अहो, कस्तो दर्दनाक अन्त्य। जे होस लेखाइ राम्रो छ। सम्बन्ध भित्र को जटिलता अनी मन भित्र का अन्तर्द्वन्द, रिस को आवेगमा हुन सक्ने अकल्पनिय घटनाहरु : धेरै कुरालाई समटेको छ कथा ले। 

मानब भएर जन्मिए पछी नचाहदा-नचाहदै पनि कहिले कही गल्ती हुन पुग्छ। अनी ति गल्तीहरु को लागी माफ माग्नु अनी  प्रायस्चीत गर्नु बाहेक अर्को कुनै बिकल्प रहदैन। आफ्नो गल्ती स्विकार गरेर  प्रायस्चीत गर्नु नै गल्ती सुधार्ने उपाय हो। तर कहिले काही बिधी को लेखाइ आफ्नो सोचाइ भन्दा फरक हुने रहेछ।  समय बगेर धेरै टाढा पुगी सक्छ, आफ्नो गल्ती सम्झेर प्रायस्चीत गरुन्जेल। शायद रिस को झोकमा ढोका ढ्याम्म पारेर हिंड्नु अगाडी निरनले एक चोटी फर्केर सपना लाई हेरी देको भए मात्र भोली पल्ट आएर सपना को रगतले आफ्नो हात रङ्याउनु पर्ने थिएन होला।