तीस लाखको भोज
सुजाताका एक छोरा र एक छोरी छन् । छोरा आन्दर््रर्ेइ सिर्द्धार्थ जोस्ट र पति नोबर्ट अचेल जर्मनीमै बस्छन् । छोरी मेलानीको चाहि“ २००६ जुलाईमा नया“ बानेश्वरस्थित होटल एभरेस्टबाटै भव्य बिहे गरिएको थियो, भोजमा चार हजार मान्छे आमन्त्रित थिए । त्यसका निम्ति ३० लाख रुपिया“भन्दा बढी खर्च गरिएकोे थियो । मेलानीको बिहे बङ्गलादेशको र ाजधानी ढाकाको चिस्तिया प्यालेस र ोड नं ५/ए बस्ने सेर्रर्-इ-क्वाजा अनवरुल हक चौधरीका छोरा रुबेल चौधरी, ३१, का साथ भएको थियो । उनीहरूले ०६३ मङ्सिर १७ गते जिल्ला प्रशासन कार्यालय, काठमाडौ“मा ँकोर्ट म्यारिज’ गरेका थिए । |
जन्मदर्ता नेपालमा
अनस्ट-ए-मोइन कोइराला चौधरी । नेपाली समाजमा अनौठो लाग्ने यस नामको शिशुको जन्मदर्ता काठमाडौ“ जिल्ला महाङ् काल गाविस कार्यालयमा गत असार ११ गते भएको छ । बाबुको नाम रुवेल चौधरी र आमा मेलानी रोसा जोस्ट कोइराला । बाबुको स्थायी ठेगाना ः महाङ्काल-८ । अस्थायी ठेगाना ः ऐ । नागरकिता ः बङ्गलादेशी । पञ्जिकाधिकारी जन्मदर्ता किताबमा पिताको थर चौधरी अनि आमा जोस्ट कोइराला लेखिएको छ अनि शिशुको थरमा कोइराला पनि मिसाइएको छ । तर, ०६३ मङ्सिर १९ गते जिल्ला प्रशासन कार्यालयमा रुबेल र मेलानीको विवाह दर्ता प्रमाणपत्रमा भने मेलानी रोसा जोस्ट मात्र लेखिएको छ, कोइराला उल्लेख छैन । अनि, बङ्गलादेशी पिता रुबेलको स्थायी ठेगाना भने महाङ्काल-८ लेखिएको छ । शिशु, प्रधानमन्त्री गिरजिाप्रसाद कोइरालाका पनाति अनि सुजाता कोइरालाका नाति हुन् । बङ्गलादेशी पिता र जर्मन माताको नवजात शिशुको असार ११ गते दिउ“सो पिता चौधरीसमेत गाविस गई दस्तखत गरेपछि जन्मदर्ता गरेको महाङ्काल गाविस सचिव हरबिहादुर कार्कीले जानकारी दिए । चौधरीले नर्भिक अस्पतालमा जेठ १९ मा जन्मिएको शिशुको अस्पतालले 'डिस्चार्ज' गर्दा दिएको प्रमाणपत्र र 'कोर्ट म्यारजि'को प्रमाणपत्रको प्रतिलिपि पेस गरेका थिए । नेपालमा विदेशी र स्वदेशी नागरकिको जन्मदर्ता अलग-अलग गर्ने व्यवस्था छैन । अधिवक्ता टीकाराम भट्टर्राईका अनुसार, नागरकिता ऐन २०६३ मा जन्मका आधारमा नागरकिता दिने व्यवस्था छ । "वर्तमान ऐनले ०४६ चैत मसान्तसम्म नेपालमा जन्मेका व्यक्तिलाई नागरकिता दिने व्यवस्था गरेको छ," भट्टर्राई भन्छन्, "अहिले जन्मदर्ता गरेकै आधारमा नागरकिता पाउने कानुन भविष्यमा बन्दैन भन्न सकिन्न ।" |
विश्लेषण |
भरत दाहाल |
सुजाता परिघटनाले दिएको सङ्केत
के छोरी भएकै कारण मात्र गिरजिाप्रसाद कोइरालाले सुजातालाई मन्त्री -अथवा भनौ“ छाया प्रधानमन्त्री) बनाएका हुन् - छोरी भएकीले उनी प्रधानमन्त्री कोइरालाको सबभन्दा भरपर्दो हुनसक्नु त स्वाभाविक छ तर अहिलेको विस्फोटक अवस्थामा नकारात्मक छवि बोकेकी छोरीलाई पारविारकि कारणले मात्र यस ठाउ“मा ल्याउने आ“ट गर्न कोइरालालाई समेत गाह्रो छ । सेना र वंशवाद सुजाता नियुक्ति प्रकरणको तथ्यपरक विश्लेषण गर्न केही घटनाक्रमहरूलाई हर्ेर्नुपर्छ । यसबीच देशमा संविधानसभाको निर्वाचन दर्ुइपटक सरेको र संविधान तीनपटक संशोधन भइसकेको छ । तैपनि, न निर्वाचन हुनसक्ने वातावरण बनेको छ, न त अन्तरमि संविधानसम्बन्धी विवाद नै कम भएको छ । सात दलभित्रको कचिङ्गल, जातीय-साम्प्रदायिक द्वन्द्वहरू, आपराधिक घटनाहरू, सरकारको अक्षमता र दलहरूविरुद्धका आक्रोश गुणात्मक रूपमा बढिरहेका छन् । यस स्िथतिले गर्दा हालसम्म सात दलवरपिर िकेन्द्रित रहेको शक्तिसन्तुलन र राजनीतिक समीकरण विस्तारै नेपाली सेनाको वरपिर िकेन्द्रित हुन थालेको छ । विशेषगरी नेपालको राज्यसत्तालाई आफ्नो हितका पक्ष्ँमा राख्न प्रयत्नरत् देशी-विदेशी शक्तिकेन्द्रहरूले सेनालाई भरोसा गर्न सकिने स्िथर शक्तिका रूपमा देख्न थालेकाले अहिलेको राजनीतिमा सेनाको महत्त्व ह्वात्तै बढेको हो । नेपालको राजनीतिमा निर्ण्ाायक स्थान लिएका विदेशी शक्तिहरूले सेनालाई र्सवाधिक महत्त्व दिएको खण्डमा त्यसैस“ग अभिन्न रूपमा जोडिने राजनीतिक नेतृत्वको समस्यालाई पनि हल गर्नुपर्ने हुन्छ । मुख्य गरी सेनाले पछिल्तिरबाट सहयोग गर्ने गरी राज्य चलाउने हो र सैनिक शासनको प्रत्यक्ष दिशाबाट पनि नजाने हो भने नया“ राजनीतिक नेतृत्व स्वाभाविक रूपमा आवश्यक हुन्छ । यो आवश्यकता पर्ूर्ति गर्ने केही सम्भावनाहरूमध्ये एक सुजाताको उत्थान पनि हुनसक्ने आकलन बढी भरपर्दो देखिन्छ । यो सम्भावनास“ग जोडिएको पहिलो वास्तविक तथ्य सुजाता र सेनाका जर्नेलहरूको सोचाइमा देखिएको समानता हो । माओवादी र सेना समायोजनको विरोध, संविधानसभाप्रतिको अरुचि, राजसंस्थाको पक्षधरताजस्ता अहिलेका चर्चित विषयहरूप्रति दुवैको समान धारणा छ । यस कोणबाट हर्ेदा सेना र सुजाता 'ब्रान्ड'को राजनीतिक नेतृत्वबीच सन्तुलन मिल्ने देखिन्छ । दोस्रो वास्तविकता के हो भने काङ्ग्रेसभित्र हिजो शेरबहादुर देउवाको सेनास“ग जस्तो घनिष्ठता थियो, त्यो ठाउ“ अहिले सुजाताले लि“दै गएकी छन् । रुक्माङ्गद कटवाललाई प्रधानसेनापति बनाउन सबभन्दा बढी दौडधुप गर्ने सुजाता काङ्ग्रेस र सेनाबीच रहेको परम्परागत अविश्वासलाई पर्ुर्ने र मित्रताको कडी जोड्ने विश्वसनीय माध्यम हुन सक्छिन् । लक्षणहरू देखिए अनुसार यदि काङ्ग्रेस, सेना र बाह्य शक्तिहरूबीच सम्भावित राजनीतिक मोडबारे ठोस सहमति भएको हो भने त्यसलाई कार्यान्वयन गर्न सेनालाई स्वीकार्य हुने राजनीतिक नेतृत्व अगाडि र्सार्न काङ्ग्रेस बाध्य हुनेछ । आउ“दो चैतमा संविधानसभा निर्वाचन नहुने र सातदलीय गठबन्धन औपचारकि रूपमै भङ्ग हुने स्िथतिमा आफ्नो अस्ितत्व र सत्तँरक्षाका लागि काङ्ग्रेसस“ग यसभन्दा राम्रो विकल्प रहने पनि छैन । संसद्वादी दलहरूले माओवादीको पेलानमा परेर काम गर्नु पररिहेको भन्ने बाह्य राष्ट्रहरू र सुजाताको चित्त दुःखाइ पनि उस्तै छ । तर्सथ, अब सेनाको साथ लिएर सुजाता वा यस्तै कुनै ब्रँन्डको 'लोकतान्त्रिक नेतृत्व' अगाडि सार्दा अन्तर्रर्ााट्रय र्समर्थन हासिल गर्न सजिलो हुन्छ र काङ्ग्रेस-सेना-दरबारबीच टुटेको कडी पनि जोडिन्छ । त्यो सम्भावित 'राष्ट्रिय मेलमिलाप'को राजनीतिक आधारचाहि“ २०४७ सालको संविधानको पुनःबहालीसमेत हुनसक्छ । त्यो संविधान खारेज गर्नु गल्ती भएको र अन्तरमि संविधान घा“डो हुन पुगेको अनुभूति र अभिव्यक्ति सुजाताबाट मात्र होइन, पिता-प्रधानमन्त्रीबाट समेत आइसकेको छ । सुजाताको उत्थानको तयारीका आधारभूत कारण यिनै देखिन्छन् । तर, कोइराला खानदानभित्र एकसेएक व्यक्तित्वहरू हु“दाहु“दै छनोटमा सुजाता नै पर्नुको अर्को महत्त्वपर्ूण्ा कदमतर्फपनि ध्यान जानर्ुपर्छ । त्यो हो, दक्ष्ँिण एसियाली राजनीतिमा वंशवादको प्रभाव । यस क्ष्ँेत्रमा कायम रहेको कविला संस्कृति र न्यून चेतनास्तरका कारण राजनीतिमार् इष्र्या र द्वेषको गहिरो छाप देखिने गर्छ । तर्सथ, वंश परम्पराभन्दा बाहिरबाट निर्माण भएका शक्तिहरू राजनीतिमा विरलै सफल भएका छन् र अपवादका रूपमा मात्र स्थायित्व हासिल गर्न सकेका छन् । भारत, पाकिस्तान, बङ्गलादेश, नेपाल, भुटान सबै वंश परम्पराको प्रभावबाटै चलिरहेका छन् । भारतमा नेहरू-गान्धी परविार, पाकिस्तानमा भुट्टो परविार, बङ्गलादेशमा शेख हसिना र खालिदा परविार, नेपालमा कोइराला परविार, भुटानमा जिग्मे परविार आदि यसका उदाहरण हुन् । बर्माकी आङ् सान सुकी र श्रीलङ्काकी चन्द्रिका कुमारातुङ्गा पनि पारविारकि राजनीतिबाटै आएका हुन् । सुजातालाई अहिलेको विशिष्ट मोडमै स्थापित गर्दा प्रस्तावित समीकरणका सहयोगी सबै देशी-विदेशीको मद्दतले पार्टर्ीीत्रको असन्तुष्टिलाई साम्य पार्न सकिने निष्कर्षकोइरालाले निकालेजस्तो देखिन्छ । यसो हु“दा राजनीतिको लगाम वंशभित्रै रहन पाउने पनि भयो । |