धूर्त चलाख हरुले सोझा साजा  लै फसाएर सत्ता मा पुग्ने भर्यांग   बनाइएको  छ ति शब्द हरु, </div>>नेता हरु राजदुत र ब्यापारी को इशारा मा नाच्छन , कार्यकर्ता हरु तेही राजदुत र ब्यापारी को बिरोध गर्छन, त्यो बिरोध देखाएर नेता हरु आफनै कार्यकर्ता को बिरोध समय पर्न, ब्यापारी संग पैसा लिन्छन , तेसो गर्दा बिस्तारबाद र सम्रज्क्य बाद को बिरोध हुन्छ भन्ने ठान्छन

 

छोरा छोरी , नाति नातिनी  बलिवुड र हलिवुड को नक्कल गर्छन, बाबु बाजे हरु , भाषा र संस्कृति को सम रछ्यान  गर्ने भन्दै जातिय राज्य माग्छन </div>

जातीय राज्य पाएपछि, "सर, हाउ डु उ डु , नाक भरि सिगान, चाक भरि गु भनेर , राजदूत र ब्यापारी को पच्ची लगेर दलालि गर्न लाई बाटो  खुल्ला भनेर , अरुले गरे, हामीले गर्न पाएनौ भनेर पुरानो दलाल हटाउन लोकतन्त्र चाहिएको 

 

मलाई संघियेता चहिएको, कार चढ्न, गाउ गाउ मा खाने पानि, सडक, उच्छ   स्तरिय स्कुल, दुखः गरेर काम गर्ने आनी मोज गर्न.</div>

 

अरु लाई, जात्रा मनाउन, आफ्नो भाषा बोल्न र अरु माथि रिश पोख्न संघ्येता चाहिएको जस्तो छ , होलिवुद र बोलिवुद ले  उनीहरु को भाषा मा सिनेमा बनाउदैना, बाबु आमा हरु छोरो ले अंग्रेजी बोल्यो भनेर मख्हा पर्छन 

<div>तर एक समूह भाषा/जात को पछि लागेको छ छ , साएद एक भाषा बोल्ने दलाल हरु हटाएर आफ्नो  भाषा बोल्ने दलाल हरु जन्माउन होला, देस बिकाश गर्न त पक्कै  होइन

 

देश संक्रमण काल मा भएको बेला भारत ले ९९ वर्षा सम्म कोशी लियो , कोशी लिएपछि भारत लाई नेपाल मा प्रजतन्त्र चहैयेना, नेहेरु ले अप्रताक्च्या रुप मा महेन्द्र लाई पंचायेत लेराउन सहयोग गरे , पंचायेत आएपछि, पंचायेत लाई सहयोग गर्ने शर्त मा कोशी सन्धि को समय १०० वर्षा अरु थपेर १९९ वर्षा बनाइयो</d

 

जबकी अहिले ब्यापारी हरु जल बिदुत योजना ३५ वर्षा पछि नेपाल लाई सुम्पिने शर्त मा बनाउन तयार छन्, किन भने ३५ वर्षा भित्र साउ , व्य्याज र नाफा  सबै मज्जा संग उठ्छा रे , १९७० देखि संचालन मा आएको भए पानि भरात ले २००५ सम्म साउ, ब्याज, र नाफा सबै उठाई सक्यो , आब कोशी नेपाल को हुना पर्ने हो र आम्दानी पानि नेपाल को हुन पर्नी हो तर तेसो हुन लाई अझै १६० वर्षा कुर्न पर्चा, जुन बेला सम्म कोशी मा पानि नै सुक्छा होला ,</div>

<div>प्रजातन्त्र आयो गिरिजा बाबु ले महाकाली सन्धि गर्न भो, नेपाल को राजनीति मा ठुलो उथल पुथल भो , एमाले को सरकार आयो , महाकाली सन्धि भो तर कसरि कसरि तेस्मा भारत लाई धेरै फाइदा नहुने भयेछा , सन्धि भएको १३ वर्षा सम्म पनि योजना सुरु भएको छैन, भारत ले आफु पट्टि  बाध बनाइ  सक्यो अर्को योजना मा 

 

अहिले सम्म भारत एण्ड कम्पनि मात्र थिए नेपाल चुस्ने अब चाइना एण्ड कम्पनि ले पनि सुरु गरे चुस्न, उदाहरण मेलाम्छी नै छ , जनता लाई पाए दुनिया गफ दिन्चन ठेक्का पाउने कम्पनि कस्तो हो भन्ने सम्म थाहा हुदैन ठेक्का दिदा , आआआझा को जमाना मा माचे लाई मंगल ग्रह पनि पानि छ कि छैन भन्ने थाहा हुन्छ तर अरबौ को ठेक्का लिने चिना कम्पनि कस्तो छ, थाहा पौन्न्ना नेपाली कर्मचारी /राजनीतिज्ञ , छाडी को जुत्ता ले टाउको मा हिर्कयेप्ची सबै बिर्संचन तिनी हर

धेरै देश  हरु नेपाल लाई जात , धर्म र भाषा मा अल्झाई  रहन पाए प्राकृतिक स्रोत, नीति निर्माण, सुरक्च्या मा आफ्नो हात बलियो हुने थान्चन, तेसै ले जात धर्म र भाषा मा पैसा प्रसस्त दिन्म्चन, बन्द गर्न, हड्ताल गर्न, ताएर बाल्न,

 

आज सम्म एउटा नेपा ले देश बिकाश को बहस थाले क छैनन्, खालि आफु कसारी सत्ता मा पुग्ने हो तेस्को मात्रै दाउ पेच खेली रहन्चन, तेस्को लागि कहिले लोकतन्त्र, कहिले जात जाति, कहिले भाषा को कार्ड खेल्चन 

जबकी जात, धर्म, भाषा भनेको समय आनुसार बदलि रहन्छ