ठुल्दाई,

हजुरको यो अन्तिम भाग मलाई सबै भन्दा घतलाग्यो .... केशवराज पिंडालीको त्यो कथा सुनेको थिईन रमाइलो लाग्यो.... अंतर्जालमा खोजेको केशवराज पिंडाली नै कहीं भेटिन ....

Eclectic को लेखाईको त म प्रसंसक नै हुँ, मान्छे कस्ता छन् भन्ने लाग्थ्यो , त्यो नि बुझियो हजुरको कृपा ले ....

साझाका साथिहरु र अन्य जो देश फर्केर सेवारत हुनुहुन्छ , मेरो मन अनि शिर नुहाएर धन्यावाद . कुनै दिन म पनि त्यो कतारमा उभिनसकूँ भन्ने प्रगाढ इच्छा छ ..... हेरुँ समयले कहाँ पुराउंछ...

अनि ठुल्दाई सहि भन्स्यो, नेपाल गएर फर्केपछि म त यहाँ गरिब रहेछु कन्जुस रहेछु जस्तो भान भएको थ्यो मलाइ पनि .... पैसा त खोला जस्तो बगाउँदा रहेछन .... कहाँ बाट आयो यत्रो पैसा .... अचम्ममा परें...

हजुरको संस्मरणले फेरी झझल्को ताजा भो नेपालको , कता कता नेपाल दुख्यो मुटुको कुनो मा .... कता कता म भित्र केहि अपुग केहि कहीं छोडिएको छुटेको जस्तो लागिरह्यो .....

साँची नै << जिन्दगी कसको सफल भन्ने कसको असफल, अलमल मा छु | जिन्दगी हो, आफ्नो आफ्नो हिस्सा को जिन्दगी जिउनै पर्छ , आफ्नो आफ्नो किस्सा सिउनै पर्छ |>>

मलाई पनि << दुइ टन धुलो खानु परे पनि नेपाल जाउँ जाउँ लागि रहन्छ |>>

- थाहा छैन