Posted by: caliber19 November 9, 2012
गाजलु ति ठुला ठुला आंखा (कथा)
Login in to Rate this Post:     1       ?         Liked by
गाजलु ति ठुला ठुला आंखा (कथा) भाग ३ 
 
 
दिमागमा तर सब भन्दा ठुलो प्रश्न एही थियो - गुरु कसरी फेल भयो ? 
 
 
 
स्कुल प्राङगण्मा पुग्नासाथ, हाम्रै circle को अर्को तोरी लाउरे पनि झोक्राइरा'को भेटियो । 
ओेए मुले ! तं पनि __
यार, गुरुको result था'पाईस् ? 
त्यो त था' भो, त्यै भेर दौडिंदै आ'को । तं पनि गैइस् कि क्या हो ? किन नुन खा'को कुख्रा जस्तो ?
म त पास छु तर गुरु ठिस् भएछ .. कां छ त्यो साले, आएन ?
"के गलफत्ती गरिरा' ? principal को मा जुम न छिट्टो" बिनु अधैर्‍य भईसकेकी थि' सायद, पड्की ।
 
 
 
Principal Sir कता-कताबाट मेरो फुपाजु पर्नुहुन्थ्यो तर आज म "नातालाई" बिचमा आउन दिनेवाला थि'न । गुरु हामी जत्तिकै जान्ने student थियो । जब हामी 80 above ल्याएर pass भएकाथियौं भने गुरु कसरी फेल भयो ? Percentage तल-माथी हुन सक्थ्योहोला तर फेल नै त हुन नपर्ने .. हाम्रो calculation एही थियो । 
 
 
 
हामी चार जनाले हेड्सरलाई घेरेर ऊभिएकाथियौं, हेड्सर पनि आफ्नै सुरमा कड्किंदैथे .. 
तेल्ले जांचै दिएन त, हाम्ले पास गर्न मिल्छ ?
जांच कसरी दिंदैन सर ? हामी सब साक्षी छौं, खै mark-sheet देखाउनुस् । 
mark-sheet त सम्बन्धित विध्यार्थी वा अभिभावकलाई मात्र दीईनेछ, तिमीहरुलाई देखाउनु जरुरी छैन । 
सर हामी शिक्षा कार्यालय जानेछौं 
जां जानु छ जाओ, जे गर्नु छ गर, यदी जांच नै नदिएको विधार्थीलाई पास गर्नु पर्छ भन्ने कानुन बनेछ भने म पनि अदालत सम्म जाउंला 
सर, जांच त हामी सँगै बसेर दे'कोहो, तपाईं भन्नुहुन्छ दिएको छैन । 
सिधा कुरा हेर ! discussion ले केही हुनेवाला छैन, मलाई आफ्नो काम गर्न द्याओ । 
सर एउटा फोन गर्न मिल्ला ?
NO n get out ! 
 
 
 
स्कुल गेट्को बाहिर दाहिनेतिर नारान दाइको PCO थियो, हामी तेतातिर जांदै थियौं तर दिमागमा अनेकौ नम्बरह्ररु आफै dial हुंदैथे । 
"य सुनत" (श्रिधर सर, जो हाम्रो लेखा सिक्षक हुनुहुन्थ्यो, बिच्मै रोक्नुभो)
हजुर सर !
तिमेरुको कुरा अलि-अली सुनें, ऊस्को उत्तर पुस्तिका मेरै दराजमा छुटेको रइछ । पास नम्बर हालिदिम्ला म । 
तर हेड्सरले त जांचै __
म कुरा गर्छु नि । (श्रिधर सरले छक्का मार्नुभो ! यहाँ अम्रिकन मित्रहरुलाई भन्दिहालुम, वहांले home run ठोक्नु भो) 
 
 
 
गुरु पनि पास भएको थियो, जिन्दगी फेरी तेइ रफ्तारमा बढ्न थाल्यो । ट्युसन .. गेस पेपर .. ल्याऊनु-छोड्नु आदी ईत्यादी । कहिले काहीं combine study पनि हुन्थ्यो, तर सबै कवाबमा कहीं न कतै बाट हड्डीहरुको ऊपस्थिती पनि भईहाल्थ्यो, यो रोक्न नमिल्ने काण्ड थियो । कैले काहीं सिनेमा हलतिर पनि गैन्थ्यो, तर त्यो बेला romantic सिनेमा लागेपो ! सबै एक्सन प्रधान हुन्थे । उ मतिर किन टांस्सिन आउंथी ! 
अबत भन्न यार, फर्सी धेरै पाक्यो भने .. कुमार दाईको गीत याद होलानी .. (गुरु मलाई धेरै पटक भन्थ्यो)
SLC आउंदैछ यार छोड्न । टाईम छ नि । (मलाई लाग्थ्यो, मैले एदी भन्दी हालें भने फेरी उ पनि "छोरीको बारेमा सोच्ली" .. तेसै त ऊनिहरुलाई पढ्ने मौका कम मिल्छ घरमा)
कुन दिन चिलले मुसो ऊडाउंछ, अनी  था'पाउंछस् । 
गुरु, मलाई एउटा महान हिन्दी डाइलग याद भो; आज्ञा छ कि .. 
ईरसाद .. 
जब् सुरत अच्छी नही हो ना, कम से कम बातें अच्छी कर्नी चाहिये । 
हो-हो, अब line मा आउंदैछस् truth bites के ! मेरी भा' कि भे अहिले सम्म भगाईसक्याहुन्थें । 
कल्ले रोक्या छ बाबु, मैले ! कि पात्रो हेर्दैछस् घुंग्रुलाई भागाऊन ? (गुरुको वाली जो अर्कै स्कूल्मा पढ्थी, ऊस्को कपाल अलि-अली curly थियो, तेसैले ऊस्को न्वारन हाम्ले गर्देकाथिम् .. घुंग्रु ! सापेक्ष्य मत्लव अरु पनि केही निकलिन्छ; नर्तकिहरुले खुट्टामा जो बांध्छन - नेपालीमा चांप भन्छन क्यारे ! वा चांप जस्तै हो)
"मैले नभन्या हो र, तेरी आमा डाक्टर्नी नबने सम्म ब्या' नगर्ने रे" ऊस्को दु:ख एस्तो रेछ । 
लौ ! green signal त दि'सक्या रइछे त घुंग्रुले ! अहिलेनै भागे भईगो नि । तेस्पछी त सँग-संगै ISc - MBBS .. मोजै मोज, तेरो सुड्डो पनि खुश् । (uncle पेशाले डा. होइसिन्थ्यो र छोरोलाई पनि तेइ रुपमा देख्न चाहनुहुन्थ्यो साएद । मैले "पेशा" एस्कारण भनेकोहुं कि जिविकोपार्जन र कर्ममा धेरै भिन्नता छ सायद, पैसाको तुलना हैन यहाँनिर) वाद्विवाद नै गर्ने हो भने त अरु थुप्रै शब्द पनि आइपुग्छन फेरी .. job, कार्य, नोकरी .. तर म दुइटा कुरा देख्छु । एक, मानीस जो आफ्नो स्वार्थकोलागी मात्रै पैसा कमाउंछ । दोश्रो, मानिस जो अरुको स्वार्थ पुर्ती गर्दै पैसा कमाउंछ । 
"य बाबा, मेरो त ल कम्सेकम केही plan छ भनुम्न ! तैंलेत अझैसम्म पनि .. " 
(ऊस्को र मेरो combine study एस्तै हुन्थ्यो, प्राय)
 
 
"भोली तिमेरुनी ट्युसन नजावोन है, आज सरलाई भनुम" मेरी राजकुमारीले मम पसलमा भनी । त्यो बेला त ज्यानै दिन तयार थिएं ... म चुप् । "तिमिहरु पनि ब्रत बस्या छौ र" गुरुले शंका पोख्यो । "तै पनि help त गर्नै पर्छ नि" बिनुले स्पष्टिकरण दि' । 
 
 
भोली, अर्थात स्वस्थानी साङेको दिन । नदिकिनारमा, गोमादेवीहरु जीउभरी के-के दलेर कांडा चपाउनुहुन्थ्यो । एक पटक शाली नदी पनि पुगें आमासँगै । कती भक्ती, श्रधा र विश्वासले गोमादेवीहरु पूजापाठ गर्नुहुन्थ्यो ! र सजिलै डुबुल्की मार्नुहुन्थ्यो, त्यस्तो चिसो पानीमा (तर आफ्नालागी हैन, पतिदेव र परिवारकालागी ।) धन्य नारी ! तर धार्मिक आस्थाबाट मेरो विश्वास ऊठ्दै गयो, जब तिनै गोमादेवीका पतिदेवहरु कतै क्रान्तिका नामले मारिए; कतै जड्बादिका नामले मारिए; कतै पुंजिबादका नामले मारिए भने .. जीवनभर कमैया बनेर कती आँफै मरे । 
 
 
धर्म म पनि मान्छु, नास्तिक हैन म । तर; ढुङ्गाको मुर्ती पूजा गरेर .. ढोगेर .. मन्दिरमा सौ रुप्यां दान गरेर "तथास्तु" मिल्छ भन्ने लाग्दैन मलाई । एसो भनीरंदा मेरो पट्टक्कै यो आसय होइन कि म कसैको आस्थामा चोट पुर्याउं, वहांहरुको आ-आफ्नो छनौट-स्वविवेक र अधिकारको विषय हो यो । in fact हरेक तिजमा सुधा मलाई भोकै कुरिरा'हुन्छे, म पनि भर्सक घर छिटो पुग्छु । "बिचरी दिनभरी भोकै होली " मनमा एही हुन्छ । तर जब म ऊस्लाई पहिलो गास ख्वाउंछु ... ऊस्को आंखामा तैरिरहेका हजार खुशी देखेर, म एसै त्रिप्त हुन्छु । 
 
 
 
 
कती पटक मैले भने, यो सब किन सुधा ?
छोड्नु न धर्म-कर्म भन्ने चिज पनि हुन्छ नि । 
त्यो "चिज" मलाई था' छैन । धर्म मलाई लाग्छ, हाम्रो बांचाइ र सामाजिक अनुशासनसँग गांसिएको हुनुपर्ने हो । 
 
 
 
 
(माफ गर्नुहोला, म कता सप्तरङी माया पिरतिको कुरा गर्दै थें, धर्म व्याख्याता पो हुन पुगिएछ) भोली स्वस्थानी साङेको निम्तो छ निशाकोमा । 
क्रमश: 
Last edited: 09-Nov-12 11:22 PM
Read Full Discussion Thread for this article