सेरिल जी,
यो कथा सकिदा सम्म पोइला जाने रेकर्ड बन्ने हो कि होइन, त्यो आउने अंकमा थाहा हुन्छ। मुटु छोयला कचिला त हुन्छ नि प्यारी ले छुरी चलाए पछी।

हर्के दाई,
आफुले बुझेको प्रेम यस्तै हो, आफुले गरेको प्रेम यस्तै थियो। झूठ, घात प्रतिघात मा प्रेम मन्दिर बन्नै सक्दैन।

पर्बते जी,
सबिताहरुले कथा लेख्नै पर्ने हो। लेख्ने फुर्सद हुन्न कि कतै, अर्कै ठाम्मा पोइला जाने तरखरमा ब्यस्त होलिन। तर सच्ची नै कुन मनस्थितिमा पट्क पटक पोइला जाने गर्छन् कोइ कोइ अबश्य केही रहस्य हुनु पर्दछ।

रिट्ठे जी,
अब को संग गइन् फेरी त्यो त अर्को अंकमा। लम्बू भनी झुक्किइ कि लम्बू र शम्भू दुबैलाइ झुक्क्याइन हेर्दाइ जाम।

बिर्खे जी,
धन्यवाद।

चितवनि हिरो जी,
सबिता को कथा टुंगिने बित्तिकै कबिता को सुरु गर्नु पर्ला, संगै समानान्तर जाँदा पढ्ने र लेख्ने दुबै अल्मलिने डर हुन्छ।