भाग २

"बनाउन मिल्दैन हैन ? लौ यो हेर" भन्दै फरिया आधा उचाली सकेकी थिइन , सँगइ बसेकी वडाको पियन आशा मायाले हत्तपत्त स्थितिलाई नियन्त्रण मा लिइ बाहिर लगिन।

अप्रिय र अश्लील घट्ना घट्न पाएन । एक क्षण स्तब्ध रह्यो वडा अफिस । सँगै रहनु भाको वरिष्ठ् वडाअध्यक्ष ज्यू ले सन्नाटा तोड्दै " त्यो आमै आउने बित्तिकै तर्स्याथें म। मलाई थाहा थ्यो केही न केही अप्ठेरो काम गर्छे भन्ने ।"

मलाई उत्सुक्ता जाग्यो । र अनुरोध फर्काएं । भन्नुस् न अध्यक्षज्यू को हुन यिनी , किन यस्ती भाकी ??

"तिनको जवानी निकै रंगिन थियो। यसबारे धेरै यहाँ नभनुं अरु कुनै बेला भन्छु "

"हैन अध्यक्षज्यू आज मलाई नि फुर्सद छ, यता भन्न नमिले पिपल क्याफे मा जाम, यसो खाजा पनि खाम २ बजी सक्यो" : बिस्तारइ कानेखुसी गरें।

हुन्छ, हुन्छ , आज ता खान नि खाएको छैन, बिहानइ निस्क्या अब यस्तो झमेलामा फसियो ।

जाम त अध्यक्षज्यू एक क्षण यसो बाहिर गएर आम । बरिष्ठ अध्यक्षज्यू ले वडाअध्यक्षज्यू लाई पनि खाजाको अफर गर्न भन्नु भयो ।

"हैन दाई ,तपाइहरु जानुस् , अझै काम बाँकी छ । टोलका दाजुअभाइहरु अझै काम को लागि बस्नु भा छ ।"

उहाँको कार्यबस्ततालाओ मध्ये नजर गर्दै म र वारीष्ठ अध्यक्षज्यू पिपलबोट स्थित पिपल क्याफे मा गयौ। दुई मिनेट को बाटो मा खासै कुरा भएन । क्याफे मा चिया र सी म: म: अर्डर गरी कुरा कोट्याएं ।

अध्यक्षज्यू ले आमै को कथा सबिस्तार लाउन सुरु गर्नु भयो ।

"प्रजातन्त्र पछी को कुरा हो यो । न्यूरोड र असन ईन्द्रचोक त्यतिबेलाको शहर को केन्द्र बिन्दू । ईन्द्रचोकका उर्मिला र न्यूरोडका शर्मिला निकै मिल्ने टिन एजका मिल्ने साथी । स्वभाबत धनी बाउकी पुल्पुलाएकी छोरीहरु।


१६ सत्र नपुग्दै बानी यती बिग्रेछ कि भनेर साध्य छैन । त्यतिबेलाको सामाजिक पारीबेश त के अहिलेको आधुनिक समाजलाई नाइ नपच्ने हर्कत गर्न थाली ।

"कस्तो अध्यक्षज्यू ?? "

कस्तो भन्ने अब ।

धनी अधबैशे मान्छेलाई जालमा फसाउने, अनी टन्न लुट्ने ।  रखैल भएर बस्ने १-२ महिना अनी टन्न सम्पत्ति कुल्म्लाए पछी शर्मिला र उर्मिलाले "लेट अस एक्स्चेण्ज" भन्दै केटा साटासाट गर्ने  रहेछ ।

क्रमश: