कुम्लेले अझ धेरै दाँत देखाउँदै भन्यो-

“तपाइँकै भाले भन्ठान्नोस, जति खाए नि हुन्च!”

पुन्टे बुढाले खुसि भएर उठ्दै भने-

“ त्यत्तिकै के खाँदाहुम म, हाम्रामा नि झक्किको भाले छ तो काट्या दिन तँलाई रउसि संग ख्वाउँला ल मेरो बचन भो!” 

जिम्माल बा को लेख्ने कला को जती प्रसंसा गरे पनि काम हुने भो।