तेहि त भन्या, आजभोलिका मान्छेहरुलाई उहिले हाम्रो काठमाडौं एस्तो थियो, र एस्ता एस्ता घट्ना र कथाहरु भाथियो भन्न पनि यो कथा जोढले दिम प्रभु । दिना नु दिन काठमाडौं एस्तो हुँदै छ कि, म त्यहाँ जन्मेको भन्न पनि लाज लग्ने दिन आउन तेती कुर्नु नपर्ला । यस्तै कथा पढ्यो, पुरानो दिनहरु सम्झ्यो बस्यो । कथा सुरु गर्नु भएकोमा राहुलजीलाई फेरी पनि धन्यवाद । बरु एस्तो चिसोमा हलुवा पाउरोटी खान मान लाग्यो भन्या ।