यता केही शब्दसुमनहरु अर्पण गर्छु भन्दै थिएँ, निक्कै ढीलो भैसके छ। त्यै पनि आज उपस्थित भएको छु, शब्दका यी फुलहरु लिएर साथीहरुको लागि।
***********
jira ,
"aba deep ko paatra haru nadekhey ni syansyano dhunga banayera pratimurti khada garna mun lagi sakyo hya...Bangey production ko banner ma filim nai haaney ni huncha ewuta..."
हो जीरा दाई, चलचित्रै बनाउन पर्छ कि क्या हो सिनेमाइस्कोपमा ईस्टमैन कलरको? त्यो सिनेमामा हिरोनी त कति वटा मात्रै हुने होला नी, नारन! यसो पिनासध्वंस कक्ष (सिनेमा हलका ट्वाईलेट क्या!)पुगेर आउँदा त तिनटा हिरोनी चेन्ज भैसक्या हुने होला अनि हिरो चै उही त्यै पर्खालाँ ढेस्सीएर चुरोस तान्या छ तान्या छ -- यसो तरुनी आए भन्यो बल्यो हैन भने फेरी लोडसेडीङमा।
चाबेलकी सुष्माको पनि बयान जाओस न, जीरादाई!
Nepe,
"अनि यो राँदेभु जोखिमपूर्ण भएको कुरा त लगभग निर्विवाद नै होला ।"
लगभग हैन गर्ल्याम गुर्लुम नै धराप थ्यो नी प्रभो, तर रहरले कुनै दिन जस्कहाँ आफ्नो मन बन्धकी राखीएको थ्यो, उधारो राखिएछ। चुक्ता गरम भने साउँ नै उधारो, के चुक्ता गर्नु? नगरम तमसुकमा बकायदा लेखेर दस्तखत गरीया छ। मन फेरी उस्तै, मुक्त हुंदा भन्दा उस्कै बन्दी हुँदा बरु रमाईलो थ्यो भन्दै एउटा न एउटा निउँमा फेरी उस्को बन्दी हुन खोज्छ। अनि त्यस्तो मनले धरापमा पार्दैनथ्यो के त?
"प्रभो! जिन्दगीका समस्या/समाधान/कर्तव्य/नियतीहरुका पछि लाग्दा केहि समय सम्म यता चिहाउन सकिएन।"
जिम्माल प्रभो, जिन्दगी त आफ्नै हो भनेको डुम बनार हिन्यो आसपासमा आफ्नै जिन्दगीले, देखादेखै पो हुँदैन त। बल्ल बल्ल कहिले काहीँ भेट्टाएँ भनेर आसपास भन्यो, कि त सडेल भन्छ नभए आसपास भनी नसक्दै ढ्याप्पा दिन्छ। फेरी गन्न थाल्यो -- के चाल पर्यो यस्तो नी नारन!
"Malai jastai kati jana lai timile aa-aafno atit ma puryai diyako hola... Malai aafno fan-list ma rakhdeu.."
फसमा त मै पुगें नी अतितमा। अतित टोलमा त प्रभो, आम्मामामा--कम्ती भिड हुदैन र छ हो --जो देख्यो उही अतितमा -- कैले? भनेर सोध्यो कोही भरखरै हो भन्ने कोही धेरै भो यार भन्ने -- कोही खै कैले भन्ने जैले यतै हुन्छु भन्ने -- अतितटोल नजाने त खै को पो होला र?
प्रभोलाई मैले के फयान लिस्टमा राख्नु, बरु मेरा शब्दहरुलाई प्रभोले गरेको मायाको लागि म भने आभारी छु। यो बिर्सिदिनु भएन।
bideshi ,
"Aru pani lekhdai gara...."
हस। सदभावको लागि धन्यबाद। धेरै।
सुर्यास्त भयो, साँझ पर्यो। अब यही रात एउटा कटाउनु छ। पूर्बी आकास तिर सूर्यकिरणहरु बाटो लागिसके हुन, बतासमा आभाको सन्देश सुन्छु।
मेरो प्रस्तुती प्रति देखाएको सदासयताको लागि हार्दिक आभार।
"लेख्दै गर्नु होला, बेला मौका मा पढने सौभाग्य मिलिनै रहोस् सात समुन्द्र वारी बसेरै भएनी।"
निक्कै पछी भेट भयो पुरानो साथीलाई, त्यो पनि आफ्नै आँगनमा। खुशीलाग्यो। शब्दको अगाडी महासागरहरु पनि अस्तित्वहीन हुने रहेछन।
*************
सबै साथीहरुलाई शुभकामना, जिन्दगी यदी जुवा हो भने आफ्नो र भाग्यको दाउ एउटै परोस।