rahulvai को कुरासँग सहमति जनाउन मन लागे तापनि एउटा दुइटा कुराहरु चाँही काट्न मन लाग्यो। अहिले जुन बाबुराको सपोर्टमा एक झुण्ड टाउकाहरु देखिइरहेका छन् तिनीहरुले नत माओवादको सपोर्ट गर्छन न त बाबुरालाई माओवादीको नेताको रुपमा हेरेर भक्तिगुन गाउँछन्। उनीहरुले हेर्ने बाबुरा नेपालका एउटा प्रधानमन्त्री हुन्। राज्यविहीन देश बनेर नौटंकी चलिरहेको क्रममा एउटा बबुरो बाबुराले केही गर्छन कि भनेर राजनीतिक मतभेद बिर्सेर उनीमाथि गरेको विश्वास हो यो। एक हिसाबमा भन्ने हो भने पहिलो पल्ट नेपालमा राजनीतिक तँतँमम भन्दा ंमाथी उठेर एक चोटी यसलाई भएपनि चान्स दिउँ न भन्ने नयाँ संस्कारको उत्पत्ति हो यो। यसलाई नकारात्मक हिसाबमा लिनु हाम्रै सानोपना भन्दा अरु केहीपनि होइन। 

हिजो कस्तो थियो सबैलाई थाहा छ। बाबुरा कताबाट पलाएका हुन् कसैले भनिरहनु पर्दैन, तर के हामी सँधै त्यही सम्झेर अल्झिरहने त? कसैको गल्ती औंल्याउँदैमा कुनै समस्याको समाधान हुँदैन। धारे हात लाउँदैमा कसैलाई सराप लाग्दैन। कि त समस्याको हल खोज्नु पर्‍यो, त्यो नै छैन भने विरोधको निम्ति मात्र विरोध गरेर के नै लछारपाटो लाग्छ र। 

जहाँसम्म साझामा प्रतिबन्धित हुने कुरा छ, त्यो भने हाकिम साबको तर्फबाट अलि ज्यादति नै भएको हो भन्ने मैले मानेको छु।