क्यारम् क्यारम् भो। वाशरुम नि ४ तला भरेङ झरेर जानु पर्छ।

झगडा अर्ने कोइ माइकेलाल नि निस्केनन्। पुन्टेदाइ नि आसनाँ ठेला निस्किनी अरी जोतिदैछन् होला। गोताएँ  हातमा कापी-कलम बोकेर आर्याको पछि पछि लुखुर लुखुर हिन्दै कथा लेख्दै फुर्सद छैन जस्तो छ।  आर्यालाई ठेस लाग्यो भने लड्छिन कि भनेर समाउन जान भन्दा पहिला कापीमा " आर्यालाई ठेस लाओ" भनेर लेख्दा हुन्, के को चौतारीमा मुन्टिन फुर्सद हुनि तिनलाई।  अन्तरेदाइ मेरो धोबी पछाड गर्नी भन्थेँ, अस्ति मेरो बडी देखेर तर्सेका अझै होसमा आ'छैनन् जस्तो छ।  अब रिठ्ठेसान को त के कुरा गर्नु नउफ्रीकन त आउँदै आउँदैनन्। १२मासे भनेको त्यै ठुल्नानी, जनाना सँग के निउ खोज्नु। यसो जी-को तालमा झगडा गर्ने भनेको निशेडाँका हो। उ पनि डिंगोको चुच्चो साह्रै लामो भो भनेर लगाइ लगाइ डिङ्गो काट्दा खुट्टाको औँलै काटेछ। पैले पैले फुस्रे-जोगी नि पाखुरा सुर्किन्थ्यो, अचेल गायब नै भयो। भावीहरु सँग के झगडा गर्नु, भावीका बुइनीहरु बिच्क्याउन मात्र। साली-नानी सँग झगडा गर्नुको अर्कै मज्जा थियो, तर साली-नानीको रिसले अनुहार तात्दा तात्दा अनुहारको मुखुण्डो नै पग्लेर स्वात्त भुइँमा झर्यो।  जिम्मालको नलीखुट्टोको बाँसुरी बजाउने रहर रहर नै रह्यो। मदन्वाको त के कुरा गर्नु, झगडा गर्न भनेर आउँछ, खेँ खेँ खेँ गर्छ, अनि मुखभरी थुक भरिँदोहो--त्यै भेर प्याच्च खैनी थुक्न उता जान्छ फेरि अर्को राउण्डको खैनी हाल्छ अनि पाखुरा सुर्किन्छ फेरि खेँ खेँ खेँ गर्छ र थुक्न उता जान्छ, सधैँ त्यस्तै।  दादाको नामै मात्रै दादा, पैले पैले त "मेरी बुढी किन हेरेउ?" भनेर खुब निहु खोज्नीहुन। पछि पछि कहिलेकाही आएर "लुखुरी खुरी खुरी, हुर्र हुर्र हुइ हुई, जदौ" भनेर भए नि जान्थे, अचेल त हिउँदको साँप जस्तै भुमिगत भए, कहिले काहीँ छुस्स आएर पोरा हल्लाउँछन् जान्छन्। नमेको गासैमा दौँतरी, सासैमा दौँतरी तारेमाम्। मर्नीबेलाँ नि "राम नाम भन्नुस" भन्यो भने "दौँतरी" भन्ला जस्तो।    मसँग पाखुरा सुर्किने यीनैहुन् जस्तो लाग्छ। बाँकी गाम्लेहरु सँग त सौहाद्रपूर्ण सम्बन्ध थियो के रे। कोही निहु खोज्नी हो भने आए हुन्छ।