सुर न ताल को डाएरी

बबरमहल, २०५१ - ४- २५

शहरको कोलाहल सुन्य लाग्छ,
सगरमाथाको उचाइ नगन्य लाग्छ,
यत्रतत्र बस्तिहरु उजाड उजाड लाग्छ,
जिन्दगी तेसै तेसै वाक्क लाग्छ।

बेलीको वासना नमिठो लाग्छ,
कोइलीको कुहु कुहु बेसुर लाग्छ,
प्रेयसीको प्यार निरस लाग्छ,
जिन्दगी तेसै तेसै पट्यार लाग्छ।

बिपना मासुम सपना झैं लाग्छ,
यथार्थ कोमल कल्पना झैं लाग्छ,
विश्वाश किन किन बिकराल लाग्छ,
जिन्दगी तेसै तेसै बिवस लाग्छ।

सुन्दर महल पाटी झै लाग्छ,
मानिष आँफैमा हराए झैं लाग्छ,
संसार बेसुर बिचित्र लाग्छ। 
जिन्दगी तेसै तेसै थोत्रिए झैं लाग्छ।