ओहो ! चौतारीयाँ त को को पुराना जिग्री-दोष्तहरु आइसकेचन्। हैन हउ साईँला, के छ खबर?  तिमी त हाउँरो कुटे-भैँसी बाली गा'का बर्ख मुग्लान भासिएका हौ के रे। अईले त कुटीको पाडी नि एउबेत ब्याइसक्यो। कुटीलाई त यै बर्खाँ खोर्‍याँतले लयो के रे।  चटक्कै मुयाँ मारेउ त हाउँरो ? त्यो छापाको चौतारा मुनि खोपी खेल्दाको ५ मोहोर अनि ९ खिल्ली देउराली चुरोट कहिले तिर्छौ त मलाई? अब जिम्मालले झैँ सावाँको ब्याज, ब्याजको स्याज अरेको भा अइले त्यो पाँच मोहोरको तिन-बिस रुपियाँ नागिसक्थ्यो, अन्खेरी ९ खिल्ली चुरोटको २०-२२ पाकेट पुगिसक्थ्यो होला। तिर्नी भनेसि' दाँत'ट पसिना चुआउनी गाँठे यो मुन्छेले। खै लेउ त्यै सावाँ भा' नि।

लाले-मामा,  क्या हो ! १२ बर्खाँ झुल्किँदा नि आउन बेर न जान बेर अर्नी।  महुत्सपाँ भान्जालाई टिका ला'र दख्खिना दिन पर्छ भनेर बतास्सिएको हो कि के हो?  अब त देशाँ लोउतन्त्र आयो भन्छन्, यो टिका-टालो भेना सालो सेतो कालो भन्नी कुरो जति हटाउन पर्छ भनेर भन्छन वाइसेलका मुन्छेहुरले। अब त छोराले बाउलाई मामाले भान्जालाई ढोउन नि नपर्नी बना'का छन्। हात मुठ्ठि कसेर गडप्प खुट्टा थेचार्दै "लाल सलाम कमरेड" भुन्नि रे सप्पैलाई। डराउनु पर्दैन। अँ साँच्छी त्यो तुच्च तुच्च चैँ पैले पैले पार्न पाईँदैन भन्थे  र हामी डराएर बाख्राका खोराँ लुकेर तुच्च तुच्च पारिन्थ्यो के रे। अचेल त तिनैलाई धेरै चाइनी भा'छ। मजा'ले चौतारी मै बसेर लडाइन्छ।

चेली-जीलाई चौतारीआँ स्वाअत अरेँ है। हुन त एउ से एक हाताँ फूलमाला लिएर बस्छम के रे यहाँ त, नयाँ मुन्छेलाई स्वाअत हर्न। हउलाई नि गाम्लेहुरले स्वाअत अरिसके होलान के रे। अस्तेरु पल्ला गाममा शिलोक हाल्नु भा' रे'छ। आफूलाई दोहोरी भने 'सि गीत होस कि शिलोक/कइता होस् जे मा पनि खेल्न मुन लाउनी। फिरी नचिनेको मुन्छे सअँ दोहोरी खेल्ल नि अलि डरै लाउँच के। पैला पैला त सप्पैले चईँनी भक्कु चप्पल अनि हात्तिछाप चप्पल जस्ता नरम चप्पल लाउँथेँ, त्यै भे'र त्यति डर लाउँदैन थ्यो। अचेल त केटीहुरले चप्पल नि तरुल खन्नि खन्ति जस्तो चुच्चो परेको लाउन थाले। प्वाक्क क्यै बोलो कि फ्वाक्क गालामा खाल्टो पर्छ कि भनेर साह्रै जो डर लाउँच।