ठुल्दाइ जीवन चक्र नै पस्किनु भएको रहेछ। मन छोयो।
घुमिफिरी सबैको पालो आउछ। साथीलाई "खाते" देख्नु उस्को भुल होइन उस्को संस्कार को भुल हो। भोली कस्ले नै देखेको छ र? अनिश्चित छ भोली तर अज्ञान होइन। आज राम्ररी गोडमेल गरेको बिरुवा भोली अवस्य सप्रिन्छ। हजुर नै एउटा उदाहरण हुनुहुन्छ।