ek@l,

प्रभो हाम्रो थाल एउटै त नभएकै बेस, तर थाल फरक फरक भए नी खान्की चै एउटै जस्तो छ।

अनि हाम्रो चरण र बिचरण बौद्ध देखि म्हेपी/बालाजु, बाँसबारी देखि लगनखेल सम्म हुन्थ्यो। बिशेष परीस्थितीमा घेरो अझ फराकिलो पनि हुन सक्थ्यो। मन्दीर नयाँ बजार पारीका रायमाझीका हुन की, आरुबारीका चालिसेका, अथवा झम्सीखेल/धोबीघाट तिरका बस्नेतका हुन की चक्रपथ तिरका प्रधानका, हामी भक्तहरुको भक्तिमा कुनै अन्तर थिएन, प्रभो।

BlurMirror,

ए---हिन्ने बाटो तेई हो? अर्जुनदाई मामाको छोरा त हैनन होला नी--

अनि नेक्स्ट मन्थ नेपाल जाँदा गणेशथानमा लड्डु चढाईदिने मेरो तर्फबाट? यो त साह्रै रमाईलो कुरो भो -- हजुरआमा पशपतीमा लाखबत्ती बाल्ने कुरा हुँदा मक्ख पर्या जस्तै भएँ कि क्या हो म त---

त्यो टङगाल गणेशको रातो छातामा ढ्याङ्ग हानेर हाजीर गरें है प्रभो नभनेको पनि धेरै भो--बरु सँगै जान पाए, लड्डु नी सँगै किन्न हुन्थ्यो, गणेशथान नी सँगै जान हुन्थ्यो, लड्डु नी सँगै चढाउन हुन्थ्यो अनि ---- धमिलो ऐना पनि म किलयर पार्दीन्थे--- गफै त हो --

रमाईलो लाग्यो भनेको पढेर धेरै खुशी लाग्यो।

दौतरी,

त्यै त प्रभो--भेटघाटै पो हुन छाड्यो त -- अब भोकोलाई मोमो थपथप, अघाकोलाई बाल मतलब भन्ने उखान छ नी --त्यै भएर हो कि?

आफ्नो बन्दोबस्त भएसी प्रभो जन्तीको बाल मतलब नगर्दीने? अनि के गर्नु?

guchcha chor,

हराउन पनि गतिलो ठाम भेटे त हुन्थ्यो नी, प्रभो --

अनि अग्गा बग्गा, सखरी बखरी, ह्वाक्र्याङ्ग, टप्पु, एंगल, कच्ची, ठाँटी जमानाको हो त प्रभो?

घराँ छम छम खल्ती बजाउँदै गए घरका मान्छे भडकिन्थे --त्यै भएर डबलीको अर्को पट्टी मन्दीरको छेउमा एउटा ईँटा झिकेर गुच्चा लुकाउने गर्या थ्यो -- एक दिन साँझा ४२ वटा गुच्चा त्यैं लुकार हिनेको भोली पल्ट ब्यानै आएर हेर्दा छैन -- हराको हराकै भा थ्यो --

नाम चै दरो हो ल प्रभोको जे होस।

*********

फेरी स्वस्ती गरें है सबैलाई।