के हो जिम्माल बा, हाम्रो फिलिम नै बनाउनु भो। अझ भन्नु पर्दा, फिलिम भन्दा नि राम्रो। भरे बुढा-बुढी बसेर यस्तै भला कुसारि गर्नु पर्ला।

कत्ति हांस्नु अब।

"ठुल्दाई नेप्चिको अगाडि आएर टुक्रुक्क बसे र नेप्चिको दुबै कुममा हात राखेर अनुहार हेर्दै चुरोटले कालो बनाएको दाँत देखाउँदै भने"  ....लोल, लोल लोल।

"ठूल्दाईलाई नेप्चिको स्वर कानबाट छिरेर तालुभित्र कतै घोच्ने झिर जस्तो लाग्दै थियो, तै पनि निदाएको जस्तो गर्दै सिरकले कान छोपेर कोल्टे फर्किए".........हो बाबै त्यस्तै गर्छ बुढोले।

" झ मेरै थुतुनो बज्या लाग्छ बुडा तिम्लाई! अर्काको छोरि ल्याएपछि पाल्न नि जान्न पर्छ। ब्यान उठ बडारकुँडार लिपपोत गर, पँधेरा जाऊ सकि नसकि गाग्रि भरेर पानी ल्याउ, भैँसिलाई कुँडो खुवाउ, आगो बाल, भात पकाऊ सपै म एक्लैले गर्नु पर्छ, एसो मैले मेसो नपा कुरा बाइर ग’र लौन बुडा गर्देऊ भन्दा मेरो थुतुनो बज्यो रे!”.............लौ न प्रभु म के गरुं?
 

जिम्माल बा म फ्यान माथि फ्यान भएं। तल्ला एक नभएर पांच पुग्यो।
किप अप गुड जब।