"ल ल अघि बढम् झट्टै। "
अब अघि नलागेर त सुखै रैनछ प्रभो -- पछाडी जान मिल्ने बाटो हिनीएकै रहेनछ।
"Kaam paayen prabbhu balla talla!"
मलाई नी एउटा गतिलो काम खोज्दिनु पर्यो --प्रभो--
"क्या दामी कथा हाल्नु भा.."
के गर्ने नामी हाल्न सकिएन त --
"Ek ek sabda haru gahan chhan.."
जिन्दगीले तराजु लिएर उभीए पछि यस्तै हुने रहेछ प्रभो।
"kati sundar portray garna sakeyko-- "
जस्को सुन्दरतामा बयान स्वयम् परास्त थियो, त्यो सुन्दरता मेरा शब्दहरुमा मैले के गरी अटाउन सक्थें र?
"I can feel what you went through at that particular time when chhitiz came out of the car..."
प्रभो, गाग्रो बोक्नेलाई नै त थाह हुने हो छचल्किएको पनि।
"क्षितिज लाई सुन्तला रङ को साडी मा मैले पनि कल्पिएँ कत्ती राम्री बनाइदिएको दिप ब्रो ले क्षितिजलाई। "
क्षितिजलाई उस्को सुन्दरताले सजाएको थियो, मैले होईन। अनि नी प्रभो, उमेर माथ्लो तला तिर लागेको बेला यसरी परस्त्री कल्पिने कर्म नगरम् न -- मुस्किल पर्ला।
"What a beautiful narration ! "
यस्तै प्रोत्साहनका शब्दहरु नै हुन जस्ले मलाई बेला बेला लेख्न घच्घच्याउँछन। मेरा कमजोरीहरु प्रति पनि मलाई साबधान गराउँदै गरम् है प्रभो---
ek@l,
"गारो हुन्छा यार"
हो प्रभो, मुनासिब हो।
"...तर एहा टासन चाही लाज लाग्यो....."
प्रभो, आफ्नो लेखाईलाई आफैं संग सिमित राखेर ति शब्दहरु प्रति अन्याय नगरम्। बाँडम।
"..एस्ता सब्द हरु यो केटा लाई पनि सापटी दिनुस न दाई..."
मैले प्रयोग गरेका शब्दहरु हाम्रा भाषाका हुन, मेरा नीजी हैनन्। जति चलाईम हामीले हाम्रा शब्दहरु, हाम्रो भाषा त्यति नै धनि हुन्छ। चलाम प्रभो शब्दहरु निर्धक्क चलाम।