जे राम जि कि।

त बात उ बखतको छ कि हमि जब अठरह- उन्निस साल के पट्ठा थियो। हँ? त हमरो गावँसे दु मिल दुर एक्टा गावँ थियो परकटिया। सब गावँले गबरु जवान लोग भन्थियो कि परकटियामे जो छ सला लरका हेन लरकि के जनसंख् ज्यादा छ। हँ? त हमि त सुसरा उहि बखतसे लरकि नपाएको; त सोचेँ कि सला दु-चार सौ जुगाड कइरके साइकिलसे उधरको जानेको छ त सला हमरो मुखडा देईखके भि कोहि लरकि फँसनेको चानस छ। हँ? त हुजुर हमि घइरमे रखेको कुछ गेहुँ चुराके बेचिदियो और बापके साइकिल ले के हुवाँसे रफुचकर भयो परकटिया जानेको लागि। रस्तेमा एक्टा जंगल पडथियो हुजुर, एक्टा पगडंडिसे जंगलसे जानेको पर्थियो। हमि साइकिल चलाईरहेथियो सराक सराक से।हँ? र जंगलियाके बिँचोबिच जब हमि पुगेँ त सला हमको मैदान करनेको जुरुरि भयो। सुसरा पेइट जो छ, खबाड खबाडले गुडगुडाइलियो। हमि साइकिल रोइकके, खेनि मइलके खेनि मुहमा राखेर गियो हुजुर झाडि पिछारि। हमि मैदान करदे थियो, त सुसरा जंगलियाको बिचोबिच हमि सुने कि कोइ लरकि खुसर फुसर करिरहेछ। हमरो कान जो छ उपरको आयो। हमि मेदान करनेको भुलिहाल्यो। हमि सोच्यो कि सला परकटिया आवनेको पाएछेन लरकिको आवाज हमि सुननेको अस्टारट करेछ। त हुजुर सटासट हमि पुछपाछ कइरके उठ्यो और जहाँसे आवाज आएथियो उ तरफको गियो। त हुजुर, थोडि दुर जाके हमि देख्यो कि सला बनवारीके जो बेटिको हमि बात किएथियो कि हमि मनपराएछु, बिलकुन वैसन छोकरिया जो छ एक्टा बरगदके पेइडके निचे बैठेछ। हँ? दुर दुर तक सला कोनो आदमि छेन। हमरो दिल भन्यो कि "मदनवा तोहर किसमतिया आज जागेछ, जैसन लरकिके संग शादि बनावनेको तँ खोजेछ उ सुसरि हियाँ जंगलियामे अकेलि मिलेछ!" त हमि पास मे गियो। लरकि सुसरि करारि नजरियासे हमिलाई हेर्यो। हमिले भि घुइरके देख्यो। हमि सोध्यो कि, लरकि कथि बात छ कि जंगलियामा अकेलि अकेलि बैठेछ। त लरकि भन्छ कि उ घइरसे भागके आएथियो पर जंगलियामे डरके मारे बैठेछ। हमि सोध्यो कि काहेको भागेछ, त उ भन्छ कि उसके बाइ उसके शादी करनेको लगेछ एक्टा बुह्रो मान्छेके संग। हमि भि बुह्रो शब्द सुइनके जोशसे सिना फुलाइके भन्यो कि जब सला देहातमे हम जैसन गबरु जवान आदमि जिन्दा छ त काहे को बुह्रोके संग तुझ जैसन करारि लरकि शादि बनावँछ। सुसरिके आँख तब बाप रे बाप, उ के आँखसे हमि सोचेँ कि सुसरि हमरो बातसे अम्परैस्ड भएछ। हमि भि सला बहुते चलाख छोकरा जो छ, हमि सोच्यो कि यहि टेम छ, लोहा गरम छ वार करिहाल्। त हमि भन्यो कि हमरो भि कहानि जो छ वैसन दुखदाई छ, हमि भि बुह्रि लरकिसे शादि करनेको मान्देन तिमि जस्तो करारि छोकरि ढुँडेछ। लरकि खुस भयो, हमरो हड्डि हँस्यो। त उकरके बाद हमि भि वहि बरगदियाके पेइडके निचे उसके संग बैठेँ बाजु मे बाजु जोइडके खेँ... खेँ... खेँ....! बाप रे बाप, जब हमि बैठेँ त सला दु साल पहले जैसन घइरके फैन बनावनेको टेममा करंटलगे थियो वैसन करंटले सला हमरो बदनमा झुरझुरि लगाइदियो। हमि सोचेँ मदनवा यहि टेम छ सला चुमा कैसन चिज छ उ आइज् पता करिहाल्। हँ? त यहि बखतमा शायद छोकरि हमरो अन्टैन्सनवा बुझेछ, त भन्छ कि हमि भि उलाई मन परेछ, अब भाइगके इन्डिया गैहालुँ। हमि सला खुस,! लाइफमा लरकि मिलनेको पर्छ इन्डिया कथि चिज हो सला हमि बम्बै भि चलिदिन्छ। हँ? त हमि भि हुन्छ भन्यो। हमरो दिल दिमागमा सला मिलनवाके गना बजनेको अस्टारट कियो। दिल भन्यो कि मदनवा सब कुत्तेको जो छ दिन आवँछ आइज तेरो आएछ। त लरकि भन्यो कि आइज जो छ हमि दोनो जनले जो छ खोजेको भेँटेछ त यहि चानसमे सैलिबरेट करनेको पर्छ। त सुसरिले कहाँसे गुडके लड्डु निकालिहाल्यो और भन्यो कि खाइहाल। हमि सला एटैन्सनवामे आयो। कहि लरकि जो छ गुडमे जहर मिलाइके हमको लुटनेको त लुट्देन? हमि सोच्दे थियो त लरकि उल्टा भन्छ कि, "तिमि सोचेछ कि हमि तिमिलाई लुटनेको लगेछु?" त ऐसन बात कइरके उले गुडके लड्डु जो छ अपने होँठमे लगायो और भन्यो कि हमि होँठमा लगाएछु, हइँसे खाइके देखिहाल! "भुत प्रेत पिशाच निकट नहिँ आवेँ जय हनुमान गाथा जव गावेँ!" हमि हनुमान चालिसा पाइ कइरके धिरेसे अगाडि बढिलियो गुड खानेको, पर लरकिले सरपटले बिचमे हाथ लियायो और हाथके लड्डु हम्रो मुहमा रख्यो हमि दिवाना होइके लड्डु खानेको लग्यो। त हियाँ से हमरो टरेजिडि आवँछ। सला उके बाइदमा हमि केहि याद करनेको सक्देन, जब सला होशवा आयो, हमरो पेसा छेन, साइकिल छेन सला लरकि भि छेन्।
उ दिन से सला आइज तक, हमि सला लड्डु खाएछेन और जिन्दगियामे लड्डु कभि खान्देन। असलि लरकि पाएछेन अब तक। सला जब जब कोइ लरकि हमसे प्यार से बतियावँछ हमिलाई लड्डु याद आवँछ। अब त सुसरा बुह्रो भि होनेको थालेछ हमि, जो जिन्दगी छ उ जिन्दगि लरकि ढुँढनेमे हि लगावँछ। सला मरनेको टेम तक एक्टा लरकि त हमि पावँछ पावँछ।
जे राम जि कि।