तल बेसिमा एउटा खोलो छ। चुच्चा ढुंगाहरुले भरिएको तिखो ओरालो झर्नुस्। किनरामा पुगेर झोला टाउकोमा राख्नुस् र घाटी घाटी आउने जंघार तर्नुस्। अनी पारीको नाक ठोक्किने उकालो चडनुस्। माथि टुप्पिको चौटारोमा पुगेपछी लामो सास तान्नुस्। अब बाटो तेर्सै तेर्सो छ, सितल। पछाडि फर्कनुस् र अगिनको त्यो पारीको बिकराल ओरालो तिर निहाल्नुस्। कती अबिस्मरानीय अतित बहेको छ त्यहाँ, सलल, तलको ओडारे खोला जस्तै।

जीवन यसरीनै बर्तमानहरु बिगतहरु बनेर मौलाउने हो। बिगतको यो सुन्दर संझनाले मन हलुका बनाइदिएकोमा दिपइकालाई धन्यवाद।