प्रभो  को कथा को त म ठुलै पङ्खा हुँ। टिप्पणी दिन नपाए पनि पढ्न भने कहिले छोडिएन। कती चोटि त १५ दिन पछी भए पनि देखेर पढिएको छ। २००४ को  "Tears - Where I Failed"  बाट पछिलागेर आज यो "बिदाइ" सम्म पुगियो। धेरै बर्ष बिताएछु गाँठे प्रभो को कथाहरुमा टटोलिएर। उसैत आइतबार झर्को लाग्छ मनलाई यस्सै त्यस्मा पनि प्रभो को यस्तो बिदाइले त मन नै छताछुल्ल पर्‍यो। कती दिन देखी देखिरहेको तर "बिदाइ" शिर्षक देखेर पढिहाल्न पनि मन नलाएर आज हेरेको त बेक्कार हेरेछु जस्तो भो। प्रभो जस्ता को निर्णयलाई सधैं कदर गर्दै आएको हुँदा यो निर्णय को पनि कदर गर्दै यहाँ बाट सुरुहुने हरेक पाइलाहरुकोलागी शुभकामना।