जिम्माल,

त्यो लैनचौर तिर मेरा एक हुल नातेदार थिए। अझै छन। त्यसैले त्यता हुँदी मडारीने काम अलि धेरै गरिन्थ्यो। त्यो शान्ति बिद्या गृह, आदर्श स्कुल, अनि रातो फरके कन्याको एउटै चौर थ्यो अगाडी। त्यो चौराँ कैले काईं आफ्नो स्कुलाँ दाँत दुख्यो डाउडर काँ गर आम्छु भनेर हाफट्याम हुँदी आईन्थ्यो। एउटीको चक्कराँ लैनचौर र भगवान बहाल पनि धेरै गरियो। फलिफापै भाको थ्यो हुनलाई।

त्याँ कभर्ड हलाँ टि टि नी भलेकै हो। गोपाल भुटानीको घर तिर बरालिएकै हो। भूगर्भ बिभागाँ चुम्बक खोज्न पनि छिरेकै हो। अमृत र मल्ल को बिचाट छिरेर धेरै चोटी असन पनि पुगेकै हो। पकनाजोलका झ्याल झ्याल तिर पनि हेरेकै हो।

जिम्मालको पनि पुरानै चिनजान रे छ त्यता हुँदी जस्तो लाग्यो। म्हेपीको सम्म कुरा उठ्यो -- रायमाझी साथि थ्यो एउटा त्यता त्यस्लाई सम्झें। बिचरा रायमाझीलाई त्यै म्हेंपीमा पर्या थ्यो ट्राजिडी -- हुन त उसलाई परेर हाम्लाई चुरोट तान्न अलि फाईदै भाथ्यो।