"लु हिन आज देवदास हेर्नुपर्छ" हितेशलाई आज एक्कासी के मुड चल्यो चल्यो।

हिजो राती २ बजे आको थियो फिट्टु भएर हाम्रो घरमा। धन्न कसैले थाहा पाएनन् र ठिकै भयो। "किन यस्तो झ्याप भाको यार तँ?" भनेर सोध्या त, "बाल मतलब तँलाई? मलाई जे सुकै हुन मन लागोस तँलाई के मतलब? सप्पैले छाडेपनि केहि छैन मलाई बुझिस्? त्यो सबिनाले आँफुलाई के सोच्छे? त्यो भइन भने मेरो लाइफ सक्कियो?" भनेर झन्नै सात्तो खायो। त्यो मध्य रातमा फेरि जवाफ फर्कायो भने घरमा सबैजना उठ्लान भनेर थाम थुम पारेर भुइँमा ओछ्यान लगाएर सुताएँ। बिहान उठ्दा चाँहि रिसाउँदै थियो, "यार तँ साथीलाई नि भुइँमा सुताउँछस्? अलि कत्तिपनि तँलाई पाहुना सत्कारको ज्ञान छैन?" भनेर।

"अब तँलाई त्यस्तो फिट्टु भा'बेलामा खाटमा सुताएर अनि तैले कवाली गाइस भने मेरो बिजोग हुन्न? बरु जे सुकै गरे नि त्यो भुइँको कार्पेटमा त खासै फरक पर्दैन नि" भनेपछि बल्ल खिस्स हाँस्यो।

"म लास्ट फिट्टु थिएँ हो?" केहि थाहा नभएजस्तो गरेर भन्यो।

"बबाल थिस यार तँ, फेरि को हो त्यो सबिना भन्ने नि?" मलाई नि कुरा उठाउन मन लागेर आयो।

"को सबिना?" उल्टो मलाई सोध्छ।

"अनि त्यस्कै यादमा तड्पेर फिट्टान भा'रैछस त तँ हिजो। रात भरि उसैको नाम जप्दै थिस्!"

"ए! त्यो मेरो मामाको छोरीको साथी। अस्ति नै मामाघरमा भेट्या थिएँ क्या माया लागेर आयो। त्यस्पछि एक दुइपल्ट पस्पतीमापनि भेटेँ अनि त ज्यानै जाला जस्तो भयो। हिजो बैनीलाई भनेर लव लेटर दिएको त 'चिन्दिन त्यस्लाई' भनि रे! अनि मलाई नि लास्टै टेन्सन भयो अनि ठमेल तिर लागेँ। ठ्याक्कै प्रिन्स र जे डी भेट भयो। अनि तिनीहरु सङै ट्राजेडी मनाको!"

"अनि तँ किन मेरोमा आको नि त्यसो भए?"

"हैन! केटाहरुले प्रिन्सको मा सुत्ने ठाउँ छैन भन्न थाल्यो अनि त्यहि भएर तँलाई सम्झेको नि"

"ल ठिकै छ यार तर अब देखि चाँहि अलि छिटो आइज है आउँदा घरमा र्याग गर्छ सबैले फेरि।"

"ह्या अब देखि त्यस्तो खान्न म! बरु आज एउटा दामी प्लान छ, जान्छस्?"

"कहाँ?"

"लु हिन आज देवदास हेर्नुपर्छ"

"कहाँ देवदास हेर्ने यार? कस्तो भिड छ रे! फेरि यहाँ देखि कालोपुल सम्म हिन्दै जानुपर्छ, भो मलाई त खासै हेर्न नि मन छैन"

"हिन न यार! मेरै हालत भा'होला बिचरा देवदासको पनि! एउटै एउटै किसिमको ट्राजेडी भा'को फिलिम हेर्नु रमाइलो हुन्छ के! बरु टिकट मै किन्छु। बरु त्यहाँ अर्कि कोहि भेटिइ भने यो सबिनाको भुतले त छाड्थ्यो"

अब भो त! हिते को अगाडी मेरो के चल्थ्यो? हत्तपत्त उठेर भात सात खाएर लागियो सिफल हुँदै कालोपुल तिर। खासै फिलिम हेर्न त मन थिएन तर उस्को लागी त्यत्ति त गर्दिनै पर्यो मैले। अरु बेला भा भे त जान्न थिएँ तर बिचरालाई साह्रै झट्का परेछ हिजो। अब अर्कै कोहि देख्यो भने मन त फर्किन्थ्यो कि उस्को भनेर लागेँ उ सङै।

बाबा हो! हलमा क्या लामो लाइन रहेछ! "त्यस्तो लाइनमा बसेर नि कोहि फिलिम हेर्छ? भो यार बरु जुम उता किङ्स्वे तिर। तलाई मन बहलाउन उतै ठिक हुन्छ। यो फिट्टु हुने फिलिम के हेराई भयो यार?" भनेर हितेशलाई सम्झाउन खोज्या त उ लुसुक्क छिरेछ लाइन भित्र। "अब त एकैछिन मा किनिन्छ बुजिस दुइटा टिकट" लाइन छिरेपछि उस्ले दियो!

बल्ल बल्ल टिकट किनियो। ११:३० बजेको शो को लागी ११ बजेनै हाउसफुल भइसक्यो। धन्न हामीले चाँहि दुइवटा टिकट किनिसकेका थियौँ र ठिकै भयो!

"अब आधा घन्टा के गर्ने नि?" मलाई त्यहाँ भिडमा बस्न खासै मन थिएन।

"जुम माथी पुलमै, अनि त्यो कोक पसल्नी सङ एकछिन बात मारुम" उस्को ध्यानै उतातिर।

हामी लाग्यौँ त्यो पुलकै छेउको पसलमा। उस्ले दुइटा कोक माग्यो अनि एउटा शिखर। म चाँहि चुरोट नखाने मान्छे नि फेरि! साउनीकि छोरी होली त्यो, उस्ले नि मस्की मस्की दिइ कोक, अनि चुरोट दिनेबेलामा चाँहि अलि रिसाए जस्तो गर्दै थि, हितेले थाहा नपाए जस्तो गरेर लियो।

एक दुई सर्को तान्दै बाहिर सिनेमा हल तिर हेर्दै थियो एक्कासी मलाई, "लु यो चुरोट थाम थाम एकछिन लाई" भनेर झ्याप झुप चुरोट मेरो हातमा रखिदिएर हिन्यो त्यो त सिनेमा हल तिर। मलाई अचम्म लागेर कहाँ जान लागेको? भनेर सोधेँ।

"उ त्यहाँ हेर न पल्लवी आ'रैछे" उज्यालो अनुहार बनाएर उस्ले भन्यो।

"को पल्लवी?" मलाई उस्का अप्सराहरुको नामै याद गर्न गाह्रो।

"त्यहि क्या, सबिनाको साथी! एक्लै छे जस्तो छ, आज अब यस्लाई पट्याउनुपर्छ। यस्लाई त्यो सबिनाको अगाडी घुमाएर देखाउनु पर्यो" उस्ले मलाई हेर्दा नि नहेरी लाग्यो त्यो तिर।

म यहाँ हातमा उस्को चुरोट बोकेर बसि राखेको छु। उ चाँहि त्यो सङ मज्जाले कुरा गर्न थाल्यो। त्यस्ले कुरा गर्न सकेको देखेर मलाई नि अचम्मै लाग्यो। निकै बेर सम्म हाँसी हाँसी कुरा गरे तिनीहरु। एकछिन पछि त्यो पल्लवी सेन्टी भइ।

"ला! अहिले नै प्रपोज गरिहाल्यो कि क्या हो?" भन्ने पिर लाग्न थाल्यो मलाई

यसो हेर्छु त! हिते सेन्टी भो त्यसपछि। "ला! नाई भनिछे क्यार! कहाँ एकै चोटी प्रपोज गरेर नि हुन्छ यार?" भनेर म चाँहि सिरिप सिरिप कोक तान्न थालेँ।

हिते र पल्लवी कुरा गर्या गर्यै छन्। हिते मलाई एकछिन पुलुक्क हेर्छ अनि उस्लाई हेर्छ। पल्लवी उस्लाई रिक्वेस्ट गरे जस्तो गर्छे। "बिचरी! नाई भन्न नि त्यस्तो हातै जोड्नु पर्ने कस्तो जमाना आयो!" म यता अड्कल काट्दै छु!

हितेले चट्ट वालेट निकाल्यो र खोइ कुन्नी के दियो उस्लाई र लुसु लुसु म भए तिर आयो। पल्लवीपनि निकै खुसी भएजस्तो गरेर लागी हल तिर।

"लु जुम!" खुइया गर्दै हितेशले मलाई भन्यो।

"कहाँ अहिले जाने? गेटै खुल्या हुन्न यत्ति बेला"

"हैन! किङ्स्वे तिर जुम!"

"किन?"

"हैन यार! त्यो आफ्नो ब्वाइफ्रेन्ड सङ आएकी रइछ। टिकट नपाएर छटपटिएकी रइछ। आफ्नो त मनै कमलो! अरुको दु:ख देख्न सक्दिन! दिएँ टिकट उसैलाई। तँलाई नि खासै हेर्न मन थिएन! बरु तँलाई बियर पिलाउँछु। यसै देवदास उसै देवदास!" खिसिक्क अनुहार बनाउँदै उस्ले त्यो चुरोट एकै सर्कोमा सिध्यायो!

********