हर्क बहादुर जि, गीत सुने सुने जस्तो लाग्छ, तर ठ्यक्क सम्झन सकिन। कुनै दिन दाई भाई भेट भ छ भने जमाउला नि त त्यो गीत पनि।
अनी मेरो धागो थोरै भ नि तानी दिनु भकोमा धन्यवाद।

uptown या नि ठुलि, तिम्रो दिल साच्ची ठुलो छ। सदैव यस्तै सुबेक्षा हरु पाउन सकौं।

PJ या नि प्रेरणा, दिपिका, NKC या नि नेप्च्चे र बिर्खे दाई,
 तपाईं हरुको बिशेष आशिर्वाद ले मात्रै यो यात्रा सस्मरण लम्याइरहन सक्ती मिल्यो। मलाई थाहा छ एस्ता सस्मरणहरु चट्ट मनमा भिज्ने कथा वा ट्वाक्क दिमागमा चडने कबिता वा गजल जस्तो आकर्श हुँदैनन, धेरै हरुलाई। फेरी मइले तेती धेरै न्याय गर्न पनि कहाँ सके र, यात्रा सस्मरण भनेर धेरै हद सम्मा ब्यक्तिगत अनुभुतिका खस्रा शब्दहरु मात्रै ओकली रहे। यधप्पी, यो धागोमा सुरु देखी अन्त सम्म साथ दिनु भयो, मेरो अहो भाग्य। सदैव आभारी रहने छु। र यो प्रयास खासमा मेरो आफ्नो कुरा पस्कनु मात्रा नभएर तपाईंहरु जस्ता चुस्त लेखकहरुलाई अरु प्रस्तुती पस्कन दवाब दिनु पनि हो, अन्यथा नलिनु होला।

Amajing या नि झिल्के भाई, 
आफ्नो त्यो सुन्दर Rose शाहीत को धागो तानी रहदा पनि फुर्सद मिलाएर यता आएर भलाकुसरी गरिदिनु भो, म खुशी भए। हौसलाको लागि धन्यवाद।

र सम्पूर्ण साझा बासिहरु, यो धागोमा खर्चिनु भएको समयको लागि हार्दिक अभार ब्यक्त गर्न चाहन्छु,

सुर न ताल