काठमाडौं , मंसिर २९ - नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघका पूर्वअध्यक्ष चण्डी ढकालविरुद्ध श्रीलंका मर्चेन्ट बैंक घोटाला प्रकरणको अभियुक्तका रूपमा अदालतमा मुद्दा दायर भइसकेको थियो । त्यो कुरा कतै नभएजस्तो भान पार्दै ढकालचाहिँ गत साता एक राजनीतिक नेतृको छोरीको विवाह भोजमा सरिक भए । उनी वरिष्ठ प्रहरी अधिकृतहरूसँग जमेर गफिंदै थिए । त्यहाँ उनी फरार अभियुक्त हुनुले कुनै अर्थ राखेन । फरार अभियुक्त कायम भएको जोसुकैलाई जुम्लामा दरबन्दी भएर घरबिदामा इलाम जान लागेको सिपाहीले समेत आफूले सकेको खण्डमा समातेर बुझाउन सक्छ । तर हरेक सुविधा र सामथ्र्य राख्ने राजधानीकै प्रहरी इकाइहरू भने विभिन्न किसिमले शक्तिशाली मानिने फरार अभियुक्तहरूलाई नदेखे नचिनेजस्तो गर्छन् ।

ढकाललाई त्यो बिहे भोजमा वरिष्ठ प्रहरी अधिकृतहरूले सहज र हार्दिक व्यवहार गर्नु त झन् स्वाभाविक थियो । वित्तीय अपराध मुद्दा दायर भइसकेपछि अदालतले हाजिर हुने म्याद जारी गर्छ । अभियुक्तले म्यादभित्र आफूखुसी अदालत जान पाउँछन् ।

अन्य प्रकरणमा जस्तै श्रीलंका मर्चेन्ट घोटाला काण्डमा पनि प्रहरीले ४५ दिने अनुसन्धान अवधि कटाएर अभियुक्तहरूलाई सीधै अदालत गए हुने अवस्थामा पुर्‍याएको पाइएको छ । ढकालसँगै घोटाला प्रकरणका अन्य १४ जना प्रतिवादी पनि आर्थिक क्षेत्रका गुमनाम व्यक्ति होइनन् । मुख्य अभियुक्त वित्तीय अपराधमा कुख्याती कमाएका चर्चित उद्योगी लक्ष्मीबहादुर श्रेष्ठ हुन् । उनी एनबी गु्रपका अध्यक्षसमेत छन् । लक्ष्मीबहादुरकै भतिजा जेन अर्का अभियुक्त हुन् । उनीहरू अहिले त खुलेयाम हिंड्छन् नै । प्रहरी अनुसन्धान अवधिभरसमेत उनीहरू खुलेयाम थिए । सीआईबीको दुई नम्बर पिलरले उनीहरूलाई खोजेजस्तो गरेको थियो । स्रोतका अनुसार अन्य पिलरलाई पनि को फरार हुन् देखे के गर्ने भन्ने 'स्पष्ट आदेश' थिएन, देशभर उनीहरूको फोटो हुलियालगायतका विवरण फिँजाएर खोज्ने काम त हुँदै भएन । सीआईबीले यो प्रकरणलाई आफ्नै प्रयासमा अनुसन्धान सुरु गरेको पहिलो वित्तीय अपराध काण्ड भन्दै आएको छ । एनबी बैंकसँग मर्जर हुने निर्णय भइसकेपछि अवैध रूपले श्रीलंका मर्चेन्टबाट ऋण प्रवाह गराएको र नतिरेको अभियोगमा यो मुद्दा निर्मार्ण भएको हो । सीआईबीले प्रकरणलाई उच्च महत्त्व दिंदै सुरुमै सञ्चालकत्रय श्रीरामप्रसाद लामिछाने, रुवि जोशी र गौरीशंकर चौधरीलाई पक्राउ गरेको थियो । कुल २६ करोड बिगो मूल्यांकन गरिएको यो मुद्दाको प्रहरीले अनुसन्धान गरिरहँदा लक्ष्मीबहादुर आफैं अर्को पुरानो मुद्दाको सिलसिलामा सर्वोच्च धाइरहेका थिए । जेन आफ्नो व्यावसायिक सफलताका विषयमा पत्रिकाहरूमा अन्तर्वार्ता छपाउँदै थिए । सीआईबीकै केही अधिकृतहरूले प्रहरी प्रधान कार्यालय क्षेत्रमै लक्ष्मीबहादुरलाई प्रत्यक्ष देखेर पनि पक्राउ गर्ने टन्टा गरेनन् । एकातिर उनी सडकमै देखिन्थे भने अर्कातिर प्रहरीहरू नै उनी एक वरिष्ठ माओवादी नेताको घरमा आश्रय लिएर बसेको भनेर हल्ला फिँजाइरहेका थिए । वित्तीय अपराधका नाइकेहरूलाई जेलको दुःखबाट उन्मुक्ति दिएर अदालत जाने सजिलो बाटो मिलाइदिने यो काइदा पुरानो हो । पीयूषबहादुर अमात्यको मुद्दामा यस्तै भयो । राष्ट्र बैंकको सिफारिसमा अनुसन्धानमा तानिएका थुप्रै वित्तीय अपराध मुद्दामा यस्तो भएको अधिकारीहरू बताउँछन् ।