हेऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽरी यो सखाऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽरै...घाम उदाउनि त कहिले हो कहिले...चारै बजे, चईनि, जागेर, कोदालो भिरेर, खेत तिर लाउन पर्नि थो र हिजो तेई बेलाँ सुत्न ग'को थेम्।

जे होस्, कामाँ नि आफैं भिनाजु बनेका दिनहरुको याद गर्दै मुसु मुसु हाँस्न पाईने भो। दिपिकाको देन! Once again, nice nostalgia. Thanks, dipika.