"७" 

मैले उस्लाई tissue दिये। मन त उस्को आँसु आफ्नै हाथले पूछ्ने थियो, तर कुन नाता ले, कुन आधार ले, म बिबश थिय। ऊ बथ्रूम तिर लागि। राजु भाई आफ्नो कोठा बाट निस्कियो। राजु ले सबै कुरा सुनेछ ऊ पनि आना लाई २-४ दिन राख्न तयार भयो। आना बथ्रूम बाट निस्की र आफ्नो सामान मिलाउन थालि। मैले आना लाई अर्को ब्यबस्था नहुन्जेल हामी सँगै बस्न आग्रह गरे। पहिले त मानिन्, घर भाडा दिने सर्त मा बल्ल बल्ल मेरो पस्ताब स्वीकार गरी। म उस्लाई २-४ दिन मात्र होइन जीवन भर सँसँगैगइ राख्न चाहन्थे सधैं सधैं लाई।      

म घर बाट हर्षित भएर निस्के तर कता कता आना को जीवन कथा सुनेर मन भित्र खल्लो पन को अनुभब भाईरहे को थियो। गाडी workshop मा लिएर गए। गाडी बन्न ३ घण्टा लग्ने भयो, नजिकै को कफि सप बाट कफि लिएर चुरोट सल्काउदै, आना ले भनेको कुरा सम्झिने थाले। हिजो राती परेको हिँऊ ले बाटो हिलाम्ये थियो, तर पत्झड को सुख्खा हांगालाई नयाँ रुप दिएको थियो। म जीवन र हिँऊ को प्रकृति तुलना गर्ने थाले। दुबइ को प्रकृति एक्कै किसिम को हुन्छ, Dual Personality. बहिर बाट हेर्दा सुन्दर भित्र बाट कुरुप। हिँऊ आकाश बाट झर्दा मन्नै रोमान्चित पार्छ, तर कठोर् मुटु कमाउने जाडो मा मात्र पर्छ, बेइमान। देख्दा कति सुन्दर हुन्छ, स्पर्श गर्दा आत्याधिक चिसो हुन्छ। मानब जीवन पनि यस्तैनै हुन्छ। जीवन पनि बहिर बाट हेर्दा कति राम्रो, सुखी देखिन्छ तर केलाउदै जाने हो भने अत्यन्त दुख्दाइ हुन्छ। यो संसार मा को नै दु:ख रहित छन। आना को जीवन पनि कुनै फरक रहेन छ, ऊ जस्ति सुन्दर र सरल केटीको जीवनमा कल्पना नै गर्न न सकिने कति धेरै दु:ख कती धेरै असरलता।  

फेरी अक्रो चुरोट सल्काए। आना को जीवन अबलोकन गर्न थाले। आना सानै हुँदा आफ्नो बुवा को माया बाट बन्चित भैइ। उस्को बुवा ले ऊ सानै छदा अर्की केटी सँग दोस्रो बिहे गरेर आना र आना को आमा लाई गरिबि को हालत मा छाडी गएको रहेछ। सानै देखी चित्रकला को सोखिन भएको ले आना को आमा ले ऊस्लाई चित्रकला सिकाउन स्कुल मा भर्ना गर्दिन। त्यहा आना को भेट एउटा प्रशिक्षक सँग भयो। बिस्तारै गुरु चेला को सम्बन्ध प्रेम्मा परिनत् भएछ। बिस्तारै भावनात्मक सम्बन्ध सारिरिक् सम्बन्ध मा बद्लदै गएछ र १५ बर्षाको कलिलो उमेर् मा नै आना गर्वबती भैइछ। आना कि आमा ले वाध्य भएर ति दुई को बिहे गरिदीइन। काँचो उमेर मा विवाह र बच्चा को जिम्मेवारि ले पढाई छोड्न बाधय भैइन्। समय बित्दै गएपछी त्यो केटा मा परिवर्तन आउन थालयो, तेस्को माया आना प्रति कम हुँदै गयो। सानो तिनो झगडा ले पनि बिशाल रुप लिने थालयो र एक दिन उस्ले आना लाई चटकै छोडेर हिंडेछ। आनाको छोरी अली ठुलो भये पछी राम्रो पैसा र शान्त जीवन को खोजी मा ऊ अमेरिका प्रस्थान गरिछ। सोच्दा सोच्दै च्वास्स चुरोट ले पोल्यो, हतपत आउँला मुख भित्र हाले। 

गाडि बनाएर म कर्मछ्त्र तिर लागे। काम गर्न फिटिकै मन थिएन तर काम नगरि माम् पाईन्न, के गर्नु। मलाई आना सँग मात्र बस्न मन थियो।  ऊन्को कथा सुने पछी मलाई आना झनै मन पर्न थाल्यो, अझै बढि माया जागेर आयो। उन्को सबै कुरा मन पर्न थाल्यो, स्वरुप, स्वभाब, बोली, अनी उन्ले दिएको नयाँ नाम पनि। "Mr.Sam"     

दुई चार दिन हुँदा हुँदै, आना हामी सँगै बसेको पनि धेरै भयो। दुई चार दिन बाट दुई चार हफ्ता, दुई चार हफ्ता बाट दुई चार महिना बितिसके को थियो। जाडो याम सकिएर बसन्त आयो, बसन्त सँगै मेरो जीवन मा पनि हरियाली छाएको थियो। दुई चार महिना मा म र आना बिच निकै नै घणिस्ठता बढेको थियो। जति समय बित्दै गयो हामी त्यती नै नजिकिदै गयौ। हाम्रो मित्रता बिस्तारै प्रेम मा पारीनात हुँदै थियो। प्रेम को आभास दुबइ ले पाएका थियौ, तर ब्यक्त गर्ने साहाश हामी दुबै मा भएन। म यो कुरा मा जोड गर्न पनि चाहनथिन, किनकि दुई चोटि टुटेको आना को हृदय का घाऊ अझै भरिन बाकिन नै थिए, म त्यो घाऊ मा आफ्नो प्रेम को भार थपी अरु चोट पुर्यौन चाहन्थिन। यो संसार मा सबै दु:ख पिडा समय ले निको हुन्छ, आना को दु:ख पनि समय ले अबस्य बिराम हुने छ भन्ने मलाई पूर्ण विश्वाश थियो। आना Hunter  कलेज मा पढद थीइ, बाँकी समय मा Manhattan को एक धनाड्य ब्यक्ति को घरमा baby-sitting गर्द थीइ। म पनि राती को काम छोडि day shift गर्न थाले। मेरो एक्लो जीवन मा परिवर्तन आएको थियो। म आफ्नो परिचय "SAM" को नाम ले गर्न थाले। आना का साथीहरु पनि मलाई "SAM" नै भनेर बोलाउथिए। म भित्र आमुल परिवर्तन आएको थियो, एक निरश, कठोर्, उदास "शिव" बाट रसिक, दयालु, खुशी "SAM" हुँदै गएको थिए। आमा सँग पनि हफ्तै पिछे कुरा गर्न थाले, आना को बारे मा सबै कुरा भनेको थिए। पहिले त त्यति खुशी हुनु भयेन तर मेरो खुशी को लागि केही बिरोध पनि गर्नु भएन। आउदो दसैं मा आना लाई लिएर नेपाल जाने सुर कसेको पनि थिए, तर यो भाग्यमा आरु नै केही लेखेको रहे छ के थाहा थियोर। समय यसनी नै बित्दै गयो।   

मध्य जुन तिर Summer को छुट्टी भएको ले राजु आफ्नो दाई लाई भेट्न Ohio गएको थियो। शुक्रबार को राती काम बेसी हुने भये को ले, म घर अली ढिलो आएको थिए। आना अझै जागै रहिछ। ऊ लिविङ रूम मा बसी T.V हेर्दाइ थीइ। मलाई देखेर खुशी हुँदै भनि। 

"I have made special dinner for you" 

मैले पनि मौका छोपी जवाफ दिई हाले "My lucky day" 

हामी दुबै एक अर्का लाई हेरेर हास्यौ। म बथ्रूम बाट निस्किन्दा ऊस्ले Candle बालेर Dinning table सजाएकी थीइ। म औधी खुशी भए, भगवान ले मेरो प्रथाना सुनेछन क्यार। सुन्दर केटी, मिठो खाना, खाली घर, अनी wine. यो भन्दा बढी के नै चाहिन्छ र। 

क्रमस: