सम्झना फेरी उही नारायण गोपालको गीतको भाकाको "सिमलको भुवा" जस्तै उडेर पुरानो बानेश्वर, मैतीदेवी, पशुपती, नयाँ बनेश्वर सबै तिर पुगेछ ।
१५-२० बर्ष पैलेको काठमाडौं फेरी मस्तिस्कमा उही बिहानको कृष्ण पाउरोटी जस्तै ताजा भयो।
साझामा फेरी पाल्नु भएकोमा दीप दाईलाई स्वागत छ ।

PS: आभा को छायाँ अझै देखे नि चिन्छु जस्तो लाग्छ।