म - "तिमीलाई हामी सँग बस्न मन छ ?"  

 

रिया - " खै के भनु, कलेजमा कोही भेटिएन भने भन्छु नि हुन्न र ?"

 

म - "हुन त हुन्छ तर तिमीले हामीलाई चाडै खबर गर्नु पर्छ, तिमी हामी सँग बस्ने हो भने ३ रूमको अपार्टमेन्ट लिनु पर्छ , नभए २ रूम लिए हुन्छ हामीलाई "

 

रिया - " हुन्छ म तिमीलाई खबर गर्छु, तिमीले डिसिसन गर्नु अघी नै "

 

हामी हङकङबाट अमेरिका म्क्कर्‍अन इन्टरन्यासनल  एअरपोर्ट प्रस्थान गर्ने बेला भयो, हामी कोउन्टरमा गई आफ्नो बोर्डइङ पास लियौ , तीन जना सँगै भएको हुनाले हामीलाई सगै को सिट प्राप्त भयो । प्लेनमा चढी सके पछी थाहा भयो कि यात्रामा धुम्र पान निषेध थियो भनेर । मन मनै सोछे नेपालको जाबो ४ घन्टे यात्रामा धुम्रपान गर्न पाईने यहाँ यात्रो लामो यात्रामा चाँही नपाईने कस्तो नाटक । जहाजले केही क्षण मै गगन चुम्यो , कुम्भ कर्ण अघी भर्खर उठ्या पनि फेरी सुन्त बस्यो , मेरो एक छेउमा रिया थियो भने अर्को छेउमा कुम्भकर्ण । अब यत्रो लामो यात्रा नबोली कटौ भने आफुलाई नै गाह्रो तर कुरा पहिले आफुले नगर्ने निधो गरे ।

 

म पनि चुप थिए र उु पनि हाम्रो सुन्यतामा च्याङ्ग्राको लामो सास स्वार र फ्वार गर्दै सुनी रहेको थियो । मैले उु तिर हेर्दा उनी आफ्नो आँखाबाट ओभ्रिएको पानी पुछ्दै थि ।  मन मनै कती रुन सक्ने हो सोचे, तर फेरी उु त केटी मान्छे कमलो मन हुन्छ भन्ने कुरा थाहा नै थियो घर याद आयो होला भनी सोचे । उसको मन हल्का बनाउने बिचारले मैले आफ्नो स्वाभिमान निली उु सँग कुरा गरे । कुरा हरु त्यही कहाँ घर, को को हुनुहुन्छ घरमा ,  कहाँ पढ्या, किन अमेरिका, यसलाई चिन्छौ, उसलाई चिन्छौ मै बित्यो । हामी बिच न त एक अर्कामा केही आकर्शण नै थियो न त अरु खासै केही । उु मेरो लागि केवल एक नेपाली केटी थि, जो भोली मेरो रूम मटे हुने सम्भावना चाँही धेरै थियो । कुरै कुरामा उसले हामीसँग बस्ने निधो गरेकी पनि सुनाई तर एक चोटि काठमाडौं खबर गर्नु पर्ने कुरा सुनाई, उसको त्यो कुरा जाहिज थियो । अल्लारे ठिटाहरु सँग बस्नु नेपाली केटीको लागि स्वभाविक थिएन , यहाँ त मत्लब हुँदैन थियो तर नेपालमा उस्का बाउ आमालाई त्यो खबरले कस्तो असर पर्छ त्यो उसले सोच्नु पर्ने थियो । केही बेर हामी पनि आँखालाई थकान दिन सुस्तायौ ।

 

४८ घण्टा अघी हामी आफ्नो मातृभूमी मा थियौ आहिले हामी सात समुद्र पार गरी अमेरिका आगमन गर्दै थियौ ।  भेगस भन्ने शहर कस्तो उराठ लाग्दो रहेछ , प्लेन बाट वरी परी मर्भूमी नै मर्भूमी देखियो । तर नजिकै आउँदा केही ठुला ठुला घर हरु पनि देखिए । हामी आफ्नो क्लेरेन्स गरी बाहिर निस्क्यौ । कस्तो अचम्मको एअरपोर्ट रहेछ भित्रै जुवा खेल्ने मेसिन हरु भरी भराउ रहेछ । नेपाल छोड्नु अघी अमेरिकन लाइब्रेरी को दाई ले त भन्या थिए त्यहाँ जुवा पाइलै पछी खेल्न पहिन्छ, त्यसैले मन बरालिन नदिनु भनेका थिए । आमाले पनि घर छोड्नु अघी "बाबु जुवाले युधिस्थिरको त मती भ्रस्ट गर्‍यो तेरो पनि गर्ला , एक दम सोच बिचार  गर्नु सके सम्म जुवा मा मन नभुलाउनु है भन्या थियीन् " । आफु पनि सके सम्म जुवा बाट टाढै बस्ने सोचियो, तर वास्तबमा जुवा भन्दा पनि मन अन्तै भुलाउने सोच्या थिए । त्यस माथि १ सेन्टकै खेले नि ६.५० नेपाली हुने आफुलाई त महंगै हो ।

 

हामी त्यहाँ बाट निस्की कलेज तिर प्रस्थान गर्यौ । आफु लाई कलेज को इन्टरन्यासनल अफिसमा हाजिर गराइ, ओरिएन्टेसनको मिती र समय फिक्स गर्यौ । अडभाईसरले नेपाल फोन गर्न पनि दियो, आफु पुगेको खबर गरी हामी कोठा खोज्न निस्क्यौ, सामन हामीले कोठा नभेटुन्जेल त्यही राख्ने आग्र्ह गर्यौ । रियाको आँखामा अली खुशीका किरण हरु छछल्केको देखियो कारण मैले बुझिसकेको थिए, त्यही पनि उसले आइ "म तिमी हरु सँगै बस्छु" भनी ।