झिल्के ब्रो, गहिरो जाने भनेकै मायामा त हो --त्यस्तो बाल्टिक साल्टिक हुँदी गहिरो गैयो भने त बर्बाद भै हाल्यो नी।  बालिङ्गमा साहुनीकी छोरी पनि हेर्न बाँकि नै होला --सस्रुरालीमा भात-भान्सा पनि भ्या छैन नै होला-- उता तानसेनमा त्याँ श्रीनगर डाँडा लिएर जस्लाई जाम्ला केरे भन्ने लाग्या छ त्यो सोचाई पनि भत्किसक्या त छैन होला।

त्यो बाल्टिकको कुरा चै ढुक्क पढीयो। यसो हेर्‍या लेख्ने मान्छे पनि झिल्के ब्रो नै रे छ अनि अल्मोस्ट सिताराम भन्या रे छ--त्यसैले जे जे भए पनि झिल्कै जिम्दै छ भनेर ढुक्क पढीयो।

ल दशैको शुभकामना। जो सँग गहिरो जाने बिचार छ उ पनि ब्रो सँगै डुबोस--मायाको गहिराईमा।

*********

हामी नेपालाँ हुँदा दशैमा ५ कुराको रहर हुन्थ्यो। चार वटाको रहर पुर्याईन्थ्यो जसो तसो एउटा चै सधै धरमर। जसो तसो पुर्याउने  कुराहरुमा ट्वाँट्, चुरोस, मासु, अनि जुवा थिए भने धरमरमा पर्नेमा सुन्दरीको समर्पण। के गर्नु?