हन कस्तो कुरो अर्या हर्के? अब तिउँरो ससुरा त कप्तान, कप्तानलाई जाबो एउडा गम्छाको के को खाँचो! उस्तै परे ज्वाईँलाई सुनै सुनले पुर्न सक्ने ताकत छ भनेर गाममा भन्थे रे बुडा! लु जे भ नि, ससुरालीको नासो रेछ क्यार्न धुलो मैलो पार्नु, बरु आफ्नै धोति ओछ्छया'र बस्नु पर्ला!  बरु कोइ नानीहरु चौतारीतिर उकालो लाए भने भनिहाल है, म त लाजले मरिसिद्दिन्छु फेरि!