बसन्ती- स्पिचलेस भएको र थाहा पाएँ , तर त्यो मुस्कान, हाँसो र लाज मानेर मस्केको अनुहार पनि लुकेन है मेरा आँखाबाट!

बिस्टे- खै सम्धीज्यू पिउन त उहि हो पाए सम्म सधैँ शुक्रबार परे हुन्थ्यो भन्ने लाग्छ। ए रात्तै आज त शुक्रबारै पर्यो ल हेर्नुस! आज अर्को भाग तयार हुन्छ कि हुँदैन जस्तो छ, भए बेलुका सम्ममा होला।

माष्टटरनी नानी- त्यहि त हेरौँ के हुन्छ अब।

लहरे- अब त्यो जितेको पैसोले वनभोज जाने नि के सोचिरा?

प्रेरणा- हाहाहाहा डाडु पन्यौ त हिर्काउनलाई काम लाग्छ,भैँसि बाँध्ने डोरिले पाता कस्ने? लोल!

पर्वते- अनि पाडो छोडेपछि दूध दिन्थ्यो त? गाउँमा बसेकालाई गाउँको याद आवस र गाउँमा नबसेकाले गाउँ देखुन भन्ने उद्देश्य थियो,ठिकै भएक क्यारे।

किरेजी- हाहाहा पुन्टेदाई त्यस्तै हुन् ठाउँ कुठाउँ भेटिन्छन बुढा। बरु ००३ कहिले भेट्ने? अब तिमीले लेख्ने अर्को कथाचाहिँ बरु साइन्स फिक्सन जस्तो बनाऊन है?

हर्के- हर्केलाई नि गाउँको याद आयो हो? यसो केहि सम्झना लेखौँ न त गाउँको।

एक्ले (टंके)- धन्यवाद साथी। आज बेलुका भ्याएँ भने लामै लेख्ने बिचार छ हेरौँ के हुन्छ, सुरु गरेका पाटाहरु तन्काएर तयार गर्न बाँकि छन्।

कुम्ले- त्यहि त चोरे पनि बरु कुखुरा चोर्नु, जिनीस चोर्नु लोल!

सह्वेड डाउन अन अर्थजी- चौतारीमा एकपटक आउनुभएको थियो, सोमे नाम रहेको थियो। सोमेजी,तपाइँको लेखाई बेजोड छ! यो मैले लेखेको कथाको रुपमा बुने पनि, मनोरंजनात्मक हिसाबले लेख्या हो र साथ साथै नेपालको पहाडी गाउँलाई उतार्न खोजेको हो। मनपराइदिनुभयो त्यसमा धेरै खुसी लागेको छ।फुच्चेकेटाजीको कथा हिजो पढेको थिएँ, अत्यन्त परिपक्व छ। वहाँमा पनि तपाइँमा जस्तै प्रस्तुत गर्ने बलियो पोटेन्सियल पाएँ। धन्यवाद्!

दिपीका- दिपीका नानू, यो लहरे अति धुर्त है? कुम्लेले त गुरेर हेर्यो तिमीलाई लहरे भा भए बोलेरै जिस्क्याउँथ्यो होला। पर्ख यसले जितेको पैसा त्यसै कहाँ फाल्न दिइन्छ र!

सबैलाई धन्यवाद्!