग गर्थ्यो रे सहकर्मीहरु | कहिलेइ कसै संग ठुलो स्वरले कुरा नगर्ने, चाकडी नगर्ने हरि सर सरकारी सेवामा पीडित हुनु हुन्छ | सहकर्मीहरु सचिब भैसक्दा पनि उहाँ अझै उप-सचिब मै जागिरे जीवन घिसार्दै हुनु हुन्छ |

यस्तो लाग्छ , हरि डन एउटा मिथ थियो | हामीले भेटेको हरि सर र घटना एउटा सपना मात्र थियो | तर सत्य यही हो , हरि सर कुनै जमानामा हरि डन, हुनुहुन्थ्यो |

अस्तु !!!!