" बिदेशी प्रभु को जय "

" बिदेशी प्रभु को जय "

उफ ! पुल्टिसे पदम आइपुग्यो बाहिर बाटा मा सधैं जस्तो ।

" तेस्को बाउ को ज्वानो को झोल पनि कत्ती धोक्न सक्या हो भन्या?" कन्पारो तात्यो मेरो । नतातोस पनि कसरी ? दस दुनियाँ कत्ता कत्ता के के जाती धोकेर हल्ला गर्ने बेला मा चै मेरै घर अगाडि आँखादा बनाउछ ।

यस्सो झ्याल बाट हेर्या मोरो त बर्बराउदै ढल्मलिदै त्यही पो बजारीयो । कत्ती बेर हेरे उठ्दैन त ! जानु पर्‍यो हेर्नु पर्‍यो

" घिच्नु नि त्यस्को बाउ को झोल पच्ने गरेर ! मर्न लाई चै मेरै घर देखे छ मोरो ले । " कराउदै निक्ले म ।

यता चलाए उत्ता चलाए बोलाए । सुन्दैन बोल्दाइन । केही बेर सोचे ।

मोरो लाई घिसर्दै घर पछाडि को गाई को गोठ् मा लगेर सुताइ दिए । गोठाँ यस्सो अलिबेर अल्मलिएर बहिर निस्कदा मोरो को माया लागेर आयो अनी फेरी आफु त ठुलो मन भाको मान्छे है माया लागेर त्यस्को पकेटाँ ५० रुप्पे दाम राखेर आए र सुते ।

भोली पल्ट पनि त्यही भयो। आयो मोरो , लड्यो त्यही ,फेरी माया लाग्यो गोथाँ लगेर सुताइदिये अनी फेरी ५० रुप्पे दाम छोडिदिये त्यो लठ्ठक् को पकेटाँ । अर्को दिन पनि आयो , करायो , त्यही अगाडि लड्यो , फेरी उठाए , लगेर सुताइदिये अनी ५० रुप्पे दाम रखिदिये । माया लाग्छ क्यार्ने हो र ? यसरी नै धेरै रात हरु बिते ।

अनी त्यस्पछी अर्को राती उ फेरी आयो ,तर अचम्म बाए ! कराएन , लडेन , सरासरि आफ्नो घर तिर गयो ।

भोलि पल्ट आर्को दिन पनि त्यही भो के रे । मोरो ढुल्मुल नगरि सरासरि हिड्छ कराउन्न पनि अनी लड्ने पनि कुरै भएन क्यारे ।

मलाई त साह्रै खुल्दुली भयो गाठ्ठे । लौ भएन नसोधी भएन । किन आज्काल त्यस्तो भाको ? बोलाएरै सोधे ।

"होइन ओइ पुल्टिसे पदम ! किन हो आज्काल , न त कराउछस न त लड्छस , भलाद्मी पो भैचस् त बाए !"

"हो बाज्या त्यसइ भान्नु पारो ! मु त आज्काल भालाद्मी पो भाको छ् त "

फेरी भन्यो

" बाज्या मुइले त सप्पुइ जार राक्सी छोर्यो नि । केही पोनी खाने नाइ आबु त ! "

म त अचम्मै मा परे नि भन्या । यस्तो अंमली ले त्यसरी एक्कै बाजी मा कसरी छोड्न सकेछ ह गाठ्थे ।

अनी सोधे " किन छोड्या त त्यस्तो जाड रक्सी नभै नहुने मान्छे ले "

" आबु मु के भानु बाज्या ! रात भरी जार खायो है ! तर बिहान बिहान चै यो कन्नो असाध्यै दुखने भन्या ! "

पुल्टिसे पदम चाक मुसार्दै थियो ।