Posted by: nakkali keti December 22, 2009
Login in to Rate this Post:
0 
? 
?
Khushii दिदी (उमेर ढल्किन थाले देखी सबैलाई दाई र दिदी मात्र भन्न मन लाग्छ, के भाको होला?)
हो नि यो त घर घर कि कहानी जस्तै हो। अनी त्यो नाम जस्तै जीवनमा पनि सधैं खुशी छाइ रखोस्।
ritthe
हैन पुलिसमा भर्ना भैयो कि के हो? अर्काको पैसा हराको त साधारण नै हुन्छ नि, आफ्नो हराको भए थाहा हुन्थ्यो।
जिम्बाल दाई
हुन त सान्दाले पनि त्यस्तो सुनको अण्डा दिने कुखुरो मार्न त काँ खोज्या हुन र? अण्डा निकाल्ने हुँदा कुखुरै मरेछ। त्यो पैले पैले को कुरा सम्झिदा त अहिले नै टिकट काटौं कि जस्तो हुन्छ। त्यो ठाउँमा पुगे पनि त्यो बितेको समयमा पुग्न नसकिने रैछ। त्यो चाचा चैधरी को जुङा, साबुको चिन्डे टाउको अनी नागराजको केस्रै केस्रा परेको हरियो ज्यान त अहिले आँखा चिम्लिये भने पनि ठ्याक्कै सम्झिन्छु। अरु चै त्यती याद छैन। हुन त दाईले जे जे ल्याए घरमा त्यही पढ्ने हो आफुले, आधा उधी त उतै पढेर आउथे होला।
perfectionist
त्यो खुत्रुक्के मा हाल्नु अघी त आमालाई नै राख्न दिने गरेको थ्यो नि पैसा। हिसाब किताब गोलमाल भो भनेर आँफै राख्ने भाको झन त्यस्तो भो।
serial
अरुको खुत्रुक्केमा practice गरेर आफ्नो खुत्रुक्केबाट चैं प्रो तालले निकाल्या हो कि? हो है नागराज को हेयर स्टाईल पनि युनिक थ्यो।
rahulvai दाई
हाम्रो लागि चै खुत्रुक्के फुटाउनु बाध्यता भन्दा पनि रहर थ्यो। बाध्यता र उदासी अनी रहर र खुशी जोडी जोडी हुने रैछन्। मेरो मनोरन्जनात्मक प्रयासले तपाईंलाई उदासीका छिटाहरु परेछन, दुख लाग्यो।
jira दाई
"अर्काका छो-छोरी कस्ता ज्ञानी हुन्छन। मेरा चैं किन यस्ता कुकुर र बिराला जस्ता भका होलान" भन्नु हुन्थ्यो हाम्री आमा। हाम्री आमालाई के था अर्काका छो-छोरीका आमाले पनि त्यै भन्नु हुन्थ्यो भनेर।
Nikesh282
है...those golden days....कबिता फुर्ला फुर्ला जस्तो पो भो।
newlynew
तपाईंले भनेको अरु चै त्यती थाहा छैन। राम-रहिम चै अली अली थाहा छ।
Deep
कथाले घोक्र्याएर नभै मधुर मुस्कानका साथ बिगतमा आमन्त्रण गरेको हो कि?
" त्यस्तै उस्तै -- भन्या म जस्तै तर एक्लै किन पर्नु भनेर घेरो ठुलो पार्या -- ले भए यस्ता सामान्य घटना लिएर कथै लेख्ने आँट गर्न त शिबदाईले दुई बदल लाए पछी अंग्रेजीमा भाषण दिन्छु म भन्या जस्तै स्तरको आँटले पनि भ्याउँथ्यो कि भ्याउँदैनथ्यो कुन्नी।" यि लाइनहरु पढ्दा लेखनाथ बाले लेख्नु भाको अर्को लाइन याद आयो "फलेको ब्रिक्ष्यको हाँगो नझुकेको कहाँ छ र" भन्ने।
लेखिका रे मलाई, साँचैका लेखिकाहरुले आन्दोलन गर्ने भए।
दीपको कुरा जे पनि interesting लाग्ने । कुरा interesting हो कि कुरा गर्ने तरिका interesting हो कैले बुझ्न सकिन।
बैरे
तासमा जितेर लग्या भए त मेहेनत गरेर लगेको भनेर चित्त बुझाईन्थ्यो नि। हुन त खुत्रुक्के को त्यो सानो प्वालबाट पैसा निकाल्न पनि कम मेहेनत त गर्नु पर्दैन थ्यो होला।
santoshgiri
कस्तो चित्त बुझ्ने डाइलग है। धन्यवाद (दीपको तर्फबाट)
ramronepal
बाल्यकालको याद आउनु नराम्रो कहाँ हो त? पैसा त आफ्नै बैनीको त चोर्ने हो नि, अर्काकी बैनीको त मन चोर्ने हो, हैन जिम्बाल दाई?
Poonte दाई
"beauty lies in the eyes of the beholder" भन्छन नि। तपाईंको comment पनि मलाई त्यस्तै लाग्यो।
तपाईंहरुले दिने प्रतिकृया मेरालागी लेख्ने उर्जा हुन र त्यस्का लागि म सधैं आभारी छु। सबैको क्रिसमस रमाइलो होस्। जीरा दाईले भन्नु भा स्यान्टाले अब देखी कसैलाई पनि उपहार नदिने रे।हुन त आफ्नै दार्हि,जुङा काट्ने बिलेड किन्ने पैसा नभाको मान्छेले अरुलाई कतिन्जेल उपहार दिउन? भगवान यशु ख्रिस्टले सबको रक्षा गरुन।
हो नि यो त घर घर कि कहानी जस्तै हो। अनी त्यो नाम जस्तै जीवनमा पनि सधैं खुशी छाइ रखोस्।
ritthe
हैन पुलिसमा भर्ना भैयो कि के हो? अर्काको पैसा हराको त साधारण नै हुन्छ नि, आफ्नो हराको भए थाहा हुन्थ्यो।
जिम्बाल दाई
हुन त सान्दाले पनि त्यस्तो सुनको अण्डा दिने कुखुरो मार्न त काँ खोज्या हुन र? अण्डा निकाल्ने हुँदा कुखुरै मरेछ। त्यो पैले पैले को कुरा सम्झिदा त अहिले नै टिकट काटौं कि जस्तो हुन्छ। त्यो ठाउँमा पुगे पनि त्यो बितेको समयमा पुग्न नसकिने रैछ। त्यो चाचा चैधरी को जुङा, साबुको चिन्डे टाउको अनी नागराजको केस्रै केस्रा परेको हरियो ज्यान त अहिले आँखा चिम्लिये भने पनि ठ्याक्कै सम्झिन्छु। अरु चै त्यती याद छैन। हुन त दाईले जे जे ल्याए घरमा त्यही पढ्ने हो आफुले, आधा उधी त उतै पढेर आउथे होला।
perfectionist
त्यो खुत्रुक्के मा हाल्नु अघी त आमालाई नै राख्न दिने गरेको थ्यो नि पैसा। हिसाब किताब गोलमाल भो भनेर आँफै राख्ने भाको झन त्यस्तो भो।
serial
अरुको खुत्रुक्केमा practice गरेर आफ्नो खुत्रुक्केबाट चैं प्रो तालले निकाल्या हो कि? हो है नागराज को हेयर स्टाईल पनि युनिक थ्यो।
rahulvai दाई
हाम्रो लागि चै खुत्रुक्के फुटाउनु बाध्यता भन्दा पनि रहर थ्यो। बाध्यता र उदासी अनी रहर र खुशी जोडी जोडी हुने रैछन्। मेरो मनोरन्जनात्मक प्रयासले तपाईंलाई उदासीका छिटाहरु परेछन, दुख लाग्यो।
jira दाई
"अर्काका छो-छोरी कस्ता ज्ञानी हुन्छन। मेरा चैं किन यस्ता कुकुर र बिराला जस्ता भका होलान" भन्नु हुन्थ्यो हाम्री आमा। हाम्री आमालाई के था अर्काका छो-छोरीका आमाले पनि त्यै भन्नु हुन्थ्यो भनेर।
Nikesh282
है...those golden days....कबिता फुर्ला फुर्ला जस्तो पो भो।
newlynew
तपाईंले भनेको अरु चै त्यती थाहा छैन। राम-रहिम चै अली अली थाहा छ।
Deep
कथाले घोक्र्याएर नभै मधुर मुस्कानका साथ बिगतमा आमन्त्रण गरेको हो कि?
" त्यस्तै उस्तै -- भन्या म जस्तै तर एक्लै किन पर्नु भनेर घेरो ठुलो पार्या -- ले भए यस्ता सामान्य घटना लिएर कथै लेख्ने आँट गर्न त शिबदाईले दुई बदल लाए पछी अंग्रेजीमा भाषण दिन्छु म भन्या जस्तै स्तरको आँटले पनि भ्याउँथ्यो कि भ्याउँदैनथ्यो कुन्नी।" यि लाइनहरु पढ्दा लेखनाथ बाले लेख्नु भाको अर्को लाइन याद आयो "फलेको ब्रिक्ष्यको हाँगो नझुकेको कहाँ छ र" भन्ने।
लेखिका रे मलाई, साँचैका लेखिकाहरुले आन्दोलन गर्ने भए।
दीपको कुरा जे पनि interesting लाग्ने । कुरा interesting हो कि कुरा गर्ने तरिका interesting हो कैले बुझ्न सकिन।
बैरे
तासमा जितेर लग्या भए त मेहेनत गरेर लगेको भनेर चित्त बुझाईन्थ्यो नि। हुन त खुत्रुक्के को त्यो सानो प्वालबाट पैसा निकाल्न पनि कम मेहेनत त गर्नु पर्दैन थ्यो होला।
santoshgiri
कस्तो चित्त बुझ्ने डाइलग है। धन्यवाद (दीपको तर्फबाट)
ramronepal
बाल्यकालको याद आउनु नराम्रो कहाँ हो त? पैसा त आफ्नै बैनीको त चोर्ने हो नि, अर्काकी बैनीको त मन चोर्ने हो, हैन जिम्बाल दाई?
Poonte दाई
"beauty lies in the eyes of the beholder" भन्छन नि। तपाईंको comment पनि मलाई त्यस्तै लाग्यो।
तपाईंहरुले दिने प्रतिकृया मेरालागी लेख्ने उर्जा हुन र त्यस्का लागि म सधैं आभारी छु। सबैको क्रिसमस रमाइलो होस्। जीरा दाईले भन्नु भा स्यान्टाले अब देखी कसैलाई पनि उपहार नदिने रे।हुन त आफ्नै दार्हि,जुङा काट्ने बिलेड किन्ने पैसा नभाको मान्छेले अरुलाई कतिन्जेल उपहार दिउन? भगवान यशु ख्रिस्टले सबको रक्षा गरुन।