जव प्रत्यक बिहानि म ब्युझन्छु र मेरो घाममा ट्याम्केको सितल पवन मिसिएको हुदैन, त म आफुलाइ उसै उसै सुस्काएको पाउँछु।

जव प्रत्यक बिहानि म ब्युझन्छु र मेरो चुलोमा मेरि आमाको अधर झुल्किएको हुदैन, त म आफुलाइ उसै उसै निस्ताएको पाउछु।

जिवन को यो सास्वत दर्दले जो कोहि भरिएको छ र दिपिक ले तेस्लाइ सुन्दर सब्दहरुमा पस्किएर सबैलाइ भाबुक बनाइदिनु भएको छ।

यो त्यो यथार्थ हो, जस्ले प्रत्यक् परदेशिलाइ पिरोलिरहन्छ र दिपिकाले तेस्लाइ सुन्दर अभिब्यक्तिहरुमा पस्किएर हाम्रो आजको दिनलाइ सफल बनाइदिनु भएको छ।