साँझ साँझ पर्या छ, जाडो त त्यस्तो छैन तै पनि क्षेत्रपाटीमा माकलटोपी अनि कालो शिशा टल्किने चेस्मा लाएर एउटा तन्नेरी चुरोट तान्दै यता उता गर्दै हुन्छ। तरुनीहरु देखे पछि चुरोट लुकाउँछ, धित मरुन्जेल हेर्छ अनि तरुनीहरु ओझेल पर्दै गर्दा घुटुक्क थुक निल्छ अनि लामो सर्को चुरोट तान्छ। फेरी तरुनीहरु आउँछन उही क्रम।

यत्तिकैमा पेरुङ्गो बोकेर लखतरान देखिने एउटा पट्ठो क्षेत्रपाटी चोक नेर आईपुग्छ। त्यो माकलटोपी र चेस्मा लाकोलाई एकछिन हेरी रहन्छ। अनि नजिकै गएर सोध्छ "हन ए तिर्खे जिम्माल के चालामाला हो यो?"

"ए! खस्रेढुङ्गा? लोल! कताडी हो?"

"कताडी हुनु नी--दोलालघाट गएर ई एक पेरुङ्गो माछा लिएर आ म त-- अनि आफु चै के गर्दै नी? "

"म नी माछा हेर्दै हो -- छन लाई छ्यापछ्याप्ती रछन तर खै एउटै हात लाग्या छैनन -- चिप्ल्या चिप्लेइ छन--"

"घरैमा माछा भा मान्छे पनि यसरी चोक हुँदी माछा माछा भन्दै बसेर हुन्छ के त?"

"घराँ त बल्छि छ बल्छि -- के को माछा हुनु?"

"हाम्ले त माछै भन्ने सुन्या हो?"

"सुनेर हुन्छ? बल्छिमा पर्ने म --"

"(अलि पर तिर बाट एक बिसौली बंगुरको मासु बोकेर फर्क बहादुर, ल्याक्टोजिन र एक मुठा साग च्यापेर ईस्टे, एक केस पेप्सी लिएर झेली, एउटा हाताँ आधि अर्को हाताँ रित्तो बोतल जुधाउँदै लर्बरिएको सारगी भाकामा हुरिदै टुन्टे, ब्याकप्याकाँ कुखुरोको मुन्टो कोच्दै खुम्ले, जेरीको पोको बोकेर आन्नानी लगायतका औतारी ग्यांग क्षेत्रपाटी तिरै आउँदै गर्या देखिन्छन --)

" ल त खस्रे, म चै चिप्लिनु पर्यो अब -- बाढी आयो--माछा देखिन छाडे" अमिलो अनुहार लाएर तिर्खेले भन्या सुनेर खस्रे भन्छ "काँ जाने कुरा गर्या तिर्खे? हेर न पुरा औतारी ग्याँगै यतै आउँदै छ"

तिर्खे: त्यै भएर त जान ला त --

खस्रे: "त्यै बल्छिमा उनिन त होलानी -- "

खस्रे तिर हेर्दै पिच्च थुकेर तिर्खे पब्लिक युथ तिर लाग्छन "पानी त खाने खोलाको पानी त खाने -- फुस्केला तुना ----" गाउँदै।