टन्न हसुरिएर बसियो आफु त उप्पर खुट्टी लार।
अब एक घन्टी बजार राम्बादुर च्या खाउन भन्न पाये पो ठुल्दाइ ले जस्तो।
लौ गये आँफै चिया लिन।
लहरे छ एउटा जे होस् सकृय कहिले काइ मुद चल्या बेलामा।